ด้วยรัก & คิดถึง … ฉันจึงพยายามมา

หมวดหมู่ของบล็อก: 
ก่อนเริ่มเพ้อเจ้อ …
     ข้าพเจ้าขออนุญาต ออดอ้อน เรียกร้องความสนใจ ตามประสาผู้เลยวัยทองก่อนนาคร้าาา…บ จะอนุญาตหรือไม่ ไม่รู้ละ ก็อ้อนไปแล้วนี่
    การเข้าบ้านใหญ่ของข้าพเจ้า ในช่วงนี้ แต่ละครั้งยาก มะวาาาก … ด้วยปัจจัยที่ สมช. เก่า ทั้งแก่แลหนุ่มทราบกันอยู่ คือปัญหาเรื่องตา ที่เคยเล่าให้ฟัง … ในวงเล็บ หมายถึงตา = อวัยวะ นะขอรับ มิใช่ ตา = สามียาย
    ปัจจัยที่สอง ซึ่งเป็นเรื่องใหญ่ คือ อุปกรณ์ ที่เป็นพาหนะเข้าบ้าน … อ๊ะ ๆ ๆ … ไม่ใช่ มอร์ไซค์ รถยนต์ เครืองบิน หรือเรือหรอกนะ … ?
    ก็ … คอมพ์ ฯ นี่แหละ … ด้วยว่า PC ผู้รู้ใจ ที่เคยใช้ Up Blog อยู่ประจำ ล่วงหน้าไปก่อนเจ้าของ … พยายามช่วย เหลือเต็มที่ ตั้งแต่ฝายปอด จนถึงฝ่าตัด แต่ไม่ยอมฟื้น .... ! ว่าจะส่งโรงพยาบาล ก็ไม่มีเงิน แถมไม่มี "บัตรรักษาฟรี" ซะด้วยซี … Blog นี้จึงต้องมีการรบกวนของคนอื่นเขา นะเนี๊ยะ
    เอ้า … เพ้อเจ้อนานแล้ว เดี๋ยวคนฟัง .... เห้ย ... คนอ่าน เบื่อแย่ ... สำคัญ เจ้าของ PC ค้อนมาหลายวงแล้ว เริ่มจุดประสงค์ที่เข้ามาครานี้ ดีกว่า …

