สี่สิบวันแห่งความทรงจำ
วันเวลาผ่านไปไวเหมือนโกหกนะคะพี่น้อง เผลอแป๊บเดียวก็ย่างเข้าวันที่สี่สิบแล้วค่ะ สังเกตไหมคะว่าตั้งแต่ผ่านวันคล้ายวันเกิดของท่านประธานแจ้วมาเมื่อไม่กี่วันมานี้ คำว่าสี่สิบหรือหลักสี่ก็ได้ยินหนาหูขึ้น หรือแม้แต่บางท่านที่ก็ไปรออยู่แถวห้าแยกปากเกร็ดแล้ว ก็ยังกลับมาเดินเล่นแถวหลักสี่บ่อยๆก็มี เพราะหลักสี่มีอะไรที่น่าสนใจเยอะแยะน่ะสิคะ !!!
แต่มิเป็นไรค่ะ ทุกคนมีโอกาศมาถึงหลักสี่ด้วยกันทั้งนั้นค่ะ ไม่ต้องรีบไม่ต้องร้อน ช่วงที่จะผ่านหลักสี่การจราจรอาจจะติดนิดนึงนะคะ เนื่องด้วยถนนช่วงนี้มีลักษณะทางกายภาพที่แตกต่างจากช่วงสามแยกเกษตรนิดหน่อยค่ะ ถนนช่วงสามแยกเกษตรเป็นถนนใหญ่กว้างขวางข้างละสี่เลน รถราวิ่งผ่านไปมาได้สะดวกสบาย แยกหรือเลี้ยวต่างๆก็มีที่มีทางให้ตีวงได้อย่างสบายๆ ซ้ำจาราจรที่คุมสี่แยกไฟแดงก็ไม่ใคร่จะเข้มงวดเท่าไหร่ ใครขับรถผ่านไฟแดงก็หยวนๆกันไปด้วยเพราะจับไม่ได้ไล่ไม่ทันกับพวกที่ชอบอ้างว่า'ขับตามน้ำ' เหล่านั้น
แต่พอมาถึงหลักสี่นี่สิคะ กฏจราจรจะเข้มงวดขึ้นและรู้ทันเล่ห์เหลี่ยมเขี้ยวเล็บของพวกชอบทำผิดกฏหมายมากขึ้นแล้ว เห็นรถวิ่งมาไกลๆ ก็รู้ทันแล้วว่าพวกนี้เห็นไฟเหลืองไม่ได้ แทนที่จะรีรอเพื่อจอดรอไฟแดง แต่คนเหล่านี้กลับเร่งความเร็วเพื่อผ่านไฟเหลืองแล้วก็ผ่าไฟแดงในที่สุด แต่บางที่ก็หาได้ จับ ปรับ ทำโทษอะไรหรอกนะคะ ด้วยเพราะใจอ่อนหากเจอผู้ขับขี่ที่ยังไม่มีประสบการณ์บนท้องถนนเพราะยังผ่านชีวิตไม่ถึงยี่สิบพรรษา อย่างนี้ก็ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจค่ะ
ช่างบังเอิญเหลือเกินที่การเขียนบล๊อกวันนี้เป็นวันที่สีสิบที่เราได้กลับมาอยู่บ้านพอดี เป็นสี่สิบวันที่มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายค่ะ ทั้งหัวเราะ ร้องไห้ สุข ทุกข์ โศก เศร้า เคล้าน้ำตาทุกอย่างผ่านมาหมด
การตั้งใจกลับมาอยู่บ้านนอกในครั้งนี้ ก็ด้วยเพราะเราถึงจุดอิ่มตัวในการใช้ชีวิตในเมืองกรุง ดังที่เคยเขียนไปแล้วในบล๊อก 'สูงสุด คืนสู่สามัญ' แล้ว และตั้งใจไว้ว่าจะกลับมาปรับปรุงพื้นที่บ้านซึ่งอยู่ติดกับบ้านคุณแม่ที่ถูกปล่อยให้รกร้างไว้นานแล้ว จึงได้เข้ามาหาข้อมูลเรื่องการปลูกต้นไม้ และการทำเกษตรแบบพอเพียงจนได้มารู้จักกับบ้านสวนพอเพียงแห่งนี้ค่ะ
ช่วงสี่สิบวันที่ผ่านมานี้ เราได้รับน้ำใจจากสมาชิกบ้านสวนฯมากมายอย่างคิดไม่ถึงค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเมล็ดพันธ์จากป้าต่าย , รางจืด และ พด1 จากคุณอ้วน และยังเมล็ดผักจคุณศิษย์ และคุณลำใย , ดอกไม้จากป้าปุก และเมล็ดทานตะวันจากคุณอวยพร และ ฯลฯ แต่ทั้งหมดทั้งปวงเราก็ยังไม่ได้ส่งการบ้านเลยสักวิชาเดียวเนื่องจากเราสอบตกทั้งหมดค่ะ พูดแล้วมันน่าเศร้านะคะ แม้กระทั่งวิชาปลุกบวบที่ใครๆบอกว่ามันปลูกง่ายหนักหนา เรายังไม่ผ่านเลยค่ะ
เคยคิดจะใช้เคล็ดของคนโบราณที่บอกว่าถ้าปลุกอะไรไม่ขึ้นเลยให้ปลูกกล้วย เพราะชื่อมันก็บอกอยู่แล้วว่า 'กล้วย' แต่ก็อย่างที่เล่าให้ฟังในบล๊อก 'มหัศจรรย์แห่งชีวิต' หน่ะค่ะ ว่าเรื่องกล้วยๆของเรา มันมิได้กล้วยดังที่คิดเล้ยยยย
แม้กระทั่งจนวันนี้ เรากลับไปเอากล้วยที่ตรังอีกครั้ง แต่ก็ยังไมมีกล้วยน้ำว้าพันธ์ที่เราต้องการให้เราเลยค่ะ
และวันพรุ่งนี้ก็ถึงเวลาทีเราต้องกลับกรุงเทพอีกแล้ว สรุปก็คือว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรสักอย่างที่บ้านสวนในฝันของเราเลย ดินก็ยังแข็งเหมือนเดิม ต้นข่อยก็โค่นไปแล้ว กล้วยก็ยังไม่ได้ปลูก ผักสวนครัวก็ตายเกือบหมด และกว่าเราจะกลับมาอีกครั้งก็คงต้องกลับมานับหนึ่งใหม่อีก
ชีวิตทำไมมันเศร้าอย่างนี้ !!!
