ไก่น้องโฟกัส

หมวดหมู่ของบล็อก: 

สัตว์เลี้ยงแสนรักของน้องโฟกัส (เป็นภาพเก่าเมื่อปีที่แล้ว )


พอดีมี สมช.ถามว่าทำไมไม่ยอมให้น้องโฟกัสเลี้ยงสัตว์ เพราะอะไร


บล็อกนี้อาจจะเป็นคำตอบที่ดีก็ได้นะครับ



เจ้าไก่ตัวนี้ชื่อว่า "ติ๊ก" ไม่ได้เป็นไก่พันธุ์พิเศษอะไรตรงไหนนะครับ


เป็นไก่บ้าน ๆ ตัวหนึ่งเท่านั้น....ชื่อน้องโฟกัสเป็นคนตั้งให้นะครับ..


เวลาเรียกไก่ก็จะเรียกว่า ติ๊ก ๆๆๆๆๆ เจ้าไก่ตัวนี้ก็จะรีบวิ่งมาหาเจ้าของ



 


ภาพไม่ค่อยชัดใช้โทรศัพท์มือถือถ่าย...ตาของน้องโฟกัสได้มาจากนา 4 ตัว


เลี้ยงไปเลี้ยงมาเหลือ 1 ตัว ก็เจ้าติ๊กนี่แหละครับทนที่สุด ดูเอานะครับว่าสนิทกันขนาดไหน



เจ้าของนอน  ก็นอนด้วย..หลับทั้งคนและไก่


 


อีกภาพดูเอาแล้วกันครับเลี้ยงจนเสียไก่เลยครับ



เอาเข้าไปไก่กับบาร์บี้...555...ภาพนี้โฟกัสถ่ายเองครับ




เป็นสมาชิกเพิ่มมาอีกตัว  ในครอบครัว..


 


บังคับให้พ่อถ่ายรูปให้ไก่  พ่อถ่ายรูปให้ติ๊กหน่อยพ่อ...รักกันแค่ไหนดูเอาแล้วกันครับ


เดินตามก้นกันต้อย ๆ เรียกก็วิ่งมา เห็นเจ้าของเลิกเรียนได้ยินเสียงน้องโฟกัสมันก็จะรีบวิ่ง


มาหา



เลี้ยงจนโต..เป็นหนุ่ม..คิดว่ารอดแน่ ๆ ...



รักกันมาก ๆ ไม่อยากจะบรรยาย


กินข้าวเหมือนไก่ไม่เป็น  ชอบขนมจีน ผัดหมี่ ไข่ดาว


นอนเหมือนไก่ก็ไม่เป็นอีกต้องเอานอนในลังทุกวัน


และแล้วเมื่อมีสัตว์เลี้ยงก็เป็นภาระที่ทั้งพ่อและแม่ต้องช่วยดูแลเด็กก็คือเด็กวันยังค่ำ


ให้รับผิดชอบก็ได้ตามประสา  และแล้วช่วงสุดท้ายของชีวิตของไก่แสนรักตัวนี้ก็มาถึงเมื่อ


ทั้งครอบครัวไม่อยู่บ้านต้องฝากให้คนอื่น ดูแลให้ 1 อาทิตย์  กลับมามันก็เริ่มป่วยรักษายัง


ไงก็ไม่หาย  และสุดท้ายมันก็ตายในอ้อมกอดของพ่อ  ที่ไม่ยอมให้ลูกอุ้มมันเพราะกลัวว่า


เชื้อโรคจะติดลูก  น้องโฟกัสร้องไห้น่าสงสารมาก ๆ พ่อก็เลยใช้วิธีเอาผ้ามาห่อร่างอันไร้ลม


หายใจของเจ้าติ๊กแล้วขุดหลุมฝังขณะที่จะฝังน้องโฟกัส  ยังพูดว่า "พ่ออย่าเอาดินถมมัน


เดี๋ยวติ๊กมันหายใจไม่ออก"  คำนั้นยังก้องในหูผมมาจนทุกวันนี้ น้ำตาแทบกลั้นไว้ไม่อยู่ที่


เห็นลูกสาวร้องไห้   แล้วเช้าวันรุ่งขึ้นน้องโฟกัสตื่นแต่เช้าแล้วก็บอกว่าจะไปทำบุญให้ไก่ให้


พ่อทำกับข้าวให้หนูหน่อย  "เอาไข่ดาว กับผัดหมี่นะพ่อ ติ๊กมันชอบ" แล้วก็หิ้วตระกร้าใบ


น้อยพร้อมกับข้าวไปวัดกับยาย..


