น้ำ Stock

หมวดหมู่ของบล็อก: 

     “น้ำ Stock”  … หลาย ๆ ท่านรู้จักดี ... แต่ก็คงมีหลาย ๆ ท่านอยากตั้งคำถามว่า “มันคืออะไร” ... “ทำเองยากไหม ?”

          เอ้า ... หากถามมา ... ก็ตอบไป ... ว่า

    “มันคือ” ...เออ ... ไม่ใช่มัน เนาะ .... เอาใหม่ ! ... น้ำ Stock  ก็คือน้ำต้มกระดูก สัตว์ที่ควรแก่การนำมาเป็นอาหาร จะเป็นหมู – ไก่ – ปลา ฯลฯ  แล้วก็ทำ “ซุปเปอร์ง่าย !

    ที่เอาเรื่องนี้ มาคุยในวันนี้ .. ก็เนื่องด้วย ลูก ๆ คงได้ยินปรารภจากข้าพเจ้า เรื่องจะกลับปักษ์ใต้ ... วานซืน จึงส่งตัวแทนมาสะท้อน ความต้องการ ... ว่า ...

         “พ่อ ๆ ... ก่อนกลับ พ่อ ทำน้ำ Stock ไว้ให้หน่อย”

    ด้วยการปรุงอาหาร ในครอบครัวข้าพเจ้า แต่ไหน แต่ไรมา ... ไม่มีการใช้สารชูรส ... (ชูรสไม่ใช่ปรุงรสนะ) ... ทุก ๆ ยี่ห้อ ... ด้วยตระหนักว่า สารชูรสเหล่านั้น เป็นเพียง ตัว “กระตุ้น” ความอยากกิน หรือ เข้าไป “กด” ต่อมรู้อิ่ม .. มากกว่า จะสร้างคุณค่าทางอาหาร ... อีกทั้งเป็นปัจจัย บ่อนศักยภาพ ความสามารถ ในการพัฒนาเทคนิค ฝีมือ การปรุงอาหาร ของแม่ครัว โดยตรง

    ด้านผู้บริโภคเอง ก็เหอะ ... รับผลกระทบไม่น้อย ... พื้น ๆ ก็ กระหายน้ำ ล่ะ เอา ... ส่วนผลข้างเคียงอื่น ๆ ... ข้าพเจ้าไม่ใช่ นักโภชนากร ... คงไม่บังอาจ ชี้ เพราะ ไม่รู้ ... ชี้ไปเดี๋ยวได้พากันลงไปนอนที่ก้นเหว ... ฮึ ๆ ๆ

        เฮ้อ ... พล่ามอยู่นี่แล้ว ... ลงมือปรุง น้ำ Stock ซะที เนาะ !

    ส่วนใหญ่เดี๋ยวนี้แม่บ้านเขาไม่ค่อยทำ น้ำ Stock  บอกว่าไม่มีเวลา ...  ให้รู้สึกเสียดาย สารอาหารและวิตามิน ที่แฝงตัวอยู่ในวัสดุอาหาร แต่ ... มักจะหันไปใช้น้ำต้มใส่ผงชูรส ที่ออกมาหลอก ล่อ กันในหลายรูปแบบ จนชั้นการใช้ชื่อ ใช้ยี่ห้อ ... อ่านแล้วอร่อยทุกห่อ

    จริง ๆ ความอร่อยของ น้ำซุป และอาหารที่ปรุงออกมา จะอร่อยไม่อร่อยก็ น้ำ Stock  นี่แหละ มีหุ้นส่วน ถึง 90%   ซ้ำยังช่วยช่วยเสริมงามตามธรรมชาติให้ ใบหน้าสาว ๆ อมสีอมฝาด ได้ด้วย นะ ... จะขอบอก

      อ้าว ... พล่ามอีกแล้วรึนี่ .. ลงมือทำดีกว่าเนาะ ... เสียเวลาเยอะแล้ว ... จะไม่ทันกิน

