ข้อคิดสะกิดใจ

      เมื่อวันพุธที่ 16 มีนาคม 2554 ย่าตอนได้ไปปิดทองรอยพระพุทธบาทที่เขาคิชฌกูฏ

คนไม่มากเหมือนช่วงวัน เสาร์ - อาทิตย์  ขึ้นรถไป 2 ต่อแล้วเดินขึ้นอีกประมาณ 1 กม.

ตอนเดินขึ้นเหงื่อยังออกอยู่เลย ขณะปิดทองอากาศเริ่มเย็น ๆ  ต้องนอนค้างบนเขาพรุ่งนี้

แด่ ความสูญเสียที่ญี่ปุ่นและภาคใต้ของเรา

กิจกรรมเมื่อไปภูเก็ต นอกจากช่วยกันทำอาหาร แล้ว ถ้ามีเวลาหรืออากาศอำนวย ก็จะไปให้อาหารปลากันที่สวนหลวง

ครั้งแรกจะให้ใกล้กับที่คนอื่นให้ปลามาเยอะมา ครั้งหลังๆ ขยับห่างออกไปเรื่อยๆไปหาจุดที่ไม่ค่อยมีใครหว่าน เพราะคิดว่าปลาตัวเล็กคงไปแย่งกับพวกโตๆได้ไม่ดีนัก

ฝนตกพรำ ๆ ทั้งวัน ไม่มีแดด ไม่มีลม จะทำอะไรมากไปกว่าการเฝ้าหน้าจอ... ไม่มีเรื่องราวมากมายนัก แต่จับ ดอกไม้ 2 ดอก มาอยู่ในเรื่องเดียวกัน.... แล้วจะขอนิทานหรือตำนานจากต้นไม้ทั้งสองชนิดนี้ด้วย จากผู้รู้หรือผู้มีประสบการณ์

ค้างคาว....นางครวญ

นายกอร์ดอน ไมเคิล สคัลเลียน เขียนใว้หลังปีค.ศ. 2012 (พ.ศ.2555)

และแล้ว...วันที่รอคอย...ก็มาถึง..

ได้รับเมล็ดพันธุ์จาก สมช.บ้านสวน !!คนแรก !!ที่มอบให้.....

   เมล็ดพันธุ์ผักจากป้าต่าย..ผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งของบ้านสวนพอเพียง

ถ้าอีกปีกว่า ๆ จะถึงวันสิ้นโลก อะไรคือสิ่งที่คุณอยากทำก่อนวันนั้น

เหมือนว่าเป็นเรื่องเล่น ๆ แต่พอมาถึงวันนี้ดูทุกอย่างแรงขึ้น ญี่ปุ่นก็ไม่ใกล แต่ที่ใกล้ ๆ ตัวยิ่งกว่านั้นคือบ้านเรา

วันนี้กรุงเทพหนาว ในวันที่น่าจะร้อน อีสานยังแล้งตามปกติ ภาคใต้น้ำท่วมใหญ่ คลื่นลมแรง ภาคเหนือแผ่นดินใหว

เรื่องราวที่เป็นคติเตือนใจได้เป็นอย่างดี (ขอขอบคุณ คุณนันท์นภัส  ศรีวิไลเจริญ ที่แบ่งปันข้อมูลครับ)