วิถีแห่งเกษตรกร

หมวดหมู่ของบล็อก: 

        สวัสดีครับผม คิดถึงทุก ๆ ท่าน ณ บ้านสวนพอเพียงครับ ทั้งที่การพบปะสังสรรค์ในงานครบรอบเวป ฯล. ยังไม่ทันจางหายไปจากใจเลยครับ อบอุ่น อิ่มเอม กับเพื่อน พี่  น้อง ลุง ป้า ที่พร้อมใจกันมาร่วมกิจกรรม ภูมิใจมากครับ กับการพบเจอ ได้พูดได้คุย หลากหลายอรรถรส ขอบคุณทุกคนเจ้าภาพที่ทำให้มีวันนี้ครับ แม้ว่ากระผมเองไม่ค่อยจะทั่วถึงเท่าที่ควร ( ด้วยความรู้สึก ) แต่ก็ภูมิใจครับ ที่มีโอกาสได้ร่วมสังสรรค์กับทุกครอบครัวทั้งไกลและไกล้ครับ

        ผมไม่ค่อยได้เก็บภาพเท่าที่ควรครับ ด้วยความตื่นเต้นยินดีแต่ก็เก็บไว้ในความทรงจำไว้ตลอดครับ คืนนี้มีเวลามาเขียนบล็อก เพื่อที่จะบอกกล่าวเรื่องราวความเป็นอยู่และเป็นไปในฐานะลูกบ้านสวนพอเพียง ว่ายังคงดำรงอยู่ในการทำเกษตรกรรมเป็นอาชีพ และพร้อมที่จะพัฒนาไปสู่วิถีของความพอเพียง ตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ในต่อ ๆ ไป

         

      หนึ่งภาพจากการล่องทะเลสาบสงขลาครับ สมมุติให้เป็นเป้าหมาย

 

        

        และนี่คือหัวใจที่จะนำพาไปสู่เป้าหมาย ( ในวันนั้น ) ต้องยอมรับว่าศักยภาพสูงส่งกว่าที่คาดหมายครับ

 

       

           อ้าว...ต้องขอโทษทุกท่านนะครับ สองผู้อาวุโสแห่งบ้านสวนฯ กล่าวปิดงานครับ

        

          เป็นไปได้อีกแล้วครับ เก็บภาพก่อนแยกย้ายกลับภูมิลำเลาครับ

        

     ณ ที่แห่งนี้ อุทยานนกน้ำคูคุด สะทิงพระ สงขลา ครับ

           มีงานเลี้ยงก็ต้องก็ต้องมีเลิกรา ฉันใดก็ฉันนั้น ต่างคนก็ต่างต้องประกอบสัมมาชีพ กันต่อไป ไม่ว่าอุปสรรคข้างหน้าจะเป็นเช่นไร ความสุขที่คนบ้านสวนฯพอจะหาได้ก็คือ การได้ปลูกได้สร้าง นั่นเอง

       

      ต้นกล้าเทพธาโร ของลุงพูน ครับ ลงดินแล้วหนึ่งต้นเหลืออีกสองเลี้ยงให้แข็งแรงก่อนครับ

       

    ต้นกล้าตะเคียนทองครับจากงานเช่นกันครับ

      

       แก้วมังกรทั้งขาวและแดง เจตนาให้อยู่ร่วมกันครับ จากงานเช่นเดียวกันครับ

      

      ตรงนี้เป็นสวนหลังบ้านครับ เพิ่งจะเริ่มลงทั้งถั่วค้าง ถั่วพุ่ม มะเขือ และกระวานที่ได้มาจากงาน จัดโซนนิ่งให้อยู่รวมกันครับ

      

   มะละกอท้ายสวนครับ

       กลับมาจากงานฯ ก็ลงมือตัดหญ้าในสวนยางครับ ช่วงนี้ฝนตกกรีดยางไม่ได้ มีเวลาพักผ่อนเยอะหน่อย หาเวลาว่างจากงานประจำตัดหญ้าในสวน ตัดง่ายหน่อยฝนตกหญ้ากรอบ อากาศก็ไม่ร้อน

     

   

  ในสวนยางริมแดนผมปลูกต้นตะเคียนทอง สลับห่าง ๆ ครับ รุ่นนี้เริ่มโตมาบ้างแล้ว

   

    ต้นสักทองต้นนี้ปลูกซ่อมแทนต้นยางครับ อายุน้อยกว่าต้นยางเกือบสองปีแต่โตกว่าต้นยางมากครับ

   

   

  ที่มองเห็นพันอยู่รอบ ๆ ต้นยางนั้นคือ เถาของกลิ้งกลางดงครับเยอะมาก ๆ

   

แม้ว่าราคายางทุกวันนี้เหลือแค่ 40 กว่าบาทก็ตามแต่ ก็ต้องบำรุงรักษากันต่อไป

   

  ในระหว่างที่ผมตัดหญ้า มีเจ้านี่คอยเป็นเพื่อนตลอดครับ เค้าคอยสังเกตุการณ์ ดูว่าเมื่อไหร่มีแมลงบินหนีออกจากพงหญ้าเมือ่ไหร่ก็เมื่อนั้น ถือว่าสมประโยชน์ร่วมกัน

