เตาเคี่ยวตาล @ รำแดงชุมชนแห่งการเรียนรู้

ภูมิปัญญาการทำตาล บนคาบสมุทรสทิงพระ สงขลา นับวันจะจางคลายแต่ไม่ถึงกับขาดหายไปจากวิถีชีวิตจริงและวัฒนธรรม การประมวลองค์ความรู้ไว้อย่างเป็นระบบ หมวดหมู่จึงเป็นเรื่องที่จำเป็น ต่อเนื่องจากฐานเรียนรู้เรื่องบ้านตาล  เช้านี้ขอพาพี่น้องเข้าสู่ ฐานการเรียนรู้เรื่องเตาเคี่ยวตาลที่รำแดง กันนะคะ

โรงเตาเคี่ยวน้ำตาลสด ที่บันทึกองค์ความรู้ไว้อย่างเป็นรูปธรรม ของลุงเพียร ใช้ทางตาลเป็นรั้ว หลังคาตับตาล โครงสร้างไม้ไผ่และไม้เก่าๆ เพื่อให้โปร่งโล่ง

บอร์ดสื่อความหมายใช้ภาพ บรรยายสั้นกระชับตรงไปตรงมา ช่วยให้ผู้ที่มาเรียนรู้เข้าใจทั้งเนื้อหาภูมิปัญญาและรูปแบบ เรียกว่า การถอดองค์ความรู้ที่ฝังอยู่ในตัวคนออกมา

การสื่อความหมายปัจจุบัน เลอะเทอะมาก โดยเฉพาะการใช้แผ่นไวนิลพิมพ์ภาพตัวเอง(สไตล์นักการเมือง)มันพอกพูนอัตตา"ตัวกู ของกู"อย่าไปเอาอย่างมาใช้ในการสื่อเพื่อการศึกษาเรียนรู้เลยขอรับ เพราะสังคมที่ใช้เงินและอำนาจขับเคลื่อน ทำให้ประเทศเราจึงประสบภาวะวิกฤติรอบด้าน เราไม่ตระหนักที่จะใช้ความรู้ความสามารถนำสังคม

ลุงเพียรครูตัวจริงเริ่มมีงานเข้า สอนนักศึกษาสถาปัตถยกรรมเทคโนสงขลา พี่หยอยเป็นเพียงผู้จัดกระบวนการเรียนรู้อยู่เบื้องหลัง

โดยส่วนตัวชอบหลังคาโรงเตาที่ทำสองชั้นอย่างมีศิลปะ ลุงเพียรบอกว่า เขาต้องการให้ควันไฟถ่ายเทสะดวก หลักวิธีคิดอย่างพึ่งตนเองทำให้เกิดปัญญาแตกฉานเสมอ หลักวิธีคิดที่รับจ้างหาเงินส่งให้เด็กๆเรียนอย่างเดียว ทำให้เด็กคิดไม่เป็นทำอะไรไม่เป็น ช่วยเหลือตัวเองในเรื่องพื้นฐานชีวิตไม่ได้ น่าห่วงขอรับ เราชาวบ้านสวนต้องช่วยกันเสริมประสบการณ์ชีวิตใหเด็กๆใกล้ตัว มีจังหวะรีบทำเลยขอรับ

ทุ่งและดงตาลยังยั่งยืนตราบที่ผู้คนบนคาบสมุทรสทิงพระ ยังกินข้าวกินน้ำตาลโตนด

ดอกไม้ นก ปลา จากใบตาลสอดสานไว้รอผู้ไปเยือน รำแดง