เขาเจ็ดยอด กล่าวถึงพนิดา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

   ในการเดินป่าครั้งนี้พอรู้ว่าพนิดามาด้วย ส่วนตัวแล้วกังวลเล็กน้อย ไหวมั๊ยหนอ เพราะผมรู้จักพนิดาตอนที่ไปอบรมที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติสองสลึงในนาม Super Girl ความกังวลต่อพนิดาคงไม่ได้มีแต่ผมคิดว่าเพื่อนร่วมทางทุกคนคงกังวลเช่นกัน

   ในช่วงแรกที่เริ่มเดินออกจากน้ำตกไพรวัลย์มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมเดินแซงพนิดา ณ ตอนนั้นพนิดาหน้าขาวซีด ในใจคิดว่าพนิดาไม่น่าจะไหวน่าจะได้เดินกลับแน่ๆ พวกผมต้องเดินแซงพนิดาไป ไม่ได้ทิ้งครับแต่การเดินป่ามันคนเดินเร็วก็ต้องเดินไป คนที่ต้องรับผิดชอบพนิดาก็กลายเป็นพรานเบท นั่นหมายความว่าพนิดาจะต้องเดินอยู่รั้งท้าย  พวกผมที่เดินก่อนก็หมายความถ้าถึงจุดหยุดพักก็จะได้พักก่อน ขณะพักอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงพนิดา แต่ก็จะปรบมือกันเกรียวเมื่อพนิดาโผล่หน้ามา

พนิดาตอนเริ่มเดิน

พี่ศักดิ์สัมภาษณ์พนิดา ก็ทำให้ทราบว่าพนิดาเป็นคนสารพัดโรค

   ถึงแม้สารพัดโรค แต่ใจสู้มากๆ สามารถขึ้นเขาทั้งไปทั้งกลับได้ ขอชื่นชม Super Girl ครับ แต่ขาดเสียไม่ได้ก็ขอบคุณพรานเบทที่สามารถพาพนิดามาได้ตลอดทาง การขึ้นเขาเจ็ดยอดครั้งนี้ผมถือว่าเราได้ทีมนำทางที่สุดยอดมากๆ ตลกตลอดทาง ไม่มีเครียด

ความเห็น

พี่พนิดาเก่งอยู่แล้วค่ะ :cheer3:

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

super girl ก็คือ super girl ทุกสถานการณ์ ขอชื่นชมในความสามารถค่ะ :cheer3:

ความพอเพียงจะทำให้ชีวิตมีความสุขแบบยั่งยืน

ถ้าเป็นเล็ก น่าจะไม่ไหวแล้วแน่ ๆ เลย ต้องคลานแน่:sweating:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

ป้าดาเคยคุยให้ฟังว่าเป็นหลายโรค  แต่เห็นไปไหนมาไหนสบาย  คล่องตัวกว่าคนปกติอีกค่ะ

สมแล้วที่ได้ Super Girl

ขอชื่นชมค่ะ ใจสู้จริงๆ

แผ่นดินไหนก็ไม่มีความสุขเหมือนแผ่นดินเกิด อยากกลับบ้านจัง

ทดสอบ

ใจสู้จริงๆ ซุปเปอร์เกริ์ล :cheer3: เก่งจริงๆค่ะ ขึ้นเขาได้อย่างนี้เดี๋ยวโรคต่างๆ ก็หาย ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ

   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

:good-job: ยกนิ้วให้จ้า

หน้า