ผมเป็นคนใต้

หมวดหมู่ของบล็อก: 


ตลาดนัดนาม่วง

 

 

         วันนี้พ่อสอนต้นกล้าว่าคนต่างชาติเข้ามาขนเอาเงินของคนไทยกลับประเทศตัวเองปีละหลายพันล้านบาท  คนต่างชาติมาลงทุนในเมืองไทยในรูปแบบของห้างสรรพสินค้าใหญ่โตหรูหรา คนไทยส่วนมากเห็นความโก้หรูหราสะดวกสบายเป็นเรื่องสำคัญจนลืมคิดไปว่ากำลังสนับสนุนให้ต่างชาตินายทุนร่ำรวยแต่คนไทยกำลังจะลำบาก 

 

 

           พ่อพาต้นกล้าเดินตลาดนัดในอำเภอของเรา เรียกว่า ตลาดนัดนาม่วง  ผักปลาที่แม่ค้านำมาขายก็ผักปลาในบ้านเรา  แม่ค้าแม่ขาย พ่อก็รู้จักเราต่อรองราคากันได้ บางทีข้าวของที่ซื้อก็มีแจกมีแถมตามประสาคนรู้จัก สินค้าที่นำมาขายก็ราคาไม่แพงเกินไป  แม่ค้าแม่ขายก็ยิ้มแย้มแจ่มใส  ผิดกับในห้างใหญ่ๆที่เราซื้อสินค้ากับหุ่นยนต์ 

 

 

           เดินตลาดสดบ้านเราดีกว่าเดินห้างใหญ่ๆในเมืองเป็นใหนๆ  เงินบาทเงินตราก็ยังคงอยู่ในบ้านเรา  แม่ค้าได้เงินจากเรา  ก็นำเงินไปซื้อผักของชาวสวนมาขายในตลาดอีกชาวสวนก็มาซื้อกับข้าวในตลาด  เงินตราหมุนเวียนกันอยู่ในมือบ้านเรา คนไทยด้วยกันเอง

 


 

          

       กลับจากตลาดพ่อขับมอเตอร์ไซค์พาผมเที่ยวดูทิวทัศน์ระหว่างทางกลับบ้าน 

 

        พ่อให้ผมถ่ายภาพ บางภาพพ่อก็เป็นคนถ่ายเมื่อผ่านทุ่งนา  พ่อถามผมว่ารู้มั๊ยเวลานี้คนไทยทำนาน้อยลงต่อไปถ้าไม่มีคนทำนา  เราจะกินอะไรกัน  จริงๆแล้วชาวนาชาวสวนมีเกียรติยิ่งกว่าอาชีพใดๆเพราะเป็นผู้ที่ผลิตอาหารเลี้ยงคนในประเทศ และ คนในโลก  ใครดูถูกอาชีพชาวสวนชาวนา  คนๆนั้นไม่รู้จักคุณคน  เป็นคนเนรคุณต่อโลก

 


 

    ผมรักบ้านเกิดของผมครับ  พ่อบอกว่าที่คนสมัยนี้เรียกว่าความเจริญ ที่จริงมันเป็นความเสื่อม  ธรรมชาติถูกทำลาย  สิ่งแวดล้อมเป็นพิษ  วัฒนธรรมที่ดีถูกละทิ้ง  จิตใจคนตกต่ำ  มันจะเรียกว่าเจริญได้อย่างไร

 

 



 

              พ่อซื้อปลามาจากตลาดหนึ่งตัว  บอกแม่ค้าว่าไม่ต้องทุบให้ตายนะ  ผมถามว่าทำไมไม่ให้แม่ค้าเป็นคนทำปลาให้ตาย  พ่อบอกว่าเราไม่ได้ซื้อไปกินนะ  ปลาพวกนี้กำลังจะตายเรามีเงินไม่มากเราก็ซื้อชีวิตเขาแค่นี้  หนึ่งตัวก็พอ  เราพาเขาไปปล่อย กินเขามามากแล้วให้ชีวิตเขาบ้าง

 

 

              ปลาตัวนั้นดีใจมาก  ดำผุด ดำว่าย  โผล่ขึ้นมาขอบคุณพวกเรา  แล้วว่ายทวนน้ำไป   ผมถามว่าแล้วมันจะถูกจับไปกินอีกมั๊ย  พ่อบอกว่าเป็นเวรกรรมของเขาในภายหน้า หมดหน้าที่เราแล้ว ที่เหลือเป็นเรื่องของชีวิตเขา

 

