อุระโบ้ง

หมวดหมู่ของบล็อก: 

  หลังจากประเพณีต้อนรับบรรพบุรุษกลับบ้าน ( โอโบ้ง) ผ่านพ้นไป ก็จะเป็นประเพณีของการนมัสการหรือการแสดงความขอบคุณ ต่อ โอจิโชะซัง ( รูปปั้นรูปเด็ก) ซึ่งส่วนมากจะอยู่ตามมุมทางแยกของถนน ( ประเพณีนี้ไม่รู้ว่ามีทั่วญี่ปุ่นหรือเปล่าแต่ที่อิ๋วอยู่เขามีประเพณีนี้ด้วยค่ะ) หนึ่งปีมี 2ครั้งคือวันที่ 24 มกราคมและวันที่ 24สิงหาคมค่ะ

      

เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณต่อโอจิโชซังที่ปกป้องคุ้มครองเด็ก ๆ  องค๋นี้เป็นของเขตค่ะ พิธีเริ่ม 6.30 ก็จะมีคนนำสวดมนต์ค่ะ บ้านเราน่าจะเรียก สังฆนายกหรือเปล่าค่ะ  

     

    

หลังจากนั้นก็จะมีการห้อย โจะชิง ( ภาษาไทยไม่รู้ว่าแปลว่าอะไรนึกไม่ออกค่ะ ขออภัยค่ะ)

   

ผูกดีๆ นะลูก  การห้อยโจะชิง ก็จะเป็นลักษณะขอพรแบบว่า ไม่ให้เป็นหวัด เป็นไข้

ขอให้มีสุขภาพแข็งแรง เติบโตขึ้นในทุก ๆ วันค่ะ

ส่วนมากเน้นเด็กผู้ชายแต่เดี๋ยวนี้เด็กผู้ชายมีน้อย เด็กผู้หญิงก็เลยมีส่วนร่วมด้วยค่ะ

สวดมนต์อธิฐานเสร็จ ก็มีการแจกขนมให้เด็ก ๆ  ค่ะถือกันไม่วางเลยค่ะ ซึ่งขนมก็เป็นขนมที่แต่ละบ้านนำมาถวาย หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ที่ดูแล (ส่วนมากเป็นแม่บ้านที่มีลูกชายอยู่ ป.5-ป.6) จะเทขนมรวมกันแล้วจับแบ่งใส่ถุงคืนให้ หลังเสร็จพิธีก็รับกลับบ้าน ค่ะ 

อันนี้เป็นโอจิโชซังส่วนบุคคลค่ะ ( ขอถ่ายรูปมาเพราะ อยู่ข้าง ๆ บ้าน) ค่ะ บ้านอิ๋วอยู่ตรงกลางระหว่างโอจิโชะ ซังทั้ง 2 รูปนี้ ค่ะ

ความเห็น

ว้าว....เด็กๆน่ารักจังครับ มีกล้วยกินกันด้วย

ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ   msn/krawmovie@hotmail.com

กล้วยที่นี่นำเข้ามาจากฟิลิปปินส์ค่ะ ลูกใหญ่กว่ากล้วยบ้านเราค่ะ 

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

เป็นการทำให้เด็กๆ  ในหมู่บ้านมารู้จักกันหรือเปล่าพี่

 แต่เน้นที่เด็กๆ ช่ายเปล่าค่ะ หรือว่าได้ทุกเพศทุกวัย

ทุกคนส่วมมากก็จะมาร่วมค่ะ เพราะเป็นความเชื่ออีกแบบหนึ่งว่า โอจิโชซังช่วยปกป้องดูแลบางวันคนแก่ หรือคนที่มีความเชื่อพแเดินผ่านตรงนี้ก็ต้อง หยุดพนมมือไหว้ อธิฐานขอพรเป็นประจำค่ะ บางคนก็เอาดอกไม้มาถวายค่ะ

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

ญี่ปุ่นมีรูปปั้นเด็กที่คุ้มครองเด็ก..บ้านเราก็มีแม่ซื้อใช่มะ..แต่ไม่ได้ทำเป็นพิธี..ที่ญี่ปุ่นความเชื่อแบบนี้ค่อยๆเลือนตามยุคสมัยมั๊ย (เหมือนคนจีนไหว้พระจันทร์..เด๋วนี้เลือนจนเกือบหมดไปแล้ว)

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

จริง ๆ แล้ว บ้านเรามีประเพณีที่ดี ๆ เยอะ แต่เดี๋ยวนี้แทบไม่มีให้เห็นเลยนะค่ะ 

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

มาดูบรรยากาศครับ...

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

รูปหายไปไหนค่ะ เด็ก  ๆ บอกว่ารูปไม่มีแล้วนะน้ามานีมานะ 

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

ผูกเสร็จเขาแจกขนมหรือคะ  เห็นเด็กๆ  ถือขนมกับกล้วย

ขนมจริง ๆ แล้วพอสวดมนต์ทำพิธีเสร็จ เขาก็มีการแจกขนม แจกน้้่ำผลไม้ และกล้วย ให้เด็ก ๆ ด้วยค่ะ ช่วงนี้หน้าร้อน กล้วยถูกค่ะ คนญี่ปุ่นจึงชอบซื้อกล้วยมาถวายค่ะ  

ทุกวินาทีมีค่า ถ้าเรามีความหวังเราจะไม่เคยพ่ายแพ้

หน้า