ข้อคิดสะกิดใจ

ส่งผ่านความงาม ความรัก มายังพี่น้องแทนน้ำใจ กำลังใจที่ติดตามวิถีการกินดี มีสุขแบบชาวบ้าน ชาวบ้าน

โยนิโสมนสิการหมาย ถึง การคิดอย่างถูกต้อง

ไม่แน่ใจว่า..หลายคนคงพบเจอบทความนี้บ้างแล้ว..แต่ขอนำออกเผยแพร่ อ่านแล้วรู้สึกสะท้านไปถึงภายใน อย่างน้อยก็ช่วยขัดเกลากิเลส และให้ความรู้สึกดีๆ พอมีความหวังที่โลกนี้ยังพอมีคนดีบริสุทธิ์เหลืออยู่ แม้จะน้อยนิดก็ตาม

ที่มา : http://hilight.kapook.com/view/55967

นานแล้ว..เราอาจจะลืม....

ที่ร่างกายสึกหรอ....จนเคยชิน

ครั้งแรกที่มาอยู่ที่นี่(NZ) รู้สึกว่าการใช้ชีวิตของเรามันลำบากเหลือเกิน จะไปไหนแต่ละทีก็ต้องเดินเป็นส่วนใหญ่ ไม่มีมอไซด์ปากซอยให้นั่ง จะไปป้ายรถเมล์หรือสถานีรถไฟก็ต้องเดินอย่างเดียว (ตอนนั้นไม่มีรถ) วันหนึ่ง ๆ เดินประมาณเกือบสองกิโล เวลาไปทำงาน แต่แปลกว่า คนที่นี่ชอบเดินกันมาก ขนาดว่ามีรถเมล์ผ่าน เขาก็เดิน ซึ่งพออยู่ไนาน ๆ ก็เริ่มซึมซับ ว่าวัฒนธรรมของเขาเป็นอย่างนี้ เขาคิดว่าเดินไม่ต้องเสียเงิน

เคยได้อ่านเจอหนึ่งในนิทานของ ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา มาค่ะ

เรื่อง...หาความสุขได้ที่ไหน...ก้อยเคยอ่านมาหลายครั้งแต่ก็อ่านผ่านตาไป

คราวนี้มาอ่านอีกรอบค่ะ ไม่ใช่แค่อ่านผ่านตา...แต่อ่านผ่านใจ

...หาความสุขได้ที่ไหน...

ช่วงวันหยุดได้หยิบหนังสือเล่มนึงขึ้นมาอ่านอีกครั้งค่ะ อ่านกี่ครั้งก็ยังคงประทับใจ^^

สมช.หลายๆคนก็คงได้อ่าน มาหลายรอบเหมือนกัน "เข็มทิศชีวิต"

โดยส่วนตัวก้อยชอบเรื่องนี้ค่ะ...ลิงกำถั่ว...มาอ่านพร้อมกันอีกรอบดีกว่า^___________^

เมื่อวันพระที่ผ่านมา ได้มีโอกาศเข้าวัดอีกครั้ง ซึ่งไม่บ่อยนัก หรือจะพูดว่า ไม่ค่อยได้เข้าวัดก็ได้ครับ แต่เมื่อได้เข้าไป รู้สึกว่า มันสงบ ร่มเย็นดี บ้านที่เราอยู่อาศัยทำไมไม่สบายแบบนี้หนอ (บ่นให้ใครฟังหว่า อิอิ)