คนที่ไปวัด....ถามว่า มาวัดกับยายเหรอ


น้องโฟกัส....ตอบว่า  หนูมาทำบุญให้ติ๊ก 


คนที่ไปวัด....ถามว่า  ติ๊กเป็นใครเหรอ


น้องโฟกัส....ตอบกลับไปว่า  "ติ๊ก"เป็นไก่ของน้องโฟกัส 


คนที่ไปวัด.....เหล่านั้นหัวเราะ


แต่น้องโฟกัส.....น้ำตาซึมครับ...แล้วก็ร้องไห้


นี่แหละเหตุผลที่จะไม่ยอมให้เลี้ยงสัตว์อีกแล้ว....เมื่อเลี้ยงก็รักมีความผูกพันธ์


สงสารลูกครับ...และเป็นภาระคนอื่นเวลาเราไม่อยู่ไม่ได้ดูแลครับ....


เปิดรูปพวกนี้ทีไรน้องโฟกัสน้ำตาซึมทุกครั้งครับ...ที่จริงมีคลิบวีดีโอ ด้วยครับแต่ลงไม่เป็น


ครับ...เขียนบล็อกนี้เศร้าจริง ๆครับ...


.......ขอบคุณบ้านสวนพอเพียง.......

ความเห็น

เป็นภาพที่น่ารักครับทั้งคนทั้งไก่แต่เป็น เหตุผลที่ถูกต้องแล้วครับที่ไม่อยากให้เลี้ยง เพราะสิ่งที่สำคัญกว่าคือโรคนะครับ

อ่าน

อ่านแล้วน้ำตาซึม สงสารน้องโฟกัสค่ะ

นั้นแหละน้อง....ที่พี่ไม่อยากให้เลี้ยงสัตว์...

 

:beg:  :crying2: พูดอะไรไม่ออก ซึ้งจับใจ :crying2:

""

 

อย่าลืมบอกฮูกมาอ่านเด้อ  อีฟฟฟ..

 

เข้าใจน้องโฟกัสได้ดีเลยครับ ตอนเด็กๆ ผมเลี้ยงหมาตัวหนึ่งชื่อบักหมี เหตุการณ์คงไม่ต่างจากน้องโฟกัสกับเจ้าติ๊ก

มันเป็นโรคกลัวน้ำ ผมจำไม่ได้ว่ามันกัดผมเจ็บแค่ไหน ไปฉีดวัคซีนรอบสะดือเจ็บแค่ไหน  แต่จำได้ว่าล่ามมันไว้แล้ว มันไม่กินข้าวไม่กินน้ำนั้นผมเสียใจแค่ไหน

ผมเพิ่งจะเลี้ยงหมาอีกเมื่อไม่กี่ปีนี่เอง

สวนเกษตรบุรีรมย์การเกษตรแบบเสาร์เว้นเสาร์ เน้นที่เราปลูกเองกินเอง
บริการจัดทำและดูแลเว็บไซต์ ถูก ดี มีประสิทธิภาพ

นั้นแหละครับเหตุผลที่ไม่ยอมให้เลี้ยงสัตว์นะครับ...เมื่องเลี้ยงก็รัก  ก็เป็นห่วง  แล้วก็มีความเสียใจเมื่อเขาจากไปนะครับ..

 

สัตว์เลี้ยงจะนำความสุข ความผูกพันมาสู่ผู้เลี้ยง ถ้าเค้าไม่อยู่แล้วเราก็จะเศร้าครับ เข้าใจคุณวิศิษฐ์จริงๆ 

ให้เด็กได้เลี้ยงสัตว์ จะได้มีความรู้สึกดีต่อคนรอบข้าง ไม่ก้าวร้าวครับ

น่าฉงฉาน หลาน หัวใจเด็กน้อย แต่นั้นก็คือ หนึ่งประสปการณ์ ที่ต้องพบกับการสูญเสีย ให้เค้าได้รู้จัก ให้เค้าได้เรียนรู้ สู้สู้นะจ้ะหลานป้า

:cheer3:

หน้า