    เมื่อวาน ... ป้าเขาติดรถลูกคนโต ไปหาหมอที่ศูนย์การแพทย์ ฯ .. ที่เขาทำงานอยู่ ... เลยโทร ฯ ไปสั่ง (ฮิ ๆ ๆ ได้โอกาส สั่งบ้างล่ะ) ให้ซื้อของจากตลาดศาลายา กลับมาด้วย ... ได้แก่

       เอี๊ยะเล้ง ครึ่งกิโล ฯ ... หัวผักกาดขาว ครึ่งกิโล ฯ ... และราก ผักชี ... แค่นี้ เองครับ ... แค่นี้จริง ๆ ...

    ได้ของมา ก็เตรียมไว้ก่อน ล้างผัก ทั้งสอง ... เสร็จ เอากระดูกหมูผ่านน้ำ .. ผ่านจริง ๆ ครับ เพราะ ป้า ให้เขาสับมาเสร็จ ... ขืนล้างมาก ... น้ำก็จะแย่งบริโภค ประโยชน์สารอาหาร และความอร่อย ที่ควรจะเป็นของเราไปก่อนนะซี ...

    นี่หากเป็นที่ นครศรี ฯ ... จะซื้อมาสับเอง  สับแล้วไม่ต้องล้าง ... ใส่ในหม้อน้ำเย็น เลย ซึ่งจะเห็นว่าน้ำในหม้อ  เต็มไปด้วยสีแดงแห่งเลือด ... รอน้ำคลายเย็น ค่อยยกตั้งไฟ ... แต่

          เที่ยวนี้ ล้างใส่ถุง ... อัดเข้าเข้าตู้เย็น ใต้ช่องแข็ง

        เมื่อเช้า ... รื้อกลับออกมา ใส่ หม้อ ... เติมด้วยน้ำ อุณหภูมิห้อง ...

     ปอกหัวฝักกาด หั่นแว่น ... ตัดรากผักชี มาทุบ ... กอบทั้งสอง ลงไปสมานฉันท์ กะกระดูกในหม้อ

 

 

 

 

 

    ก็อย่างที่เห็น นี่แหละ ... แล้วยกตั้งไฟ กลาง ค่อน แรง .... รอ

 

 

 

 

 

 

 

    เมื่อไรเห็นฟองเป็นสีน้ำตาล (นี่เพิ่งตั้งไฟเมื่อกี้  เลยไม่มีภาพให้ดู) ก็ช้อนฟองออกทิ้ง (ตอนฟองเป็นสีขาวอย่าเพิ่งข้อน นะ จะเสียของ) ...

    ต้มไปเรื่อย ๆ ตามชอบ ที่จริง ต้มแค่เนื้อที่ติดกระดูกพอเปื่อย  ก็เสร็จ  ต้มนานไป ก็เปลืองพลังงาน ... ปิดไฟ แล้วก็ พักไว้ให้เย็น ...

    เย็นแล้ว หากต้องการ Stock น้ำใส ... จะตัก หรือ กรอง ก็ได้ ... แต่ ปกติข้าพเจ้า ตักเอามันทั้งขุ่น ๆ  นั่นแหละ จะได้มีเนื้อ มีหนัง บ้าง ... เพิ่มความอร่อยให้อาหารที่จะปรุง อีกโสด ... เหลือกระดูก กะหัวผักกาดขาว คาหม้อไว้ ได้กับข้าวอีกมื้อ ...