              ก่อนกลับพ่อชี้ให้ผมดูแลบอกว่า  เห็นมั๊ยปลาที่ยังไม่ตายมันว่ายทวนน้ำ

 

 

ความเห็น

ต้นกล้าเจ้าจงภาคภูมิใจเถิดที่มีพ่อเช่นนี้คอยชี้นำทาง

น้าณุ ก็จงภูมิใจเถิดที่มีต้นกล้าน้อยๆ ที่คอยสืบสายพันธุ์

ขอชื่นชมทั้งสองพ่อลูกครับ

เดี่ยวนี้มองไปทางไหนเห็นแต่ห้างสรรพสินค้า ภูมิใจแทนน้านุจังที่มีลูกน่ารักแบบนี้ ซื้อของที่ห้างเพราะเห็นว่ามันสะดวกดีลืมคิดข้อเสียไป แต่ตลาดนัดแถวๆ ตะวันของแพงเหลือเกินซื้อแตงกวาถามว่าโลเท่าไหร่ แม่ค้าตอบสามขีด 10 บาท ยืนงงอยู่ซักพัก โอ๊ะๆ โลเกือบสี่สิบแหนะ

นี่ความคิดต้นกล้าหรือนี่ พี่ณุ สอนลูกดีจัง จันทร์เจ้าไม่ค่อยสอนนะ ปล่อยให้เรียนรู้ด้วยตัวเอง และคอยบอก ข้อดี ข้อสีย สร้างเสริม ประสบการณ์ชีวิตน่ะ

พอเพียง และ เพียงพอ บ้านไร่จันทร์เจ้า 

ต้นกล้า....ดีมาก  มาเขียนบล็อกให้ป้าอ่านดีกว่าไปนั่งเล่นเกมส์  ผิดถูกไม่เป็นไร

น้องณุ....ดีมาก  หัดให้ลูกรู้จักเขียนบทความ หรือ เรียงความ  หรือ   ความเรียง  ลูกจะได้หัดสะกดคำ รู้จักเรียงประโยคให้สละสลวย  รู้จักใช้คอมฯให้เป็นประโยชน์

น่ารักมากลูก  เดี๋ยวน้าเอ๋จะเอาไปอ่านให้น้องต้นกล้าฟัง  นะลูกนะ

ขอบใจมากลูก........ขอให้เติบดตเป็นต้นไม้ที่อ่อนโยน  และให้ร่มเงากับผู้ที่อยู่รอบตัวเรานะลูกนะLaughingLaughingLaughing

ฉันจะปลูก ผัก ให้ลูกทาน

บ้านนาม่วงเคยมาเที่ยวบ้านเพื่อนครั้งหนึ่งนานมากแล้วสมัยเป็นนักศึกษาที่เกษตรรัตภูมิ ธรารมชาติน่าอยู่มากตอนนี้ดูในภาพแล้วคงจะไม่เปลี่ยนแปลงเท่าไหร่

ภูมิใจแทนพ่อแม่น้องต้นกล้าจริง ๆ น้าอารีย์ก็อยากจะปลูกฝังท้องในท้องให้มีความคิด ความรักบ้านเกิด ความพอเพียง เหมือนต้นกล้าเหมือนกัน น้าอารีย์จะเก็บบล๊อกต้นกล้าไว้เล่าให้น้องฟัง จะได้เติบโตมาแล้วน่ารักเหมือนพี่ต้นกล้างัย

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

ชอบมากครับ

เป็นเพียงแค่มดตะนอย ตัวจ้อยจิด  ทีพลัดติดกลางช่อ พอเพียงใหญ่

คือหนึ่งเสียงหนึ่งคิดเห็น ที่เป็นไป อาจถูกใจหรือไม่บ้าง ลองชั่งดู

เก่งจังเลย..หลานต้นกล้า 


ช่างคิด ช่างเขียน  อ่านแล้ว น่าปลื้มใจจริงๆ ค่ะ

there is a will , there is a way .

ชีวิตชนบทบ้านเรามีอะไรให้ศึกษามากมายตลาดสดแบบวิถีชนบทไทยๆมีทั้งรอยยิ้มและน้ำใจไมตรีอย่างที่ห้างซูเปอร์มาเก็ตสรรพสินค้าใหญ่ๆของต่างชาติไม่มี(นึกถึงตอนเด็กๆตามแม่กับยายไปตลาดได้กินน้ำแข็งบอกของแม่ค้าทียายรู้จักฟรีเป็นประจำ) :uhuhuh: :uhuhuh: :uhuhuh:

หน้า