ข้อคิดจากการหัดวาดรูปสีน้ำ

เดือนพฤษภาคมปีที่แล้วอ้อยหวานได้ไปเดินโต๋เต๋อยู่ที่ญี่ปุ่น และได้ไปเจอะเจอกับกลุ่มจิตรกรญี่ปุ่นในสวนสวย ‘สวนพฤกษศาสตร์เกียวโต’ นั่งวาดรูปสีน้ำกันอย่างสำราญใจ ทำให้เกิดแรงบันดาลใจหรือเรียกง่ายๆ ว่าเกิดความอยากลองวาดสีน้ำดูบ้าง

ความอยากลองวาดสีน้ำ วนเวียนอยู่ในหัวอ้อยหวานอีกหลายเดือน อยากลอง  อยากทำ มีแต่ความอยาก แต่ไม่มีการกระทำ เดือนสิงหาไปเจอสีน้ำลดราคาเลยได้เป็นเจ้าของสีน้ำหนึ่งกล่อง นั่งดูกล่องสีน้ำกล่องนั้นไปอีกหนึ่งเดือน ก็ไปหาซื้อกระดาษวาดเขียนกับแปรงมานั่งดูมันอีกหนึ่งเดือน แล้ววันหนึ่งก็มีการกระทำเกิดขึ้น อ้อยหวานลงมือละเลงโดยที่ไม่มีความรู้เกี่ยวกับสีน้ำอยู่เลย ผลก็คือเละ ลองแล้วลองอีกก็ยังเละเหมือนเดิม เกือบจะถอดใจ แต่ก็ฮึดขึ้นมาอีกครั้งโดยการซื้อหนังสือสองสามเล่มมาอ่าน ถึงได้รู้ว่าไม่ใช่กระดาษวาดเขียนทุกอย่างจะใช้กับสีน้ำได้ จะวาดรูปสีน้ำก็ต้องใช้กระดาษสำหรับสีน้ำ ซึ่งราคาค่อนข้างสูงกว่ากระดาษวาดเขียนธรรมดา

รูปนี้เป็นรูปแรกที่ใช้กระดาษสำหรับสีน้ำ แผ่นละยี่สิกว่าบาท เลยต้องใช้ให้คุ้ม เห็นไหมแน่นเลย มีตั้งแต่กระต่าย ถ้วยกาแฟ คัฟเค็ก แจกันดอกไม้ แถมเบอรี่ไปอีกหลายลูก กระต่ายเลยทำหน้าเซ็ง เกือบจะเติมผีเสื้ออีกตัวตรงหูกระต่าย

คำคมที่กล่าวว่า ‘การเริ่มต้นลงมือทำเท่ากับได้ทำงานนั้นสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง’ (Who has begun has half done.) คงจะเป็นความจริง ดูตัวอย่างจากอ้อยหวาน ความอยากทำปิ้งขึ้นมาในหัว แต่กว่าจะมีการกระทำ คิดแล้วคิดอีก กลัวว่าจะเหลวบ้างละ กลัวจะเสียเวลาบ้างละ แถมมีข้ออ้างว่าสมัยเรียนอยู่วิชาวาดเขียนไม่เคยได้คะแนนดีเลย แต่หาคิดไม่ว่าสมัยเรียนอยู่มันกี่สิบปีมาแล้ว หลังจากที่ได้เรียนรู้ทั้งจากหนังสือและในเน็ท บวกกับเครื่องไม้เครื่องมือเหมาะสม และได้ฝึกฝีแปรงทุกวัน วันละหลายชั่วโมง แม้แต่ในฝันบางครั้งก็ยังฝันว่าตัวเองกำลังระบายสีน้ำ

แล้วอ้อยหวานก็ได้ยืดอก บอกกับตัวเองว่า ‘ฉันทำได้’ และแน่ใจว่าทุกคนทำได้ถ้ามี 5 ข้อนี้

1. คิดจะทำและที่สำคัญคือ

2. ลงมือทำ แต่จะต้องมี

3. ที่ฝรั่งเขาเรียกว่า ‘โน ฮาว’ (know how) คือมีความรู้ในเรื่องนั้นๆ และ

4. เครื่องไม้เครื่องมือเหมาะสม และ

5. หมั่นฝึกฝน อย่างชนิดว่ากัดไม่ปล่อยยิ่งดี

กฎห้าข้อนี้ใช้ได้กับงานทุกอย่าง

สีน้ำทำให้อ้อยหวานสามารถสร้างโลกอีกโลกหนึ่งบนแผ่นกระดาษ รูปนี้รวบรวมสิ่งที่อ้อยหวานรัก โปรวองซ์ (ฝรั่งเศษ) ดอกไม้ (จัดเต็มเลย แต่ไม่เว่อร์นะ ดูได้ที่นี่) และจักรยาน

