รายได้จากผักเหมียงเริ่มเข้ามา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     ช่วงนี้เป็นช่วงหยุดกรีดยางพารา ก็สรุปง่ายๆว่า เป็นช่วงไม่มีรายได้จากยางพารานั่นเองถ้าปลูกแต่ยางพาราอย่างเดียว พื้นที่หน้าบ้านประมาณ 1 ไร่เมื่อก่อนเป็นป่าที่รกพอสมควร พอผมกลับมาอยู่บ้านมันกลายเป็นสวนยางพาราไปแล้ว ไม่สามารถที่ย้อนกลับไปให้เป็นป่าดังเดิมได้ แต่ถ้าปล่อยไว้ให้เป็นยางพาราอย่างเดียวก็ต้องรออีกหลายปีกว่าจะได้กรีด แต่ถ้าเอาผักเหมียงมาปลูกนอกจะได้รายได้ก่อนกรีดยาง แล้วยังทำให้มีรายได้เสริมนอกเหนือจากยางพาราตลอดไปด้วย เมื่อ 9 กันยายน 2552 ผมปลูกผักเหมียงแปลงนี้เสร็จ ถึงตอนนี้ยังไม่ถึงสองปีผักเหมียงเริ่มเก็บขายได้ ถึงแม้จะไม่มากนัก แต่เอามารวมๆ กับผักเหมียงที่อยู่หลังบ้านก็ทำให้มีปริมาณที่มากพอขาย

ผักเหมียงในสวนยางผม

อีกมุม

แม่กับพ่อเป็นคนเก็บ ผมถ่ายรูป

ยอดผักเหมียงที่รอเก็บครั้งต่อไป

วันนี้ได้เยอะกว่าทุกวัน 4 กิโลกรัม 200 บาท

    ผักเมียงสี่ห้าวันก็เก็บได้ครั้งหนึ่งมากน้อยก็แล้วแต่ ขายได้ก็ส่วนหนึ่งครับ แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือ มันเป็นอาหารที่ปลอดสารพิษ ยิ่งกว่านั้นคือไม่ต้องเสียเงินซื้อ

ความเห็น

อยากลองชิมบ้างจัง ไม่ค่อยรู้จักผักทางใต้เท่าไหร่น่ากินดีค่ะ

เห็นม้าย  จำวันปลูกได้ก็มี  ทำให้นับเวลาแห่งการเปลี่ยนแปลงได้

จำได้เพราะเขียนบล็อก ถ้าไม่เขียนบล็อกก็ไม่ได้จดครับป้า

ของเจ้ปลูกไว้หลายต้นเหมือนกัน  น้องแพรชอบกินผักเหมียงผัดไข่  แต่มีอยู่ต้นหนึ่งใบเหลืองทั้งต้นเลย  สงสัยจะขาดธาตุอาหาร

สงสัยขาดวิตามิน มั่งเจ้
แต่อย่าลืมว่ามันต้องอยู่ในที่ร่มนะ

ยากลองทานดู บ้างครับ ยอด งามๆ ทั้ง นั้น เลย

เห็นแล้วนึกถึงยอดเหรียงผัดไข่

ผมทดลองปลูก 2 ต้น ตายหมดเลย ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับสภาพอากาศในกรุงเทพฯรึป่าวครับ

 

ชีวิตที่เพียงพอ ย่อมมาจากชีวิตที่พอเพียง

สภาพอากาศอาจมีส่วนครับ แต่ที่สำคัญที่สุดมันต้องอยูในที่ร่มของต้นไม้อื่น

ชาวสวนปลูกไหรกะเป็นเบี้ย หรือได้กินหมด ชาวนาพรุอย่างพี่ทำปรือละน้อง ขนาดอยู่แบบพอเพียง เที่ยวป่าไม่ต้องเสียเบี้ยมากแล้วนิ  ต้องหาจ๊อบเป็นวิทยากรมั่ง พอได้เสียค่าโทรศัพท์ ฝากปลูกครามในร่องยางกันหนา

หน้า