กลับมารายงานตัวในวันหยุดยาว

สวัสดีวันปีใหม่สมาชิกทุกท่านนะค.สาวน้อย ห่างหายจากการเขียนบล็อกไปนานมาก....อาศัยเวลาช่วงหยุดยาวกลับมารายงานตัวอีกครั้ง ประเดิมบล็อกใหม่ด้วยการไปเยี่ยมบ้านสมาชิกบ้านสวน บ้านใกล้ เรือนเคียง ที่ห่างหายไปเหมืิอนกัน ด้วยบทบาทคุณยายที่ต้องคอยเลี้ยงหลาน ในวันสงกรานต์ก็เป็นวันหยุดยาวทำให้คุณยายได้มีโอกาศ กลับมาบ้าน สาวน้อยทราบข่าว เลยแอบแว่บจากงานสงกรานต์ในวัดไปเยี่ยมท่าน.

 เลยถือโอกาตรวจการบ้านทั้งของตัวเองและมาฝากคุณครูด้วยนะคะ

เริ่มต้นจากหม่อนของพี่แจ้ว ต้นกำลังสะพรั่ง ผลกำลังโตหลายลูกเช่นกัน

เจ้าของบ้านบอกว่าชิมไปหลายลูกแล้วอร่อยมากค่ะ

ส่วนการบ้านที่ 2 อ่อมแซ่บของลุงพี ซึ่งรับไปจากสาวน้อยอีกทอดหนึ่ง

ขนาดเจ้าของบ้านไม่อยู่ ก้ยัง แตกยอดให้ชิมให้ชมตลอเวลาเช่นกัน

ดอกขจรหน้าบ้าน ที่สาวน้อยเคยรับการบ้านมา กำลังถึงฤดูผลิดอก 

สาวน้อยเพิ่งทราบเป็นครั้งแรกว่าดอกขจราีกลิ่นหอม มิน่่่่่่าละ่ ถึงชื้อขจร

ลองเด็ดมาชิมสด 1 ดอก หอม อร่อยจริงด้วย

เดินเรื่อย ๆ มาถึง ดงรางจืด ที่รับการบ้านไปกิ่งเดียว ตอนนี้ขึ้นเป็นดงไปแล้ว

เลยแนะนำให้เด็ดใบตาก เก็บไว้ทำชาได้

หรือต้มน้ำอาบก็ชำระล้างสารพิษได้ดีเช่นกันค่ะ

อีกต้นที่เจ้าของบ้านเป็นห่วง คือพลูคาว แต่เมื่อสาวน้อยเดินไปถึงคิดว่า

โอกาศรอดมีสูง เพราะเพิ่งได้น้ำฝนมา เลยถือโอกาศรับการบ้านคืน

เพราะของตัวเองที่ปลูกโดนพิษความเแล้ง เผาผลาญจนทำท่าจะไม่รอด

อีกต้นที่ เจ้าของไม่อยู่ข้างบ้านก็มาตัดไปกินไม่ทัน เลยแตกกิ่ง

แตกยอดยั่วให้นำมาแกงส้มกับปลาย่างเสียนี่กระไร กับยอดมะเม่าที่แตกยอดเต็มต้น

ไม่เว้นแต่ตำลึง ที่ไต่ตามรั้วและประตูไม่ข้างบ้าน

จาการสำรวจ น่าจะนำมาแกงจืดได้หม้อโตๆเลย

เดินสำรวจการบ้าน จนได้เวลากลับ เพราะทิ้งพี่สาวไว้ที่วัด

เจ้าของบ้านใจดี สอยมะฟือง มาให้ชิม แล้วยังมีวุ้นน้ำหมักแสนอร่อย

ขนมเปี๊ยะจากภูเก็ต จนสาวน้อยหอบกลับบ้านเกือบไม่หมด.....

ขอบคุณป้าเตือนสำหรับของฝากมากมายนะคะ  

วันที่ 15 /4 / 56 ป้าเตือนเดินทางกลับไปเลี้ยงหลานที่ภูเก็ตต่อ

พร้อมกับกำชับไว้ว่า...มีเวลา ก็มาเก็บผักไปทานได้นะ...

.ไม่รู้ว่าป้าจะได้กลับมาเดือนไหน ...

ส่วนผักในบ้าน ป้าเตือนก็บอกข้างๆบ้านให้มาเก็บตามสบาย

เพราะไม่งั้นก็จะแตกและรกจนเปล่าประโยชน์...

จบบล็อกสาวน้อยขอกลับเข้านอนอีกรอบ...

แบบว่าตื่นมาตีสี่แล้วนอนไม่หลับ...

เพิ่งรู้ว่าเขียนบล็อกช่วงนี้โหลดรูปได้เร็วมาก...

สงสัยบล็อกหน้าต้องตื่นมาเขียนตีห้าอีกแน่ๆเลย...

แล้วเจอกันบล็อกหน้านะคะ