อ้อยหวานกับคุณผู้ชายที่บ้านได้ไปปั่นจักรยานที่โปรวองซ์ ฝรั่งเศษ เมื่อปี 2013 เป็นสถานที่ที่สวยงามมาก โบสถเก่าแก่กว่าพันปีในหุบเขา ปลูกลาเว็นเดอร์ไว้เป็นทุ่งสวยมากๆ เพียงแต่เราไปที่นั่นก่อนเวลาดอกลาเว็นเดอร์บานสักหนึ่งเดือน ทุ่งลาเว็นเดอร์ที่เห็นก็เป็นสีเขียว ไม่เป็นไรแปรงวิเศษช่วยได้ ดอกลาเว็นเดอร์ที่บานอยู่ในใจ เบ่งบานสะพรั่งบนแผ่นกระดาษเหมือนเสกขึ้นมา

อ่านบล็อกปั่นจักรยานเที่ยวโปรวองซ์ ฝรั่งเศษ ได้ที่นี่

ถึงจะไม่ได้เห็นทุ่งลาเว็นเดอร์สีม่วง แต่ทุ่งนาข้างทางทุกแห่งเต็มไปด้วยดอกป๊อปปี้สีแดง

ทุกๆ หมู่บ้านของโปรวองซ์จะมีน้ำพุสวยๆ กันหมู่บ้านละ 2-3 หรือ 4-5 อัน ที่มีน้ำธรรมชาติจากใต้ดิน แต่รูปนี้ยังวาดน้ำไหลไม่เป็น

อ้อยหวานกลับไปปรึกษาครู คือหนังสือสองสามเล่มที่ซื้อมาอ่าน แล้วน้ำพุสวยๆ ก็มีน้ำไหลริน

ตลาดนัดโปรวองซ์ เสน่ห์ของโปรวองซ์อีกอย่างหนึ่งซึ่งน่าหลงไหลนัก ที่จริงมีคนเยอะแยะ แต่วาดไม่เป็น

หัดวาดคนได้นิดๆหน่อย ก็จัดให้เลย ทะเลสาบ เลค หลุยส์ (Lake Louise) สวรรค์บนดินของแคนนาดา

ประตูโทริของศาลเจ้าเมจิ จินกุ กลางกรุงโตเกียว ที่จริงมีคนเป็นแสน ถ่ายรูปออกมามีแต่หัวคน แปรงวิเศษจัดให้ ไม่มีคนเหลือสักคน

ฟาร์มวาซาบิ ไดโอะ ฟาร์มยาวเยียดเลียบแม่น้ำดูคล้ายนาข้าว ช่วงเดือนพฤษภาคมถึงเดือนตุลาคมแปลงวาซาบิจะมีตาข่ายขึงกันแดด แปรงวิเศษจัดให้อีก ลบตาข่ายกันแดดออกให้หมด

พระพุทธรูปไดบุทสึ ของคามาคุระ ฉบับอ้อยหวาน

สวนดอกโบตั๋นของวัดฮะเซะ-เดะระ คามาคุระ ช่วงที่อ้อยหวานแวะไปที่สวนของวัดฮะเซะ-เดะระ (ปลายเดือนเมษายน) เต็มไปด้วยดอกไม้นานาชนิดเช่น วิสทีเรีย ดอกโรโดเดนดรอน (Rhododendron) หรือกุหลาบพันปี ดอกอะเซลเลีย และดอกโบตั๋น นั่งระบายสีอยู่ที่บ้านได้กลิ่นหอมอบอวลใจ นี่คืออีกสิ่งหนึ่งที่ได้จากการวาดรูปสีน้ำ เหมือนย้อนเวลากลับ

เมืองคอน หรือ นครศรีธรรมราช บ้านเกิดของอ้อยหวาน

ขอบคุณที่สละเวลามาชมภาพวาดของจิตรกรสมัครเล่นมือใหม่ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ ถ้าชอบใจกด like ให้สักนิด

ขอให้เพื่อนๆมีแต่ความสุข

ขอบคุณค่ะ

อ้อยหวาน