ข้อคิดสะกิดใจ

มีใครในบ้านสวนฯไม่ใช้มือถือบ้างค่ะ ยกมือขึ้น แล้วลงชื่อไว้เป็นหลักฐานด้วยค่ะ

ถ้ามีคุณคือผู้โชคดีจริงๆ ชื่นชมนะ เพราะสามารถหลุดจากกระแสนิยมที่เชี่ยวกรากนี้ไปได้ ตัวเองพึ่งไปยกเลิกโทรศัพท์บ้านมาเพราะมีแค่คนใกล้ชิดไม่กี่คนที่โทรมา นอกนั้น-99.99% ผ่านมือถือ

ได้อ่านข้อความรุ้งตัดแวงในหนังสือพิมพ์ข่าวสด น่าสนใจมาก เลยขออนุญาตคัดลอกมาให้เพื่อนๆได้อ่านกันค่ะ

30 พ.ค. 2554 

07.50 น.

ศุนย์ฯเดิม ยังไมมีภาพของเด็กคนนั้น  ตั้งใจว่าวันนี้ต้องรู้ให้ได้ว่าลูกหลานใคร

ไม่กี่นาทีต่อมา รถจักรยานยนต์วิ่งมา พร้อมเด็ก 2 คน คนหลังเป็นเด็ก ป.4 ที่โรงเรียน ข้างหน้าในตักคนขับ เป็นเด็กชายตัวเล็กคนนั้นผู้ที่มาส่งน่าจะเป็นตา รู้จักกันดี พ่อแม่เด็กน่าจะทำงานในเมืองเลยเอาลูกมาฝากไว้

หลังจากทราบแล้วว่าเป็นหลานใคร ก็ได้สอบถามว่าเด็กคนนั้น  หลานของคนนั้น น่าจะอายุเท่าใหร่ (ผมเองมองว่าไม่น่าถึง 2 ขวบ) และทุกคนตอบเหมือนกันว่า เด็กคนนั้น ไม่ถึง 2 ขวบ

36 แผนที่ชีวิตของพ่อ พอดีได้อ่านหนังสือเจอเลยนำมาฝากครับ

1.ขอบคุณข้าวทุกเม็ด น้ำทุกหยด อาหารทุกอย่างอย่างจริงใจ

2.อย่าสวดมนต์เพื่อขอสิ่งใด นอกจากปัญญาและความกล้าหาญ

ได้รับเชิญไปงานเลี้ยงของบริษัทฯรุ่นพี่ที่ ทำงานในวงการเดียวกัน บอกให้ไปร่วมงาน แต่ไม่ได้บอกว่าเนื่องในโอกาสอะไรบอกแค่ว่าอยากเจอคนทำอาชีพเดียวกัน รุ่นเก่าๆ เมื่อไปถึงจึงได้รู้ว่าเป็นงานเลี้ยงเนื่องจากมีลูกน้องซึ่งก็เป็นน้องที่ รู้จักกันมานาน ได้ตัดสินใจลาออกจากงานเพื่อไปทำอาชีพ เกษตกรอย่างเต็มตัวนั่นคือ สวนยางและทำไร่สัปรด ที่พัทลุง

มีเพื่อน ๆ มาร่วมงานกันแบบเป็นกันเอง

27  พฤษภาคม  2554  07.45 น

ศุนย์ฯ......

เด็กชายตัวเล็กพูดยังไม่ชัดคำนวณ อายุน่าจะ 2 ขวบกว่า

ยืนร้องให้ตะเบ็งอย่างสุดเสียงแข่งกับเสียงจักรยานยนต์ ที่รีบขับออกไป

เมื่อวานนี้หลังจากที่แหม่มเข้ามาเขียนบล็อกส่งภาพสวนครัวให้เพื่อนๆสมช.ดูและชื่นชมต้นแตงกวาของแหม่มว่ากำลังเป็นลูก คุณๆรู้ไหมค่ะว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น อยู่ๆท้องฟ้าที่แดดเปรี้ยงก็พลันเปลี่ยนเป็นมืดฟ้ามัวดิน(เอ...เราเขียนถูกหรือเปล่าเนี่ย)มัวแต่นั่งอยู่ในห้องแอร์เลยไม่ทันได้สังเกตุว่า ราหูกำลังมาถล่มบ้านแล้ว แหม่มอยู่ที่นี่มาเข้าปีที่7แล้วไม่เคยเจอเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อนเลย มีลมพายุกระหน่ำเข้ามาที่บ้านทุกทิศทุกทางแบบที่แหม่มตั้งตัวไม่ติด แหม่มทิ้งคอมพิวเตอร์ไว้โดยไม่ทันได้ปิดรีบวิ่งออกไปนอกร้านแล้วรีบไปที่ค้างที่เป็นรั้วเมื่อแลเห็นว่าค้างไม้ไผ่ที่มีแสลนขึงมันเริ่มต้านลมไม่ไหวแล้ว ปูนที่เททับ

ขออภัย ผู้ใหญ่ และสมาชิกทุกท่าน

ถ้าผู้ใหญ่เห็นว่า สิ่งที่ได้แสดงออกไปไม่เหมาะ ไม่ควร   เห็นสมควร ลบ หรือ ว่ากล่าวตักเตือนก็ยินดีครับ

ไม่ได้ทำเพราะอึดอัด

ไม่ได้เขียนเพราะขัดใจ

ไม่หวังจะให้ใครเห็นด้วย

เพียงแค่จะถ่ายทอดภาพที่ครูคนหนึ่งเห็นเท่านั้น

หรือบางคนอาจมองว่า"มันไม่น่ามาเป็นครู" ก็ยินดีครับ