ขนมอัตคัด ... !

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    บ่อยครั้ง ... หลังกาแฟมื้อเช้า .... ที่ ข้าพเจ้า .. จะเปิดตู้เย็น สำรวจว่ามีอะไร เป็นของค้าง ที่ควรนำขึ้นโต๊ะ ... ก่อนจะเสีย ทิ้งเปล่า ... บ้าง

    ไม่งั้น ... หากปล่อยไว้เกิน 5 วัน ... ตู้เย็นคงอ๊วก ! ... จากสารพัดของเหลือ ที่ใส่เข้าไป พร้อมคำปลอบโยน ว่า ...

         “ฝากไว้ก่อนนะ ... เดี๋ยวค่อยเอาออกไปกิน” .....

    กอปร กับ ป้า ... ขยันปรุงเมนูใหม่ ได้ทุกวัน ... บางวัน ปรุง สามเวลา ด้วยซ้ำ  .... ที่บอกไว้ว่า  “ฝากไว้ก่อนนะ ... เดี๋ยวค่อยเอาออกไปกิน” ... ก็กลายเป็นหมัน

         เช้าวันนี้ ... ก็เป็นวันตรวจ ครรภ์ ! ... เอ้ย ..ตู้เย็นอีกวัน ...

    ขณะ ... ค้นนู้น รื้อนี่ ... เกิดผัสสะ ทางตา กับกล่องถนอมอาหารกล่องหนึ่ง ... เกิดสงกา ว่า ใส่ อะหยัง ไว้ภายใน ... มือไว พอกับความอยากรู้ ... หยิบออกมา ... เปิดฝาดู ... แฮะ ๆ ๆ ...

    พอเจอหน้ากันเท่านั้นแหละ ... เจ้าสิ่งที่นอนอยู่ในกล่อง ... ก็ค้อนเข้าใส่ หลายขวับ ...

    ไส้ “ขนมเขี่ยน” ครับ .. เหลือจากที่ทำไหว้ เมื่อวันตรุษจีน ... เลยต้องเอาใจ โดยถือติดมือมาพักไว้บนเคาน์เตอร์ เตรียมอาหาร ... กำหนดเมนู ในใจคร่าว ๆ ...

    เดินไปเปิดกรุ เก็บอุปกรณ์ และวัสดุ ทำขนม ... ก้มลงรื้อ ... หยิบสิ่งที่ต้องใช้ไป มาวางรวมกันกับไส้ ที่รออยู่ .... หันกลับไปเปิดตู้เย็นอีกรอบ ... ค้นลิ้นชักเก็บผัก ... ได้ขิงมาตามต้องการ ... เริ่มลงมือ ...

     ละลาย น้ำตาล กะ เกลือเล็กน้อย ... เทลงนวดกับแป้งข้าวเหนียว

 

 

 

 

 

    นวดจนเหนียว ... ปั้นก้อนได้ ดั่งนี้ ... พักไว้


 

 

 

 

 

 

    เพื่อเพิ่มคุณค่าทางโภชนาการ และ จะได้ดูออก Trend ... เลยคั่วงาดำ จนหอม ... นำมาผสมกับไส้ ... นวดเข้ากัน ... แต่ด้วยความชี้เกียจ ... เจ้า “งา” เลยไม่ต้องเจ็บตัวจากการถูกบด

 

 

 

 

 

   แล้ว ปั้นเป็นก้อน ขนาดตามชอบ ... ฉะนี้ ...

 

 

 

 

 

 

 

    ระหว่าง ปั้นไส้ ... ก็ต้มขิงกะน้ำตาล .. เหยาะเกลือลงไปนิดหน่อย นัยว่า เป็นการล่อความหวานแหลมให้ปรากฏตัว  ... ได้น้ำขิง ดั่งใจปอง .. ยกลงพักไว้ ...  ยกน้ำสะอาดขึ้นตั้งแทน

 

 

 

 

 

    พอน้ำเดือด พล่าน ... เด็ดแป้งเป็นก้อนพอเหมาะ .. แผ่ออกห่อไส้ ... หย่อนลงสปาในน้ำเดือด ... รอให้สุก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   ขนมสุก ... ลอยขึ้นมา ... ตักใส่หม้อน้ำขิง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    นี่ ! ... พร้อมดื่ม ... เฮ้ย ! ... ขออภัย ... พร้อมรับประทาน .. แล้วครับ

 

 

 

 

 

    ไม่ยากใช่ไหม ครับ ? ... ส่วนใหญ่ สมช. ก็รู้จัก ขนมนี้ดีอยู่แล้ว นะครับ ... 

    แต่ ... ข้าพเจ้าแจ้งจดทะเบียนให้เขา .... ว่าชื่อ ...

    “ขนม หัวอัตคัดผม ไส้เค็มงาดำ” ...  ขอรับกระผม ... จะได้ไม่ละเมิดใครเข้า

    หากอึดอัดที่จะเรียก ... ตามที่ข้าพเจ้าจดทะเบียน ... จะเรียกเขาว่า

    “บัวลอยยักษ์” ... แทน ... ก็ไม่ว่ากันครับ

ความเห็น

ลุงขา.... เหลือไว้ให้หลานนันด้วยค่ะ...ไปทำงานก่อน จะกลับมากิน...:love:

  ได้เลย ... รับทราบ ครับ

น่าทานมากเลยครับ

   เมนูง่าย ๆ ครับหลานตุ๋ย ...

     ลองดูครับ ... ลองดู

บัวลอยยักษ์...อ้าปากกว้าง ๆ....... :nonono:


   แป้งนวน ดี ... ลูกนึง กัดสองที ... ก้าไม่พรือ

ฮ่าๆ ฮ่า ฮ่าๆ ลูกเดียวอิ่มเลย วันนี้นิทานก่อนนอนของอ๊อดมาเร็วจังเลยลุงพาโล ยังไม่ถึงเวลาอ๊อดต้องเข้านอนเลย ว้าาา ไปซะละ

   ปั้นลูกใหญ่ ๆ ... เร็วดี

     ขี้ จ้า ขี้ ... ขี้เกียจ ปั้นลูก เล็ก ๆ ไง

ทำกินเอง อย่างนี้ ดีจัง ค่ะ


กินได้เรื่อย ๆๆ


ปกติไปสั่งกินตามร้าน ก็มีแค่ - 3 - 4 ลูกเอง ..

    วันก่อน ลูกบังคับขึ้นรถ ไปร้านอาหารเวียตนาม ...

  เขาสั่งมา 1 ถ้วย ... ลูกประมาณนี้แหละ ... 4 ลูก

      ถ้วย นั้น ราคา 40.- บาท !

หน้า