ข้อคิดสะกิดใจ

๑ ปีกลายผมเผ้ายังดำ  ปีนี้พบกันใหม่ผมหงอกขาว

ช่วงพบกันนั้นแสนสั้น  ช่วงจากกันนั้นยาวนาน

๒ในสงสารจักรนี้

ไม่มีอะไรดีกว่า เมตตาต่อเพื่อนร่วมทุกข์

ได้อ่านข้อความบทหนึ่ง ได้ความคิดดีๆ จึงฝากไว้ให้คิดค่ะ

มีหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่เราไม่เคยทำ  แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าทำไม่ได้เพียงเพราะยังไม่ได้ทำ

พัฒนาการของชีวิตเป็นสิ่งมหัศจรรย์ค่ะ  อะไรที่เรายังไม่ได้ทำ  อย่าเพิ่งด่วนสรุปว่าทำไมได้ เมื่อไหร่ที่ชีวิตได้รับการท้าทายเมื่อนั้นศักยภาพของชีวิตจะเป็นที่ประจักษ์ออกมาเอง !!!

เมื่อวันที่ 21 พค.54 มีเด็กอายุ 8 ปีเศษ ไปเล่นน้ำที่สระว่ายน้ำ กับพ่อ และพ่อไปซื้อน้ำ แถวๆ สระว่ายน้ำ และกลับมาเห็นลูกชายลอยอยู่ไม่รู้สึกตัว จึงรีบนำส่ง รพ. ซึ่งเมื่อมาถึง รพ. หน้าตาก็เขียวแล้ว  ก็อยากฝากบอกเพื่อนๆ สมาชิกถ้าใครมีลูกก็ถ้าพาไปเล่นน้ำก็ดูแลอยู่ข้างๆ นะค่ะ

ชีวิตมหัศจรรย์เกิดขึ้นง่ายๆค่ะ เพียงแค่เราจูนจุดโฟกัสที่ใจ  เราก็ได้มุมมองที่แตกต่างแล้ว  ลองดูสิคะ 

บ่ายวานท้องฟ้าบ้านเราสีหม่นๆ   แต่เราหาได้หม่นหมองตามไปด้วย จึงได้ชวนพี่สาวขับรถข้ามเขาพับผ้าไปยังศูนย์เพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อจังหวัดตรัง    จำได้ว่าตอนเด็กๆจะกลัวเขาพับผ้ามาก  เพราะฟังชื่อแล้วเหมือนกับเป็นผู้หญิงที่มานั่งพับผ้าบนเขาก็เลยพาลนึกไปถึงแม่นาคพระโขนงอะไรซะงั้น  แต่จริงๆแล้วที่เขาเรียกเขาพับผ้าเป็นเพราะลักษณะทางภูมิศาตร์ที่เป็นทางคดเคี้ยวไปมาเหมือนผ้าที่ถูกพับ

โลกส่วนตัวเล็กๆ 

คนเราทุกคนสามารถสร้างโลกส่วนตัวได้ด้วยกันทั้งนั้น  สุดแต่ว่าใครจะกำหนดขนาดให้โลกส่วนตัวของตัวเองใหญ่เล็กแตกต่างกันไป 

ตั้งแต่เริ่มกรอกใบสมัครและได้ตอบแบบสอบถามจากนายทะเบียนบ้านสวนพอเพียงพอหอมปากหอมคอ   ก็เป็นอันว่าผู้ใหญ่บ้านท่านได้ตรวจสอบคุณสมบัติดูแล้วว่าครบถ้วนเหมาะที่จะมาเป็นลูกบ้านที่นี่ได้ ล่วงมาถึงวันนี้  ก็ยังไม่ถึง 1 เดือนดีค่ะ   

ในระหว่างนั้นก็จะเข้ากระทู้ที่เขาแจกเมล็ดพันธ์แทบทุกระทู้   และได้ส่งชื่อ ที่อยู่ เพื่อขอรับน้ำใจจากสมาชิก ด้วยเพราะมาคิดแล้วว่า   เราคงหาเมล็ดพันธ์ที่เราต้องการปลุกได้ไม่ง่่ายนัก