   

   ตามผมตลอดแหละครับ ยิ่งตรงหญ้ารก ๆ ยิ่งกระโดดเข้าไกล้ใบมีดตลอด ผมละกลัวจริง ๆ กลัวว่าจะเบรคไม่ทันขณะเหวี่ยงเครื่องตัดหญ้า จะขาดสองท่อนเอาได้

  

เซฟความปลอดภัยเต็มที่ครับ จะได้ไม่ต้องกังวล จากเศษหิน ดินและเศษไม้ ฯลฯ

  

 นี่แหละครับมือกดชัตเตอร์ล่ะครับรับรองได้ว่าติดทุกสถานี

  

ที่มองเห็นทะมึนนั้นน่ะครับ ฟักข้าว ผมตัดใจไม่ลงซักกะที่ว่าจะโค่นทิ้ง กระทั่งคลุมระรานไปทั่วก็ต้องยอมครับ เพราะเจ้าฟักข้าวนี่และครับที่ทำให้ได้มารู้จักบ้านสวนฯ หลังนี้จนทุกวันนี้

  

เริ่มมีดอกมีผลให้ได้ชมอีกแล้วครับ ต้องยอมตลอด แม้ไม่มีดอกผล ยอดฟักข้าวทั้งต้มจืด ทั้งแกงเลียง ทั้งผัดอร่อยทั้งนั้น

     บล็อกนี้ก็ขอเพียงแค่นี้ก่อนนะครับ ราตรีสวัส ครับผม

                        ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง ขอบคุณครับ

   

 

ความเห็น

คนถ่ายภาพทำข่าวฝีมือเยี่ยมมากค่ะ

ขอบคุณนะครับคุณอ้อย

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

อนาคตของเถ้าแก่

ขอจับภาพมายืนตรงนี้ก็แล้วกันเน๊าะ

     

 

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

ถ้ารูปบางรูปไม่แคงข้างน่าว่าได้แลหนัดว่านี่หนา ฮ่ะๆ

  หวัดีครับคุณอินเนียร์ ผมอัพมาจากโทรศัพท์นะครับ พอนำมาเขียนลงบล็อกแล้วหาที่แก้ไม่เจอรูปจึงนอนอย่างนั้นนะครับ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

สวนสวยจริงๆ คะพี่วรพจน์--ไม่ว่าจะอย่างไร เท่าไหร่ ช่วงนี้ต้องช่วยกันประคองตัวเอง ให้ครอบครัวเรากินอิ่ม พอเพียง ก็เป็นอันใช้ได้ค่ะ--ในโลกนี้ไม่มีอะไรที่จะต่ำ ได้ชั่วนิรันดร์หรอกค่ะ ต้องกระเตื้องขึ้น ตามสภาวะที่กำลังปรับปรุงค่ะ ---สู้สู้ นะพี่ชาย เพื่อตากล้องอันแสนน่ารัก....

ครับคุณน้อง ผมเองก็คิดเช่นนั้นครับ ค่อย ๆ แก้ไขปรับปรุงไปตามเรื่องตามราว ผมสร้างสวนปลูกต้นไม้ก็เพื่อปลูกฝังให้เค้าเข้าใจและซึมซับ แต่ก็ไม่รู้ว่าเค้าจะรับได้แค่ไหน ทำตามใจที่ตัวเองรักชอบเราก็มีความสุขแล้วล่ะครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

สวนยางของคุณวรพจน์กว้างใหญ่จริงๆ นุสิมิเคยทราบเพราะ พักหลังๆ ห่างหาย

เห็นฟักข้าวแล้วรู้สึกอิจฉาจริงๆ ต้น,ใบ,ดอก เลื้อยสูงมาก แม้ไม่มีผลให้เก็บกินแต่ก็มีอย่างอื่นให้ได้กินเหมือนกัน

ขอถามนิดนึงค่ะ ถ้ามันโตพันสายไฟ เราจะเก็บมันได้รึเปล่าคะ

ครับคุณนุสิ สวนยางผมก่อนหน้าผมเคยปลูกผักขายครับ มาระยะหลังยางเริ่มโตแตกพุ่มมีร่มเงามากขึ้น ปลูกผักก็ไม่ค่อยได้รับผลแล้วเพราะแสงแดดส่องไม่ถึง

 ส่วนฟักข้าวนั้นมันก็ไปของมันเรื่อย ๆ คลุมไปทั่ว สูงขนาดสอยไม่ถึง แต่ถ้าคลุมสายไฟแล้วมันก็มีโอกาสเสี่ยงสูงที่จะเกิดอันตราย ถ้าติดลูกก็ต้องใช้ฝีมือสอยเอาแหละครับ แต่ที่บ้านผมไม่ปล่อยให้คลุมสายไฟครับ

 การทำงานต้องรู้จริงทำจริงจึงประสบกับความสำเร็จ

คุณวรพจน์ทำงานอื่นไปด้วย น่าไม่พรื้อแหละเรื่องยางน้าน

เพราะชีวิต...คนเรา    เกิดมา....ไม่นาน ก็ต้องตาย
ต้องกลายเป็นความว่างเปล่า
Cr. เ่ท่าที่มี - กางเกง

หน้า