ปลูกผัก หาปลา ตามประสาคนสวน

หมวดหมู่ของบล็อก: 

ที่ไปตกปลานี้ อยู่ไม่ไกลบ้าน ขับรถไปสิบถึงสิบห้านาทีก็ถึง ไปตกปลาที่จุดนี้บ่อย เพราะจอดรถสะดวกสบาย มีห้องน้ำให้ใช้ และ สถาณที่สะอาดปลอดภัยดี ครับ

ด้านบนที่เห็นเป็นเขต อุตสาหกรรมน้ำลึก ส่งของออกนอกประเทศ แต่ไม่มีอุตสหกรรมหนัก เพราะเป็นเขตที่ยังอยู่ใกล้ตัวเมือง น้ำทะเล คุณภาพดี สารปนเปื้อน อยู่ในเขตปลอดภัย แต่ยังไงผมก็ไม่ขอไปตกปลาใกล้ๆท่าเรือ เหล่านั้น ครับ

ชมวิว กันก่อน สองภาพด้านบน เป็นภาพที่ถ่ายในหน้าร้อนครับ หน้าหนาวไม่มีใครไปนอนแบบนี้นะครับ ลมหนาวน้ำเย็น ทะเลแถวนี้มีสาม เขต เขตอุตสหกรรม เขตประชาชนไว้ใช้ และ เขต สงวน ตกปลาแบบผมนั้น ตกได้ทั้งสามเขต แต่ผมไม่ขอไปตกในเขตอุตสหกรรม นะครับ เขาว่าเขตอุตสหกรรม ปลาตัวใหญ่ดี ตกปลาเป็นอาชีพนั้น ตกในเขตสงวนไม่ได้ครับ อ่านดูเป็นความรู้ นะครับ ผมผูดมามากแล้ว ตามมาดูที่ตกปลากันครับ

ด้านบนเป็นสะพานที่เขาสร้าไว้ให้ประชาชนใช้ครับ ใช้ตกปลา เดินเล่น นั่งเล่น แต่จอดเรือ ไม่ได้นะครับ สะพานนี้เป็นที่ผมใช้ตกปลาครับ มีสองชั้น ชั้นล่างผมจะชอบมากกว่าชั้นบน ครับ

ตกไปเรื่อยๆ สบายๆ ครับ จะตกปลาครั้งละ สองถึงสามชั่วโมงครับ ถ้าปลาเยอะก็ตกไว ปลาน้อยก็ตกช้าหน่อย ไปบ่อยช่วงหน้าร้อนครับ หน้าหนาวไม่ค่อยไปตกปลาหรอกครับ ลมเย็น หน้าร้อนไปทุกอาทิตย์ ไปกับเพื่อนบ้างเจ้เจ้าของบ้านบ้าง ครั้งนั้นไปกับเจ้ เจ้าของบ้านครับ เจ้เขานั้นตกปลาเก่งครับ ตกได้มากกว่าผมทุกครั้งถ้าหาปลาแบบนี้ ตกไป คุยกันไป ได้ปลาทีก็ดีใจ เป็นความสุขที่เราหากันได้ง่ายๆครับ

ตกได้มาหลายชีวิต เลยครับ เราเอามาทานครับผมไม่คิดมาก ตราบใดที่ผมยังอดทานเนื้อไม่ได้ ก็ต้องทำกันไป ปลาตัวอ้วนๆ เนื้ออร่อยดีครับ ถ้าจะให้อร่อย จริงๆต้องปลาหน้าหนาว ครับ เนื้อมัน ทานอร่อย

ตกได้มาเยอะ ทานไม่ทัน ก็เอามาทำปลาส้มครับ ปลาสดๆ เอาไปแช่แข็ง พอเอาออกมาทานผมว่าเนื้อไม่หวานเท่าปลาสดๆครับ

ถ้าเบื่อปลาส้ม ก็เอามาหมัก เกลือ น้ำตาล น้ำมันงา แล้วก็เอาไปตากแดด เป็นปลาหวานเค็ม เก็บไว้ทาน ได้ครับ ผมพยายามเก็บมาหลายครั้งแล้ว พอแห้งก็ทานหมด เก็บได้นาน แต่ไม่ทันได้เก็บนานซักครั้งครับ

เอาชีวิต เขามาแล้วก็ไม่ กินทิ้งกินขว้างครับ เอาก้างและหัว ล้างน้ำ เอาสิ่งสกปรก ออกก่อน แล้วก็เอามาต้มจนได้ที กรอกเอากากออก เอาแต่น้ำ ใช้เป็นน้ำแกง เก็บไว้ทำ แกงส้ม ทำซุปเต้าเจี้ยว ทำน้ำแกงเผ็ด ยังไม่หมดนะครับ กาก ที่เหลือ ใส้ปลา มูลปลาที่เรา ไม่ทาน เราก็เอามาหมัก ฝัง ทำปุ๋ยให้ต้นไม้ต่อไป ใช้ ชีวิตเขาให้คุ้มค่า ครับ

แล้วเจอกันในบล็อกต่อไปครับ

ผมตุ้ย คนสวน กับเจ้เจ้าของบ้าน

ความเห็น

สนับสนุนคำว่า  ใช้ชีวิตเขาให้คุ้มค่า ครับ  ตรงกับคำว่า อนุรักษ์  คือ ใช้ประโยชน์อย่างประหยัดและยั้งยืนครับ

