ความสุข 5 ขั้น
ความสุข ความสุข ความสุข
พวกเรามีความสุขกันแล้วหรือยัง แล้วสุขขั้นไหน
ความสุขต้องมีขั้นด้วยหรือ สุขสุด ๆ สุขมั๊ก ๆ โลกสีชมพู แค่นี้พอยัง
วันนี้ผมมีความสุขในอีกมิติวัดหนึ่งมาแบ่งปันกับเพื่อนทุกท่าน
.....................
วันก่อนโทรหาที่บ้าน ได้ยินเสียงชุลมุนส่งมาตามสาย สักพักก็มีเสียงรายงานสดสถานะการณ์เข้ามา....
เหตุเกิดที่บ้านอาม่า..
สถานะการณ์ คุณแม่อายุ...(เป็นเพียงตัวเลข) (แม่เปรี้ยว) ป่วย คุณลูกหิว อาม่าขายของเหนื่อย...
วิกฤติ ความไม่ลงตัวของความต้องการแต่ละคน......
สักพักสายเปลี่ยนไปสัมภาษณ์คุณลูกคนโต "น้องปิ่น"...
คุณลูก 6 ขวบ ผู้มีส่วนร่วมในเหตุการณ์คือหิว ชิงผ้าห่มกับน้องคนเล็ก 3 ขวบ "น้องปริม" จนเป็นเหตุให้ไปชนโยเกิร์ติหก เป็นเหตุให้คุณแม่ที่ป่วยปรี๊ดแตก.... ลูกบอกว่า..."เบื่อ"
จึงถามเขาว่า "หนูรู้ไหม เบื่อคืออะไร?"
คุณลูกตอบว่า "เบื่อแม่" (ลูกไม่เข้าใจคำถาม)
ถามต่อว่า รู้ไหมว่าทำไมคนเราถึงเบื่อ?
คุณลูกตอบว่า "แม่บ่นมาก" (ลูกไม่เข้าใจคำถาม ประมาณว่าพ่อพูดภาษาอะไรอ่ะ)
จึงบอกว่าพ่อจะเล่าอะไรให้ฟัง..... เรื่องคือว่า วันก่อนที่หนูอยากกิน MK แล้วพ่อพาไปกิน หนูชอบไหม? ชอบค่ะ แล้วพอหนูกินอิ่ม พ่อบอกให้หนูช่วยพ่อกินต่อเพราะมันยังไม่หมด หนูชอบไหม? ไม่ชอบค่ะ เบื่อไหม? ไม่ค่อยเบื่อมาก
เอาล่ะหากว่าหนูหิวข้าว พ่อให้หนูกินข้าว หนูชอบไหม? ชอบค่ะ
แล้วหากว่าหนูไม่หิวกำลังเล่นอยู่ พ่อให้กินข้าว หนูชอบไหม? ไม่ชอบค่ะ ถ้าพ่อคะยั้นคะยอให้หนูกิน หนูจะชอบไหม? ไม่ขอบค่ะเบื่อ...
เอาหล่ะหนูเห็นไหม ว่าอะไรเกิดขึ้นในเรื่องที่พ่อเล่ามา
สิ่งที่เป็นสิ่งเดียวกันกับที่เราชอบ เราอยากทำ แต่ทำไมเรากลับไม่ชอบมันได้ในทีหลังได้
แสดงให้เห็นว่ามันไม่ใช่ขึ้นอยู่กับสิ่งนั้น ๆ เสมอไปใช่ไหม?
แล้วทำไมเราต้องเบื่อ หรือทำไมเราถึงได้ชอบสิ่งนั้น ๆนะ
หรือว่า ความเบื่อ ความชอบ เป็นเพียงกระบวนการของร่างกายที่ทำให้เราทำสิ่งต่าง ๆ .......(Bla Bla Bla อีกสักพัก)...... (ตอนนี้หนูรักแม่แล้ว แต่หนูกะลังเบื่อพ่อม๊าก ก ก กค่ะ)
อันที่จริงเรื่องไม่ได้จบแบบนี้หรอกครับ ความจริงคือน้องปิ่นเขาถามคำถามต่อ แล้วผมก็อธิบายต่อเรื่องที่มีคนที่ค้นพบการอยู่แบบไม่เบื่อเลย จนท้ายสุดน้องปิ่นก็ถามว่า พ่อรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร......แล้วผมก็เล่าต่อสักพัก
ความจริงเจตนาผมวันนั้นแค่เบี่ยงเบนประเด็นให้ลูกลืมสิ่งที่เขาจดจ่อจนเบื่อเท่านั้นครับ ส่วนในวงเล็บที่ในเรื่องเล่าให้ฟังนั้น ผมเขียนแซวความคิดแทนน้องปิ่นเป็นบทส่งท้ายเรื่องครับ
.....................................
พวกเราว่าทำไมคนต้องเบื่อ คนต้องชอบ?
เบื่อ ชอบ คืออะไร?