    ตักน้ำแบ่งใส่ถุง เป็นถุง ๆ ครับ .... จะถุงใหญ่ ถุงเล็กแล้วแต่สมาชิกในบ้าน หรือ จำนวนครั้งที่จะใช้ ในโอกาสหน้า ... ใส่ถุงเสร็จ เอาเข้าช่องแช่แข็งไว้  เมื่อจะใช้ก็นำมาใช้เป็นถุง ๆ ไป

    ที่ไม่มีภาพมาให้ดู .. เพราะยังต้มอยู่บนเตา ครับ ... เฒ่าใจร้อน ... ก็เป็นงี้แหละ ... ไม่เห็นภาพ จึงต้องใช้ “ภาษา” จนพา “รำคาญ” ... ต้องขออภัยยิ่ง

    อ้อ ... ว่าจะจบแล้วเชียว ... แต่ลืมบอก เลยรบกวนอีก นี๊ด ...! ไม่งั้นเนื้อหา จะขาดความสมบูรณ์ ... โดนตำหนิอีก

    กระดูกหมู นอกจาก  “เอี๊ยะเล้ง” ..."เอียเล้ง" ก็เรียก (กระดูกสันหลัง) ซึ่งเหมาะ สำหรับผู้ที่ไม่ชอบมัน  ทั้งมีผลพลอยได้  เอาเนื้อติดกระดูกมาแทะจิ้มซีอิ้วขาว แล้ว .... สำหรับ คนที่ไขข้อไม่ดี ... อาจเลือกใช้  “กระดูกข้อขาก็ไม่ผิดกติกา นา ครา า า ... บ !

         หวัดดี ... ครับ !

ความเห็น

คุณลุงคร้าบ "เอี๊ยะเล้ง" ของลุงนี่มันอิหยังหว่า


ข้อยมาอยู่แถวอีสานนี่ สิจะไปบอกคนขายว่าอิหยังล่ะนี่


ข้อยลองถามอากู๋ดูแกกะบ่ฮู้เด้อ ซอยข่อยแน้

พอกิน พอใช้ พอใจ คือความหมายของ พอเพียง

   ขออภัยอย่างยิ่งครับ ลุง ...

    อ่าน โต้ตอบของลุงแล้ว กลับไปอ่านเนื้้อหา ... บกพร่องไปจริง ๆ แหละ .. 

ปกติ ... เวลาผมไปซื้อเอง หรือ บอกแม่บ้านให้ซื้อให้ ผมก็ใช้คำว่า "เอี๊ยะเล้ง" ประจำ .. จึงเผลอ ไม่ได้กำกับด้วย ภาษาไทยไว้ ด้วย ...

    "เอี๊ยะเล้ง" คือ "กระดูกสันหลัง" ครับ ... "เอียเล้ง" ก็เรียก

      คงอภัยให้ "เจ๊กมืด" นะ ครับ

เอี๊ยะเล้ง ????    :confused:

 กำลังจะถามลุงพาโลอยู่พอดี  ลุงพีถามซะก่อน ..... ห่า  ห่า   ...เอิ๊ยะเล้ง  ไม่รู้จักคะ  รู้จักแต่.....เฮียเล้งข้างบ้าน   :uhuhuh:

ขอบคุณลุงพีนะค่ะ    :cute:

ขอบคุณ ลุง ที่เฉลย เอี๊ยะเล้ง  มิงั้น เป็น  ฮง  อิอิ

คงต้องหัดทำบ้างแล้ว

:sweating: ตะแรกก็เข้าใจว่าเอี๊ยเล้งคืออาเฮียเล้ง คนขายหมู!!!!

:confused:

ลุงคะ..แบ่งมานี่ สักสองสามถุงได้มั้ยคะ...:admire2: ..

ชีวืตที่เพียงพอ..

แบบนี้ต้องเลียนแบบ  อิอิ

แรงกาย+แรงใจ ลงมือทำในวันนี้ เพื่อชีวิตที่พอเพียง

ลุงปาโล นึกถึงห้างเอี๊ยะเล้งเลยอ่ะค่ะ ห้างเอี๊ยะเล้งและเอี๊ยะอัน สองห้างใหญ่ในอดีต อ่านไปอ่านมานึกได้ว่าอ๋อ เอียเล้ง ... น้ำสต๊อคตามสูตรลุงปาโลแล้วต้องมีหลายท่านอยากชิมเอามาก ๆ เลยนะคะ

หน้า