บ้านเกิดเมืองนอน

ไม่ได้เขียนบล็อก และไ้ม่ได้เข้ามาในเว็ปบ้านสวน เกือบสองเดือน ดูเหมือนเป็นคนตกข่าว ตามไม่ทันยังไงก็ไม่รู้ค่ะ เหตุผลที่ทำให้หายหน้าไป ก็คือกลับไปเหยียบแผ่นดิน

บ้านเกิด จังหวัด อุทัยธานี ประเทศไทยค่ะ วันนี้มีภาพบรรยากาศช่วงที่อยู่เมืองไทยมาให้ชมกันค่ะ

เวลากว่าหนึ่งเดือน ที่มีโอกาสได้กลับไปบ้านเกิดเมืองนอน ได้ไปกราบเท้าพ่อแม่ ได้ไปซึมซับบรรยากาศเก่า ๆ ไม่นึกเสียดายที่ไปเที่ยวไหนไม่ได้ เพราะเหตุการณ์น้ำท่วม กลับเป็น

เรื่องที่น่ายินดีว่าได้ใช้เวลาอยู่กับพ่อ แม่ พี่สาว และหลาน ๆ  อย่างเต็มที่ มีความสุขเหลือเกิน

คุณผู้ชาย กับหลาน ๆ พากันไปดูคลองน้ำเล็ก ๆ  ที่ไหลผ่านไร่สัปรสแม่

กลับไปตรงช่วง ออกพรรษา ย่าสอนทำข้าวต้มลูกโยนเอาไว้ตักบาตรเทโว (ห่อด้วยไบเตย)

ช่วงนี้เห็ดโคนขึ้นชุก มีคนหาเห็ด จากเขาเอามาขาย ตูมกิโลละ 400 บาน250

ชอบกินเห็ดโคนมากค่ะ เป็นเห็ดที่ทุกคนเฝ้ารอในแต่ละปี

บรรยากาศยามเช้า หน้าบ้าน ชอบที่สุด เห็นแล้วนึกถึงตอนเป็นเด็ก มีหน้าที่ตอนเช้าต้องเตรียมของ มานั่งรอพระบิณฑบาตร

กลับไปครั้งนี้ก็ได้ทำหน้าที่นี้เหมือนเดิม(ด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง)

บรรยากาสข้างๆ บ้านที่เห็นอยุ่ไกล ๆ เป็นดงกล้วย ที่มีพ่อค้ามารับซื้ออยู่เป็นประจำ เรียกว่าแก่ไม่ทัน ทางด้านซ้าย

เป็นผักสวนครัวของแม่ และผลไม้ที่กินได้หลาย ๆ ชนิด เรียกว่า แม่ไช้พื้นที่รอบบ้าน สองไร่ กว่า อย่างมีประโยชน์ที่สุด

มะพร้าวที่อยู่รอบ ๆ บ้านก็ขายไ้ด้ค่อนข้างมีราคา ไหนจะพริกสดที่มีคนมาถามซื้อ แต่แม่ไม่ขาย เพราะจะเอาไว้ทำพริกแห้ง

กินได้ตลอดปี

ไปเที่ยวไร่ข้าวโพดของแม่กันเถอะค่ะ  ที่เห็นอยู่นี้พร้อมเก็บเกี่ยวในเวลาไม่ถึงอาทิตย์

ท้ายไร่ของแม่บริเวณที่ติดกับภูเขา แม่ปลูกแตงกวา พริก ถั่วฝักยาวซึ่งผักงามมาก ถั่วฝักยาว ยาวกว่าแขนแม่ อีก ไม่ได้โม้นะคะ เสียดายที่ไม่ได้ถ่ายรูปมาให้ดูค่ะ

กลับบ้านคราวนี้ มีความสุขจนบรรยายไม่ถูก หลังจากที่ห่างจากอ้อมกอดแม่ไปนานถึงสามปี ถ้าทำงานอยู่ที่กรุงเทพเหมือนเมื่อก่อนคงลาออกจากงานไปช่วยแม่ทำไร่

ปลูกผัก ใช้ชีวิตสบาย ไม่เร่งร้อนแบบแม่ แต่มาถึงตอนนี้ด้วยความจำเป็นหลาย ๆ อย่างไม่อาจทำได้อย่างใจคิด

อดคิดไม่ได้ว่า ตัวเราเองรู้จักแนวทางการใช้ชีวิตแบบพอเพียงมาเมื่อไม่กี่ปีนี้ เที่ยวค้นคว้าหาทางอินเตอร์เน็ต หนังสือ หรือแม้แต่การเข้ามาเป็นหนึ่งในสมาชิกบ้านสวนพอเพียง

เพื่อแลกเปลี่ยนแนวความคิด แต่เรากลับมองข้ามแบบอย่างการใช้ชีวิตพอเพียงอย่างแท้จริง ใกล้ตัวเรานี่เอง ซึ่งแม่ท่านก็ใช้ชีวิตแบบนี้มา

ตั้งแต่เราจำความได้ แต่ว่าตอนั้นเรายังเป็นบัวไต้น้ำ ยังไม่ค้นพบ เรามาค้นพบอีกทีก็อยู่ไกลท่านเสียแล้วไม่อาจจะดำเนินรอยตาม ในผืนดินของเรา

แต่ไม่ว่าไกลกันแค่ไหน หรือผืนดินไหน ๆ  แม่ก็ยังคงเป็นคนต้นแบบให้ลูกเสมอ