เมนู ... เศรษฐีเมิน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    เมื่อเห็นพาดหัว ... เอ้ย ! จั่วหัว ท่านอาจกำลังตั้งข้อกล่าวหาเอากะข้าพเจ้า ว่า ละเมิดสิทธิ์ !

    เปล่า ละเมิด นา ขอรับ ... แต่ข้าพเจ้า ค่อนข้างจะมั่นใจว่า พอท่านเห็นชื่อเมนู ... ท่านก็คงเห็นด้วยกับชื่อที่จั่วหัวไว้ ... เมนูที่จะนำเสนอวันนี้ ... อย่าว่าแต่เศรษฐีเลย ...

    ท่านเองก็เหอะ ... เห็นแล้ว มีจำนวนไม่น้อยเชียวแหละที่เมิน ... เพราะ ... มันคือ ...

      “ยำเปลือกแตงโม” ...

    ที่มา ที่ไป ของเมนูนี้ มีอยู่ว่า ...

    เช้าวันนี้ .... ม.ค. 2555  ขณะข้าพเจ้าเดินเข้าไปในครัว ..เห็นลูกกำลังเตรียมแตงโม ใส่ตู้เย็น สำหรับมื้อกลางวัน ... เขาผ่าแบบหั่นท่อน ... ตอนที่ข้าพเจ้าเห็น แตงโมท่อนหัว ถูกเขาสำเร็จโทษ เป็นชิ้น ๆ ไปแล้ว และกำลังเตรียม จะจัดการกับท่อนที่เหลือ ..จึงรีบบอก

    “อีกครึ่งที่เหลือ อย่าหั่นนะ” ... ลูกหันมามอง ด้วยสายตาบ่งบอกความสงสัย ... เลยไขปริศนา โดยไม่ต้องรอให้ลูกถาม

       “ตักเอาแต่เนื้อ เหอะ ... พ่อจะเอา เปลือกไว้ยำ” .... ลูกพยักหน้า พร้อมเสียง

    “อ้อ ... ได้เลย ! .... จัดให้”

        ข้าพเจ้า เลยเตรียมเครื่องปรุง ... ปลาทูนึ่ง ... ไม่มี .. มีแต่กุ้งแห้งไม่ได้ป่น แข็งไป แสลงฟันคนแก่ ... ไม่ต้องใส่มันก็แล้วกัน .... ใส่กุ้งก้อนแทนเอา ! ... แฮะ ๆ ๆ ... ก็กะปิ ไงครับ

    ระหว่าง ปิ้งกะปิ ... เตรียมของที่พอจะหาได้ ... ปอกหอมแดง ล้าง ... ค้นถาดผักในตู้เย็น ได้ ... พริกสด และ ... ใบแมงลัก ที่เหลือจากเหนาะ (แนม) กะขนมจีน

 

 

 

 

    หาสุดความสามารถแล้ว ... ได้แค่เนี๊ยะ ...

 

 

 

 

 

 

 

 

    เห็นว่าหมด Store แล้ว จริง ๆ ...

   จึงเอาเปลือกแตงฯ (ลูกเว้นเนื้อติดไว้นิดหน่อย) มาขูด ...

   แล้วก็ ... ได้อย่างนี้นี่เอง


 

 

 

 

 

    ใส่กุ้งก้อน ลงไปสรัางความสนิทสนมกัน ...

    หั่น ๆ เด็ด ๆ สิ่งที่ค้นได้ ... โยน (ไม่จะเป็นต้องประคอง) ตามลงไป ...

    นี่ไง ... ครับ !


 

 

    คลุกเคล้า ... เข้ากัน ... ปรุงรสด้วย เกลือ ซีอิ้วขาว ... น้ำส้ม ... น้ำตาลไม่ต้อง เนื้อแตงฯ หวานอยู่แล้ว

         เป็นอัน เสร็จพิธีปรุง ... 

    ไงครับ ... อย่าว่าเศรษฐีเลย ... ท่านก็เหอะ ... รับได้รึเปล่า?

           ข้าพเจ้า รึครับ ... พุงกางไปเลย ! … ฮุ ๆ ๆ ๆ

ความเห็น

เคยกินคล้าย ๆ อย่างนี้แต่จะออกสไตล์อีสานบ้านเฮา

ตอนนี้คนทำให้กินไม่เหลือสักคน

 

"แค่พอเพียง...ก็เพียงพอ"

   ครับ ... แต่ละพื้นถิ่น ย่อมไม่เหมือนกับ เรื่อง วิธีปรุง และรส เพราะเราเรียนรู้ และสืบทอด ต่างกัน ... แต่

    จะถิ่นไหน ๆ ไม่สำคํญ ... หากสัมผัสลิ้น ... 

       แล้วใจเราบอกว่า "ชอบ"

    ลุงพาโลหวัดดีครับ  อื้อ..ชอบมาก ๆ เลยแหละครับลุง เป็นเมนูเด็ดยามขึ้นจากสวนจากไร่ครับ บ่อยครั้งที่อิ่มจนลืมหยั่งน้ำ อากาศร้อน ๆ เข้าร้อน ๆ หรอยนิ ( ผ้าขาวม้าชุบน้ำบิดพอหมาด ๆ พาดบ่าไว้คอยเช็ดเหงื่อที่ไหล..ชาดได้แรงอก )

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

   ฮุ ๆ ๆ ... สุดยอด!

หน้า