เมื่อชีวิตขาดบ้านสวนพอเพียง
เรื่องที่เป็นห่วงมากที่สุดสำหรับวันนี้ก็กลัวเซิร์ฟเวอร์ล่ม แต่โชคดีก่อนหน้านี้ได้เคลียร์สิ่งที่คิดว่าน่าจะเป็นปัญหาออกไปแล้ว แต่ถึงอย่างไรก็ตามในทางเทคนิคแล้วเวบสามารถรองรับผู้ใช้งานได้เยอะแยะครับ สำหรับปริมาณผู้ใช้งานเวบตอนนี้ถือว่าน้อยมากๆ เรื่องเซิร์ฟเวอร์ล่มจึงเป็นไปได้ยากมากๆ ถึงยากที่สุด แต่แล้ววันนี้ก็มีเรื่องที่ทำให้เวบหายไปกว่า 30 นาที ซึ่งเป็นเรื่องทางเน็ตเวิร์คที่ไม่เกี่ยวกับเซิร์ฟเวอร์
สอบถามทางโฮสติ้งไปก็ได้คำตอบเป็นที่เข้าใจกันดีซึ่งเป็นเรื่องปกติ เพราะผมเคยดูแลระบบมาก่อน ไม่ได้เครียดหรือตื่นเต้นอะไร ที่สำคัญสมาชิกล่ะครับ รู้สึกเป็นอย่างไรบ้างเล่าสู่กันฟังหน่อยครับ จะเขียนความเห็นเป็นเรียงความก็ได้หัวข้อ "เมื่อชีวิตขาดบ้านสวนพอเพียง"
- บล็อกของ sothorn
- อ่าน 5266 ครั้ง
ความเห็น
แจ้ว
20 กรกฎาคม, 2011 - 17:26
Permalink
พี่เรียงความไม่เป็น
แต่สั้น ๆ ได้ใจความว่า "เหมือนหนูติดจั่น"
:nonono:
วรพจน์ เอียดจันทร์
20 กรกฎาคม, 2011 - 21:25
Permalink
ใช่เลย คุณแจ้ว
เหมือนหนูติดจั่นจริง ๆ
การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ
eve_chanida
20 กรกฎาคม, 2011 - 17:28
Permalink
ที่ทำงานไฟดับ
ตอนช่วงเข้าเว็ปไม่ได้พอดี_จบข่าว :uhuhuh:
""
chai
20 กรกฎาคม, 2011 - 17:30
Permalink
ผู้ใหญ่
ตอนแรกคิดว่าเป็นที่เน็ตของผมเอง เข้าได้แล้วก็ดีใจครับ
ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ msn/krawmovie@hotmail.com
สร
20 กรกฎาคม, 2011 - 17:31
Permalink
ยังไม่ขาด
ออกพื้นที่เพิ่งกลับมา เลยไม่รู้เหตุการณ์ในช่วงบ่าย ช่วงนี้อาการเป็นปกติแล้วค่ะ ไม่เข้า 2- 3 วัน ก็ไม่มีอาการ สงสัยจะเข้าที่เข้าทางดีแล้ว
sorn07(แอ๊ด)gmail(ดอท)com
sothorn
20 กรกฎาคม, 2011 - 17:40
Permalink
มีรางวัล
มะโหน่งบอกว่าความเห็นใครได้รับการโหวต มะโหน่งจะแจกรางวัล น่าสนนะ รีบตอบความเห็นเร็วเข้า :uhuhuh:
eve_chanida
20 กรกฎาคม, 2011 - 17:41
Permalink
รางวัลของมะโหน่ง
ประกาศแล้วเป็นเมล็ดมะเขือกินใบ 1 ถาดใหญ่
ส่งเข้าประกวดกันเยอะๆนะคะ :uhuhuh:
""
วรพจน์ เอียดจันทร์
20 กรกฎาคม, 2011 - 21:21
Permalink
วันไหนก็ต้องมีบ้านสวนฯ
แม้ว่าผมเองค่อนข้างจะใหม่กับการเข้ามาในบ้านสวนฯ แต่ ณ ปัจจุบันนี้ ผมพูดได้เต็มปากเลยว่า."อาหารการกินสมบูรณ์มาก และอร่อยทุกเมนูครับ " พูดเล่น แต่จริงมาก ๆ ชาวบ้านสวนฯทุกคนหน้าตาอิ่มเอิบไปด้วยน้ำใจไมตรี เมื่อเข้ามาเป็นลูกบ้านสวนฯแล้วขาดไม่ได้เลยก็คือ การแว็บเข้ามาในบ้านสวนของคนนู้นทีคนนี้ที เพื่อรับรู้ความเคลื่อนไหวของแต่ละท่าน วันไหนเข้ามาแล้วไม่เจอใคร รู้สึกหงุดหงิดบอกไม่ถูก เอ้.วันนี้ทำไมไม่เจอใครเลย ไปไหนกันหมดทำไมไม่มีใครเข้ามาบ้านฯลฯ ยังมีคำถามอีกเยอะแยะที่ค้างคาใจ เพราะว่าผมมีความรู้สึกอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้เข้ามาในบ้าน แต่ถ้าวันไหนทีไม่มีบ้าน...ฯ คง..เป็นอะไรที่...ใจหาย ผู้ใหญ่โสทรคงไม่ปล่อยให้วันนั้นเกิดขึ้นกับลูกบ้านเป็นแน่ ใช่ไม่ครับ
การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ
saeng77
20 กรกฎาคม, 2011 - 17:45
Permalink
พอดีช่วงนั้นมีงานอื่นไม่ได้เข
พอดีช่วงนั้นมีงานอื่นไม่ได้เข้าเวบ เลยไม่รับทราบปัญหาคะ
lekonshore
20 กรกฎาคม, 2011 - 18:08
Permalink
เรียงความ 555
ความคิดตอนนั้นก็เหมือนกับ ออกจากบ้านไปทำงาน กลับมาบ้านแล้วลืมกุญแจบ้าน เข้าบ้านไม่ได้ นึกถึงทุกอย่างที่อยู่ในบ้าน ว่าจะเป็นยังไงบ้างนะ จะงัดบ้านก็งัดไม่ได้ อาหารที่ทำไว้บนโต๊ะก็กินไม่ได้ คิดมากกว่างานมีปัญหาอีกนะนี่ แต่มีอย่างเดียวที่คิดออกคือ.................:confused:
โทรหาน้องโสก่อนเพื่อน..............:uhuhuh:
:embarrassed:
msn:lekonshore@hotmail.com
ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร
หน้า