เราเกี่ยวอะไรกับเบื่อ ชอบ? มันเกี่ยวอะไรกับสุขกับทุกข์ไหมหนอ
????????????????????????
ความสุข ความสุข ความสุข
พวกเรามีความสุขกันแล้วหรือยัง แล้วสุขขั้นไหน
ความสุขต้องมีขั้นด้วยหรือ สุขสุด ๆ สุขมั๊ก ๆ โลกสีชมพู แค่นี้พอยัง
วันนี้ผมมีความสุขในอีกมิติวัดหนึ่งมาแบ่งปันกับเพื่อนทุกท่าน
http://www.4shared.com/document/ktjuSeMf/_5_.html
ขอให้มีความสุขในทุกเวลา ทุกวันครับ ......Happy every day.....
- บล็อกของ happyfarmer
- อ่าน 4751 ครั้ง
ความเห็น
บุญพา
16 กันยายน, 2010 - 05:35
Permalink
ขอบคุณ
สำหรับข้อคิดดีๆ ความสุข 5 ขั้น
คนเรารู้สึกมีความสุขได้นั้น เพราะว่าพอใจกับสิ่งนั้น ใช่เลย..ค่ะ
จะพยายามมีความสุขกับทุกวัน ขอบคุณค่ะ
ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน
happyfarmer
16 กันยายน, 2010 - 06:12
Permalink
ยินดี ๆ เสมอครับ
ยินดี ๆ เสมอครับ ขอให้มีความสุขทุก ๆ วันครับ
เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ
ลุงพูน
16 กันยายน, 2010 - 06:00
Permalink
ขอบคุณ
สำหรับเรื่องราวดีๆ ที่นำเสนอ ครับ
happyfarmer
16 กันยายน, 2010 - 06:09
Permalink
ยินดีเช่นเคยครับลุงพูน
ยินดีเช่นเคยครับลุงพูน สบายดีนะครับ
เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ
ลุงพูน
16 กันยายน, 2010 - 06:11
Permalink
คุณhappyfarmer
สบายดีครับ ขอบคุณครับ
นงคราญ วชิรา
16 กันยายน, 2010 - 07:49
Permalink
happy farmer
ขอบคุณที่แบ่งปันสิ่งดีๆค่ะ.........
happyfarmer
16 กันยายน, 2010 - 08:02
Permalink
ยินดีครับ
ยินดีครับ พี่นงคราญ
ได้รับมาเยอะแล้ว ก็อยากให้ต่อ ๆ กันไปเยอะ ๆ เพิ่มขึ้นครับ
เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ
ตองอู
16 กันยายน, 2010 - 08:34
Permalink
happyfarmer..^_^..
บ้านสวนฯอบอุ่น...เพราะทุกคนแบ่งปันสื่งดีๆมาเล่าสู่กันฟังเสมอเลยค่ะ...ขอบคุณอีกทีค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆ..^_^..
MSN/MAIL/HI5 : Tongau_oomsin[at]hotmail[dot]com
happyfarmer
16 กันยายน, 2010 - 09:16
Permalink
ยินดีครับ...สังคมอุดมคติ
ยินดีครับ...สังคมอุดมคติ เริ่มได้ที่นี่ เริ่มด้วยการให้ การแบ่งปัน
สังคมแบ่งปัน อบอุ่นดั่งอยู่ท่ามกลางญาติมิตร
เป้าหมายสูงสุดของเกษตรกรรม ไม่ใช่การเพาะปลูกพืชผล แต่คือการบ่มเพาะ ความสมบูรณ์แห่งความเป็นมนุษย์.... มาโซโนบุ ฟูกูโอกะ
สายพิน
16 กันยายน, 2010 - 11:41
Permalink
คุณ นุ เรื่องดีๆแบบนี้(ชวนคิดค่ะ)
คำถามง่ายๆนะคะ คุณ นุ ฟังแล้วเส้นใยประสาทในสมองของหนูน้อยวัยหกปี ต้องแตกร่างแหประสานกันขนานใหญ่เลยค่ะ เชื่อว่าหนูน้อยอาจจะอยากคิดต่อยอดเรื่องเอง(ตามประสา) เลยหันมาเบื่อคุณพ่อแทน
อย่างนี้นะคะ หากประเทศไทย มีคุณพ่อกับคุณลูก ช่วยกันคิด ช่วยกันถามอีกหลายๆสถานการณ์ เชื่อได้เลยค่ะ ว่าอนาคตประเทศไทยต้องเข้มแข็งขึ้น ทุกวันนี้ โอกาสอย่างนี้มีน้อยจังเลยค่ะ เสียดายที่เขาหมดเวลาไปกับบางสื่อที่สอนให้เขารู้จักแต่สิ่งที่ทำให้เบื่อหน่ายเร็ว โฆษณาที่ไม่ค่อยซ้ำกัน
อ้าว ...แต่ลงท้ายขายของอย่างเดิม
ขอบคุณนะคะ วันนี้มีความสุขค่ะ ได้ฟังเรื่องดีๆแบบชวนคิดค่ะ
หน้า