เขาเจ็ดยอด กล่าวถึงลุงพี

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    ผมดีใจมากที่รู้ว่าลุงพีได้มาร่วมทางขึ้นเขาเจ็ดยอด ส่วนตัวแล้วคิดว่าลุงพีคงสบายมากสำหรับทริปนี้ เพราะตั้งแต่ออกเดินทางผมเห็นว่า ลุงพีสบายๆ ทิ้งห่างกับพวกผมไม่มากนัก

ลุงพีตอนเริ่มออกเดินทาง

ลุงพีตอนเดินทรงตัวบนขอนไม้

   จะเห็นว่ารูปนี้ลุงพีไม่มีเป้สะพายด้านหลังแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าลุงพีให้น้องที่นำทางช่วยสะพายเป้ตั้งแต่จุดนี้หรือเปล่า ลุงพีมีเป้และของอื่นพะรุงพะรุงไปหมด ผมเลยอาสาเอาถุงนอนของลุงพีมามัดกับเป้ผม ลุงพีสะพายเป้ และหอบหิ้วของมาก็ถือว่าเป็นระยะทางไกลพอสมควร พอผมมีโอกาสได้ลองยกเป้ของลุงพี "โอ้ลุงสะพายมาได้ไงเนี่ย" เป้ลุงพีหนักกว่าของผมเยอะมาก ก็ไม่แปลกใจเลยที่ลุงพีจำเป็นต้องยกภาระแยกเป้ให้กับน้องทีมนำทาง เพราะเป้ลุงพีหนักมาก

   ถึงแม้ว่าขากลับลุงพีจะไม่ได้แบกเป้เอง แต่การเดินทางกลับมาถึงตอนสามทุ่มก็ไม่ธรรมดา "Oh My Rod"

ความเห็น

ใจสู้ซะอย่าง :cheer3: สุดยอด

ลุงพีใช้ความสงบ สยบความเคลื่อนไหว แต่ใจบอกว่า " เหนื่อยฮิบห๋าย"


ล้อเล่นค่ะ คุณลุง คุณลุงเก่งมากค่ะ งานหน้าแปดยอดเจอกัน

:uhuhuh: ลุงพีคงใช้มาธิ(ลุงพีรู้ว่าเป้หนักและมองเหตุการ์ณภาพของจุดเดินทางก็คงคำนวนถูกว่าเหนื่อยแน่ ไหวมั๊ย สังขาล แต่ลุงพีใช้วิชาที่เรียนทางกัมฐานและสมาธิ จึงเอาอยู่)....ความจริงต้องเอาน้ำหนักรวมของๆในเป้ทั้งหมดมารวมกันมาหารกันกับคนทั้งหมดที่เดินทางให้เท่ากันทุกคน(ผู้หญิงน้อยกว่าชาย5โล)...ไม่รวมลูกหาบ


ผมชอบมองลุงพีเดินแบบมั่นคง มีสติทุกย่างก้าว เลยครับ...

ตอนขาลง. น้องที่นำทาง ถาม "เหนื่อยไหมลุง?"

ลุงพีตอบ "ก็อย่างนั้น อย่างนั้น"

พอเพียง พอเพียง

:good-job: ก็อย่างนั้น   อย่างนั้น :uhuhuh: ลุงพีตอบตรงจัง :uhuhuh:

sudjai_waitong@hotmail.com
     0805401058

:admire: ลุงพีซ้อมมาดี  แต่ท่าทางเดินจริงๆ ก็เหนื่อยมากเหมือนกันนะครับ

“Stupidity is an attempt to iron out all differences, and not to use them or value them creatively.”
― Bill Mollison

มาชื่นชม ครับ

สุดยอดค่ะ พั้นนั้น พันนั้นแหละลุงน่ะ

สุดยอด เลย ลุงพีLaughing

ชีวิตไม่ได้เกิดมา เพื่อยอมแพ้

ลุงพี ข้ามสะพานไม้ มีสั่นมั๊ย เอิ้กๆๆๆๆ

หน้า