จงเตือนตน ด้วยตนเอง

ขอบคุณ ครับ ผมหาอาหารทะเลมาทานบ่อย ครับ ทานทีละ หลายชีวิต เลยไม่อยากกิน ทิ้ง กินขว้่่่างนะครับ เราดูแลธรรมชาติ ธรรมชาติก็ดูแลเราครับ

ดีจังอยู่เมืองนอกเมืองนาก็มีปลาให้จับกันได้สบาย ๆ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

สวัสดีครับ พี่ ไม่ค่อยมีคนจับปลา แบบนี้มาทานนะครับ เขาว่ามันตัวเล็ก ผมชอบทานปลาตัวเล็กครับ เอามาตากแห้งทำเค็ม อร่อย ดี ปลาแบบนี้เยอะครับพี่ ถ้าทานได้แต่ปลา ก็ไม่ต้อง ซื้อหาเนื้อสัตว์ อื่น

บ้านเขาทำอะไรไว้ชัดเจน ผู้คนก็พร้อมปฏิบัติ เจ้าหน้าที่ไม่ต้องปวดหัว

ใช้ธรรมชาติอย่างรู้ค่า ธรรมชาติก็จะอยู่ได้อีกนาน ทำดีแล้วครับ

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

สวัสดีครับพี่ ถ้าปลาแบบนี้ อายุสั้น โตไว วางไข่ทั้งปี จับได้ไม่มีจำนวนจำกัด ปลาบางอย่างผมต้องระวังเพราะต้องจับตามขนาด โดนปรับไม่คุ้มกัน และอีกอย่างถ้าจำนวนน้อยลงมากๆ เขาจะ หยุดให้จับไปเลย พอหยุดให้จับ เราก็อดเอามาทาน ผมสองคนรักธรรมชาติ และ อาหารทะเล ครับ

น่าสนุกนะคะ  ตกปลาได้เยอะเลย แถมใช้ประโยชน์ได้คุ้มจริงๆ น่าลองทำปลาหวานเค็มบ้างจังดูทำง่ายดี

   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

สวัสดีครับพี่ยังไง ลองดูครับ ผมก็เปิดเน็ตทำตามดู หมักไว้ค้ามคืนในตู้เย็น เช้ามาก็ตากได้ แล้วครับ ตากแล้ว พอแห้งก็เอามา ทอดน้ำมัน น้อยๆ ไฟ อ่อนๆ ทานกับข้าวร้อนๆ อร่อย มาก

ขอชื่นชมการดำเนินชีวิตของคุณทั้งสองคนจริงๆ  ใช้ชีวิต(ทั้งของตนเองและของผู้อื่นแม้แต่ปลาตัวเล็กๆ ผลไม้จากสวน จากเพื่อนบ้าน)อย่างคุ้มค่า เหมือนจะอ่านตนเองได้ชัดเจนว่าต้องการอะไร ต้องทำอย่างไร เพื่ออะไร ดูแล้วอายุไม่น่าจะมากมายนักแต่รู้คิด รู้อยู่ รู้ที่จะจัดการกับตัวเองและสิ่งรอบข้างให้เข้าที่เข้าทางและมีความสุขกับมันอย่างแท้จริง ปกติไม่ใช่คนปากหวานที่จะชมใครง่ายๆ ยาวๆ แต่นี่ขอชมจากใจจริงค่ะ ขอให้ความคิดนี้ยั่งยืนนะคะ

สวัสดีครับ คุณป้า ผมเคยใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยม มาก่อน ครับ เพิ่งมา สงบสุขเอา ก็ เจ็ด แปดปีนี่ละครับ ตอนเปลี่ยนกลุ่มเพื่อนไม่ง่ายนะครับ ช่วงนั้นผมก็ หาตัวเองใหม่ จนมาเจอความสุขใจจากสวนครัวนี่ละครับ ก็ปรับตัวเองมาเรื่อยๆ ที่ละน้อยเราก็รู้ตัวเราว่าเรามาถูกทาง ช่วงที่สนุกสนานไปตามสังคม ผมก็มี สุดท้าย เที่ยวดื่ม รื่นเริงไปกับเพือน หาเงินมาก็ใช้ไป สุดท้ายเมื่อเวลาความสุขหมด เรามาย้อนไป เราก็ ไม่เหลือ อะไร เหมือนมันว่างเปล่า สุดท้ายเราก็ออกไปหาความสุขนอกกายใหม่ เจ้เขาต่างจากผม ผมไปไหนเขาไม่ไปนะครับ เขาอยู่บ้าน ร้านอาหารเขาก็ไม่ไป เขาชอบทำทานที่บ้าน ผมนานๆ อยู่บ้านที สุดท้ายผมก็มีเรื่องขึ้นทำให้ชีวิตเปลี่ยนครับ พอเปลี่ยนแล้วทุกอย่างกับดี ค่อยๆคิดไปก็เลยโตมาเป็นแบบนี้ ครับ คนไม่เห็นด้วยกับการดำเนินชีวิตผม ก็มี แต่ผมไม่ถือนะครับ ชีวิตใคร ชีวิตมัน เรามีความสุขของเราแบบนี้ เขาก็มีความสุขของเขาแบบนั้น ไม่เข้าใจกัน เราต่างอยู่กันไปเท่านั้นเอง ขอบคุณ คุณป้าที่เป็นกำลังใจให้กันครับ

หน้า