 เรื่องมีอยู่ว่า ....
    วันนี้ (16 ต.ค. ) มีสัญญาณเตือน จากเครื่องโทรศัพท์ เคลื่อนที่ ตั้งแต่ไก่โห่ …!
     อ้อ … เผลอไป เดี๋ยวจะเป็นโกหก ก็ที่บ้าน และบ้านใกล้เคียง ไม่มีใครเลี้ยงไก่ แล้วจะเอาไก่ที่ไหนมาโห่ล่ะทีนี้ … เอาเป็นว่า เวลาประมาณนี้ ก่อนย่ำรุ่งก็ละกัน
    สว่างเช้า … หยิบมาแตะหน้าจอดู … พลันสายตาที่ฝ้าฟาง (โดยธรรมชาตินะครับ ไม่ใช้เพราะขี้ตา) ก็สัมผัสอักษร อวยพรเนื่องในวันคล้ายวันเกิด จาก สมช. บ้านสวน ฯ มากท่าน ซึ่งส่วนใหญ่ จะ บอก
     "ขอ" ให้สุขสันต์วันเกิค ค่ะ/ครับ ลุง และจำนวนไม่ยิ่งหย่อนกว่ากัน ที่ "ขอ" ให้มีความสุข และ สุขภาพแข็งแรง …
     ข้าพเจ้า ซาบซึ่ง และ ขอบคุณในกุศลจิตร ทั้งหมดทั้งหลาย ทั้งปวง ของทุก ๆ ท่าน ครับ … และข้าพเจ้า ก็ปรารถนาให้ทุก ๆ ท่าน ....  ประสบในสิ่งนั้นเช่นกัน
     แต่ใคร่ขออนุญาต ปรารภใน สอง สาม ประเด็น
     ประเด็นแรก คือ "ขอ" … ซึ่งข้าพเจ้า ทึกทักเอาเองว่า ที่จริงแล้ว ท่านคงไม่คิดจะ "ขอ" เพราะไม่ทราบจะไปขอจากใคร … ท่านคงอยากเห็น และให้ ข้าพเจ้า สุขสันต์ แข็งแรง โดยให้ข้าพเจ้าพยายามดูแล ทั้งกาย แลจิต ให้อยู่ในภาวะอันควร … ซึ่งในส่วนนี้ ข้าพเจ้าก็พยายามอยู่ แต่จะสำเร็จ แค่ไหน เพียงใด คงต้องอาศัยปัจจัยประกอบอื่น ๆ ด้วยแหละ
     ประการที่สอง เรื่อง "ขอให้มีความสุข" เกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้าพเจ้าเคยเขียนไว้ในบ้านสวน ดังนี้ http://www.bansuanporpeang.com/node/25487
   ดังนั้น  ในห้วง ประมาณ 30 ปีหลังมานี้ ข้าพเจ้าไม่ค่อยอยากแสดงความ -รักสุข- ให้มากนัก เพราะเห็น -อาการอิจฉา ของทุกข์- ที่เราชอบแสดงอาการผลักไสเขาอยู่ลึก ๆ ทั้ง ๆ ที่ ทั้ง สุข และ ทุกข์ คือลูกที่เกิดจากจิตเราเอง
        จึ่งใคร่ขอเชิญชวนท่าน สมช. บ้านสวน ฯ ให้สำรวมระวัง อย่ารัก -สุข- หลงสุข มากนัก เพราะ เดี๋ยว -ทุกข์- เขาจะอิจฉาเอา … แล้วความเดือดร้อน ก็ย่อมมาถึงเราในภายหลัง เป็นแน่แท้
    ประเด็นสุดท้าย ที่ขออนุญาตรบกวนเวลาในครานี้ คือ
     เรื่องพลานามัย … อันว่า ความสมบูรณ์ แข็งแรง แห่งสุขภาพ แล พล นั้น โดยธรรมชาติแล้ว ย่อมสมดุลย์แก่วัยอยู่แหละครับ
       อันว่า สว. อย่างข้าพเจ้า จะให้หวือหวา มันก็ฝืนธรรมนะ ด้วยว่า … วัย VS พลานามัย เขาเป็น -ปฏิภาคส่วนกลับ- กันอยู่ คือ วัยยิ่งมาก พลานามัยก็ยิ่งน้อยแหละ
     เมื่อไรถึงที่สุดแห่งวัย เมื่อนั้น ก็ถึงที่สุดแห่งพลานามัย แม้ พละ ที่จะหายใจ เข้า - ออก ก็ต้องหมดไปด้วยแหละครับ
     เอาล่ะครับ ได้เพ้อเจ้อ สมที่กิเลสเรียกร้องแล้ว คำ่คืนนี้คงนอนหลับ ปานได้รับยาระงับประสาทแหละ
       โอกาสนี้ ใคร่อวยให้ท่านนำพรที่ท่านมีอยู่ ออกมาอำนวยให้เกิดประโยชน์แก่ตนให้สมเทอญ
           หวัดดีครับ

ความเห็น

แค่ชื่อ เขียน blog ก็รีบเปิดอ่านแล้วค่ะ ขอให้ลุง Paloo  สุขภาพแข็งแรงเช่นกันนะคะ  นานๆ มาแต่อย่างไร สมาชิกบ้านนี้ก็ระลึกถึงเสมอคะ

ขอให้คุณลุง มีความสุขมากๆค่ะ ให้ความทุกข์ อิจฉาไปเลย

สุขสันต์วันเกิดค่ะคุณลุงพะโล้ คุณลุงพาโล  ในตัวลุงคนนี้ มีแต่ประสบการณ์ดีเยี่ยม ที่พร้อมถ่ายทอดสู่ลูกหลานเยาวชน.... สุขภาพดี คู่บ้านสวนตลอดไปนะคะ คุณลุง

-ขอให้สุขภาพแข็งแรงคะ ยังคิดถึงสำนวน แลโวหารของลุงอยู่เสมอ

คิดให้แตกต่าง...แต่อย่าแตกแยก

 

                                       Laughing

สำนวนได้ใจจริงๆครับลุง 

สุข ทุกข์ ตามสภาพนะครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ตัวแก่..แต่ใจไม่แก่

ได้อ่านบล็อคคุณลุงครั้งแรกประทับใจมากๆ ค่ะ  สำนวน ทุกถ้วยคำอยากอ่านต่อเนื่องเลยค่ะ  มีความสุขมาก ๆ น่ะค่ะ สุขภาพแข็งแรงด้วยค่ะ ให้ความทุกข์อิจฉาไปเล้ย

บ้านสวนในฝัน