การบ้าน"สองกำมือ"
เรื่องเริ่ม...ก็มาจากข้าวหอมนิล
หาเรื่องหาราวดันไปขอ"พี่สายลมลอย"มา
"แน่ใจนะว่าจะขอแค่สองกำมือ.."
"คร้าบพี่...สองกำมือจริงๆ"
ด้วยความกลัวว่าของจะเสียหากขอเยอะ จึงถนอมน้ำมิตรจากผู้ให้และเพื่อสร้างความมั่นใจต่อผู้รับ ว่าเชิญหอมเจ้ามาร่วมอยู่ที่นี่แล้วเธอจะอ้วนพีสมบูรณ์ ผู้มอบก็วางใจ ผู้ได้ก็ซาบซึ้ง จึงจบฉากแบมือด้วย สองกำมือ
"โอเค...จัดไป..(หากโอ เค แปลว่า ตกลง)...พื้นที่ของผม ฝนก็เริ่ม โอ เค. มาบ้างแล้ว.."
............................................................................................................
วันแล้วคืนเล่าเหมือนเวลาจะย้ำอยู่กับที่ การรอคอยนั้นช่างเนินนาน
และยิ่งอกรับรู้อยู่เต็มว่ามาจาก"สวนขี้คร้าน สายลมลอย"แค่ชื่อก็กินขาดการรอ
หอมนิลค่อยๆโรยรินเป็นหอมนาน หอมนานจนนานเริ่มจาง
อันจะทวงถามความคืบหน้าก็เกรงกลัวว่า จะขาดความวางเนื้อเชื่อใจกัน
"อะไรนะ...ยี้ห้อสายลมลอยนี่หรือเบี้ยว"...เผลอๆ เดี๋ยวควายท้องทุ่งจะขวิดเอา
...............................................................................................................
แต่แล้วเวลาก็เบื่อที่จะย้ำอยู่กับที่....ก้าวเดินมาพร้อมกับสิ่งของต้องคอย "จากสวนขี้คร้าน สู่ แปลงกล้าดำ"
แกะซองหอมนาน ก็สบเจอ เธอหอมนิล นอนอ้วนกลมพุงป่องอยู่สองใบ.....และพ่วงด้วยผู้ติดตาม กล้วยมุดสัง(นมวัว)อีกถุงพีพี
"ขอให้สนานกับการเพาะปลูกและแจกจ่ายครับ ด้วยมิตร สายลมลอย ยี่สิบแปด ก.ค. ห้าสาม"
ภาระต่อยอดที่ร่ำพะรอ พ้อชะหา...มาถึงแล้ว แปลงพร้อมแล้ว...สองมือผมพร้อมแล้วเช่นกัน ลุย.ย.
...แม้ว่าข้าวเปลือกหอมนิล จะเป็นสองกำมืออันน้อยนิด แต่ก็เล่นซะจนซึมซึ้งกันถึงหัวใจชาวนากันเลยที่เดียว.......
วัน...ฤกษ์งามยามดี จึ่งได้ทำการ ตระเตรียม..ลงแปลง
แม้จะเป็นแค่หนึ่งอาทิตย์ที่รอ...แต่ชั่งเนินนานปานจะสิ้นหวัง.....(หรือใจเจ้ามันเร่งรอก็ไม่รู้....)
- บล็อกของ มานี มานะ วีระ ชูใจ
- เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน เพื่อแสดงความคิดเห็น
- อ่าน 5040 ครั้ง
ความเห็น
คนยอง
18 สิงหาคม, 2010 - 15:34
Permalink
ข้าว
รอดูวันเติบใหญ่ ข้าวหอมนิล
กำลังใจสำคัญ.. เอาใจช่วยด้วยคน
มานี มานะ วีระ ชูใจ
18 สิงหาคม, 2010 - 18:42
Permalink
ขอบคุณก่ายกอง
ลองผิดลองถูกครับ...
ผิดเป็นครู...
แต่ผมมีสมาชิกบ้านสวนเราที่มีความรู้เรื่องหอมนิลตั้งหลายคน...
คงไม่ปล่อยให้ผมต้องเป็นครูแน่นอนครับ...
ผมคิดว่างั้นนะครับ
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
ทราย
18 สิงหาคม, 2010 - 18:25
Permalink
รอลุ้น
รอลุ้นอีกคน(คนแรกเป็นผู้ใหญ่)ให้ข้าวหอมนิลปลูกได้ผลดี
มานี มานะ วีระ ชูใจ
18 สิงหาคม, 2010 - 18:46
Permalink
ครับ...
ผมก็เช่นเดียวกันครับ...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
ยายอิ๊ด
18 สิงหาคม, 2010 - 18:42
Permalink
มาลุ้นด้วยค่ะ
มาลุ้นด้วยค่ะ
#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#
มานี มานะ วีระ ชูใจ
18 สิงหาคม, 2010 - 18:52
Permalink
แจกเมล็ดพันธ์ข้าวหอมนิลครับ
ขอบคุณครับที่มาร่วมลุ้น...
ก็ถือโอกาสบอกผ่านสมาชิก..ล่วงหน้านะครับ
ว่ามาลงชื่อจองตั้งแต่เนินๆครับ...
อ้าว...เร่เข้ามาครับเร่เข้ามา...คิกๆๆๆๆๆๆ
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
ตั้ม
18 สิงหาคม, 2010 - 19:28
Permalink
ยังกะเรื่องมะกะโท
เนื้อเรื่องยังกะมะกะโทขอเมล็ดผักแค่หนึ่งคุลีจิ้ม..เป็นฤกษ์งามยามดี ที่สองกวี..กระวาด..ลงคราดลงไถ..หอบให้หอมนิลเป็นสินเป็นทรัพย์ จ่ายแจกแลกรับแบ่งปันต่อยอด...
แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย
มานี มานะ วีระ ชูใจ
18 สิงหาคม, 2010 - 20:52
Permalink
ครึ่งกำ
ถ้ารู้ว่าเหนื่อยอย่างนี้...ขอครึ่งกำดีกว่า...(พูดเล่นครับ)
พี่ตั้ม..ผมนึกถึงตอนที่เขาตกพระเลย...
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
บุญพา
18 สิงหาคม, 2010 - 19:55
Permalink
รอลุ้น อีกคน
ขอให้เมล็ดพันธุ์ งอกงามนะค่ะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
มานี มานะ วีระ ชูใจ
18 สิงหาคม, 2010 - 20:53
Permalink
งอกงาม..
หรือไม่ก็ไก่อ้วนพี...ครับ
ผมจะไม่ทำให้ทุกท่านผิดหวัง....
เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่
คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู
หน้า