บทความเรื่อง

ความทรงจำนอกมิติ แสงกับความว่างเปล่าหรือสุญตา

โดย นพ.ประสาน ต่างใจ

ช่วงเหมันต์อย่างนี้ ผมรู้สึกว่าดวงอาทิตย์ สวย ใส กว่าฤดูอื่น  ปกติทุกวันผมเดินทางไปทำงานเช้าตรู่ เห็นภาพท้องทุ่งสวยงาม มีหมอกลอยอ้อยอิ่ง ดวงอาทิตย์ฉายแสงอ่อนโยน จึงเก็บภาพมาแบ่งกันชมไม่ต้องเดินทางไปชมดวงอาทิตย์ขึ้นที่อื่นให้เปลืองค่าใช้จ่าย

แสงเรื่อเรือง

   วันหนึ่งขงจื้อพร้อมศิษย์ยานุศิษย์เดินทางรอนแรมลี้ภัยทางการเมืองอยู่กลางป่าพอได้เวลาอาหารลูกศิษย์เตรียมตักข้าวใส่จานพร้อมสำรับอาหาร ขณะกำลังตักข้าวอยู่ห่างๆนั้นท่านขงจื้อสังเกตุเห็นว่าลูกศิษย์หยิบข้าวจากจานของท่านขึ้นมาใส่ปากเคี้ยว ท่านจึงสอนและชี้ให้เห็นว่าการหยิบอาหารจากสำรับของครูบาอาจารย์มารับประทานก่อนได้รับอนุญาตนั้นแสดงถึงความ..อนารย..ที่น่าตำหนิอย่างยิ่ง

ภาพน้องต้นข้าวตอนโต เห็นรูปแล้วอึ้งเขียนอะไรไม่ออก ไปสู่สุคติเถอะนะ  น้องต้นข้าว

แรงบรรดาลใจของใครหลายคน

ขออภัยผู้เกี่ยวข้องที่นำภาพนี้มาลง

เรื่องนี้ นานมาแล้ว แต่พี่ชายน่ารัก สุดหล่อ แนะนำให้ดู รู้สึกชอบมาก และก็เป็นความคิดที่จะไปทำแบบนั้น แต่ไม่ทั้งหมด พี่ยอดพ่อของน้องต้นกล้า ทำเองทุกอย่าง พึ่งพาตนเองจริง แทบจะไม่ต้องซื้ออะไรเลย ประทับใจอย่างแรงนิ

(ขี้เกียจตัวเป็นขนอย่างเรา จะทำได้รึ ฮึฮึ) มาดูกันดีกว่า อย่าพึ่งขี้เกียจดูนะคะ ดีมากๆ อยากให้ดูได้โปรดเถอะ พรีสสสสสสส

ว่างไหม...ชวนไปธุระหน่อย

ที่ไหน ผมย้อนถามกลับไป..ขณะที่กำลังเปิดปากถุงปุ๋ยกระสอบที่สาม กลางสวนยาง

ไม้เรียง...เห็นได้ข่าวว่าครูไม่ค่อยบาย

เอาสิไป...ขอเวลาเดียวใจนึงก่อน...น่าจะโทรมาก่อนหน้านี้สักสองนาที ผมบอก

หลังจากที่ผมเริ่มถอดคราบความเป็นวิศวกรโรงงานทิ้ง แล้วหันมาสวมใส่ชุดชาวสวน และเปลี่ยนจากจับปากกาถือโน๊ตบุค หันมาจับจอบถือพร้าได้สักพัก (พักเล็กๆ) ถ้าตอนนั้นผมจับเวลาเอาไว้ ผมว่าไม่น่าจะเกินสองชั่วโมงด้วยซ้ำ คำถามต่างๆ ที่ผมคิดไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะต้องมีคนถาม ก็เริ่มแว่วเข้ามาในหู “ทำอะไรเหรอน้องปู (ปู คือ ชื่อเล่นของผม) จะไม่กลับกรุงเทพฯ แล้วเหรอ” ทิศทางของเสียงดังแว่วมาจากบ้านข้างๆ ผมตอบกลับไปแบบไม่คิดอะไรมาก ว่า “ไม่กลับแล้วครับ ผมจะกลับมาอยู่บ้าน จะมาทำสวนครับ!”  แต่ทว่า หลังจากที่คำถามแรกถูกถามขึ้น คำถามต่างๆ อีกมากมายก็ทยอยตามมา ผมรู้สึกคล้ายกับว่า ผมกำลังโดนยิงด้วยชุดคำถาม ชุดใหญ่ ก็ว่าได้