- บล็อกของ หมวยเล็ก
- อ่าน 3511 ครั้ง
ความเห็น
หมวยเล็ก
11 มิถุนายน, 2011 - 11:18
Permalink
ทำไม่เป็นจริงๆ
อ้วน
11 มิถุนายน, 2011 - 11:32
Permalink
ใจเย็นครับ คุณเพชร
ทุกอย่างต้องใช้เวลาทั้งนั้นครับ ไม่มีอะไรจะได้ดั่งใจเราทุกอย่าง บางอย่างก็ต้องรอคอย บางอย่างก็สามารถดำเนินการได้เลย บางครั้บก็ต้องปรับตัว โอกาสและจังหวะของมนุษย์มาไม่พร้อมกันหรอกครับ ไม่อย่างนั้นแล้ว ทุกคนคงประสบความสำเร็จหมดแล้วครับ
ชีวิตที่เพียงพอ ย่อมมาจากชีวิตที่พอเพียง
หมวยเล็ก
11 มิถุนายน, 2011 - 16:49
Permalink
คุณอ้วน
จร่ิงค่ะคุณอ้วน โอกาส และจังหวะของคนเรามาไม่พร้อมกัน คิดว่าคงมีหลายๆคนนะคะ ที่ไม่ประสบความสำเร็จ แต่เขาไม่มีโอกาสมาบ่นให้เราฟังเท่านั้นเอง
ขอบคุณกำลังใจค่ะ สิ่งที่คุณอ้วนส่งมาให้ เริ่มเอาไปใช้แล้วค่ะ กลับมาอีกทีคงได้ใช้ปุ๋ยหมักจากธรรมชาติบ้าง
ป้าลัด
11 มิถุนายน, 2011 - 12:10
Permalink
เป็นกำลังใจค่ะ
เป็นกำลังใจค่ะ ...ตอนนี้กำลังเพาะถั่วลิสงงอกค่ะ (ใช้วิธีเดียวกับเพาะถั่วงอกค่ะ)
ไม่ต้องใช้ดิน ใช้แต่น้ำรดก่อนไปทำงาน กลับมาก็เปิดดูรดน้ำ หรือว่างก็รดได้ตลอด
ผ่านมา 3 วันแล้ว ก็งอกงามดีนะค่ะ :cheer3: :cheer3:
สร
11 มิถุนายน, 2011 - 12:16
Permalink
คุณสัดดา
ถั่วลิสงงอก ทำสำเร็จเมื่อไหร่ ลงบล๊อกให้ สมช.ดูบ้างนะคะ...อยากทำอยู่เหมือนกัน เอาไปแกงส้ม หรอยจังหู
sorn07(แอ๊ด)gmail(ดอท)com
สร
11 มิถุนายน, 2011 - 12:12
Permalink
ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำดีกว่าค่ะ
ไม่จำเป็นต้องรีบร้อนหรอกค่ะ...ถ้าใจมา เวลา(พอ)มี สิ่งที่ฝันไว้จะต้องเกิดขึ้นแน่นอน ที่นี่มีทั้งเพื่อน ทั้งอาจารย์ ทั้งที่ปรึกษา ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ วางแผนให้กับอนาคตของตัวเองนะคะ
sorn07(แอ๊ด)gmail(ดอท)com
หมวยเล็ก
11 มิถุนายน, 2011 - 16:46
Permalink
อาจารย์ดี แต่ศิษย์ ไม่เอาไหน
อย่างนี้ต้องโดนตีก้นหรือเปล่าคะพี่สร :uhuhuh:
oddzy
11 มิถุนายน, 2011 - 13:23
Permalink
เอาน่า
เอาน่าคุณเพชร ทุกอย่างอย่าตั้งเป้าหมายไว้สูงเกินไป ปล่อยวาง ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ พืชผักอันใหนไม่มีเวลาปลูก ก็เอาไปกองๆไว้ เดี่ยวก็งอกเอง ปล่อยไปตามธรรมชาติบ้างก็ดีค่ะ หลายสิ่งหลายอย่างที่เราฝืนธรรมชาติไม่ได้ อย่างเช่น อายุ เป็นต้น แก่แล้วแก่เลย ไม่กลับมาสาวอีก สี่สิบ ยังไม่น่ากลัว เท่า 45 สี่สิบห้า ยังไม่น่ากลัวเท่า 50 ไล่ไปตามลำดับ ฯลฯ อิอิ
หมวยเล็ก
11 มิถุนายน, 2011 - 16:45
Permalink
พี่ oddzy
ฝืนไม่ได้ แต่ชลอได้ค่ะพี่
ปลูกต้นไม้เยอะๆ ช่วยชลอ วัยชราได้ค่ะ
เสือน้อย
11 มิถุนายน, 2011 - 14:20
Permalink
ใจเย็นๆครับ เดี๋ยวก็ดีเอง
ใจเย็นๆครับ เดี๋ยวก็ดีเอง
หน้า