เที่ยวหมู่บ้านซาไก (ตอนที่ 1 ออกเดินทาง...)

หมวดหมู่ของบล็อก: 
       โลกใบนี้มันช่างกว้างใหญ่เหลือเกิน.. เพียงลำพังกำลังของสองขา และกำลังทรัพย์ของเรา.. อาจไม่มีวัน ได้เดินทางไปเห็น หรือได้ไปสัมผัสในทุก ๆ ที่ ตามใจปราถนา... แต่สำหรับชาวบ้านสวนฯ แล้ว ในแต่ละวัน เราโชคดีได้เที่ยวไม่ซ้ำที่.. เพราะหากเพื่อนสมาชิกท่านใดมีโอกาสได้ไปเที่ยวแล้ว ก็จะไม่ลืมที่จะนำเรื่องราวมาบอกเล่า.. นำประสบการณ์มาแบ่งปัน..ช่วยกันเปิดโลกทัศน์ ให้เพื่อน ๆ สมาชิก.. ได้แลกเปลี่ยน  พูดคุยกัน อย่างสนุกสนาน   ตามประสา.. คนชุมชนบ้านสวนพอเพียง.............................................................

 

ทิวทัศน์ระหว่างการเดินทางครั้งนี้.. ทุ่งหญ้าคา.. ภูเขา.. ท้องฟ้า.. และก้อนเมฆ.. 

...............................................

          จุดหมายในครั้งนี้ คือ หมู่บ้านซาไก..  เริ่มออกเดินทางกันประมาณสิบโมงเช้า.. ไม่ได้เตรียมตัวอะไรกันมากมาย รวมพลกันเสร็จ ก็ออกเดินทาง  อ้อ.. ก่อนไปก็หาของฝากกันไปหน่อยนึง ได้ บุหรี่.. กาแฟสำเร็จรูปแพ็คใหญ่ 1 แพ็ค.. ไปกันคราวนี้ เพื่อน(ไกด์จำเป็น) ออกตัวว่า ไม่รู้จักใครที่หมู่บ้านซาไก และไม่ได้ไปมานานแล้ว แถมได้ข่าวว่าหัวหน้ากลุ่มซาไกคนเก่า(นายสังข์) ก็ตายไปแล้ว.. ไปครั้งนี้ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอใครบ้าง ปกติแล้ว หากไม่ใช่คนที่รู้จัก หรือคุ้นเคย ซาไกจะไม่ยอมปรากฏตัวให้เห็นเลย (สมัยก่อน)..................

 


ช่วงแรกเดินทางกันด้วยมอเตอร์ไซด์.. ซิ่งไป.. ชมวิวไป.. บรรยากาศชิล ๆ

 


นี่คือจุดเริ่มต้นที่แท้จริง.. เราลงเดินเท้าไปยังหมู่บ้านซาไก.. ต้องเดินข้ามสะพานท่อนซุงขนาดใหญ่พาดผ่านลำห้วย... ถึงตอนนี้ ช่วงล่าง(ขา) เกิดอาการสั่นเล็กน้อย....

 


ข้ามสะพานมาก็เห็นเส้นทาง... "เส้นทางที่เราจะมุ่งไป เรื่องราวมากมายในชีวิต หนทางที่เดินฉันลิขิตเอง..เอง.." (นึกถึงเพลงเก่าของพี่เสก.. ใครเกิดไม่ทันจักรยานสีแดง ก็งงๆ กันไป..ฮิ้ว ๆ) เส้นทางนี้ชาวบ้านขับมอเตอร์ไซต์ขึ้นมาได้สบาย ๆ แต่ต้องขับปีนขึ้น-ลงห้วยที่เราผ่านมาตะกี้ .. พวกเราแม้จะเซียน  ถึงขนาดขับมอเตอร์ไซด์ยกล้อ กระโดดลอดห่วงไฟ ได้สบายๆ  แต่วันนี้ขอเดินดีกว่า นะ..    

 

          เดินมาสักพัก ก็เริ่มเหนื่อย ..ขอพักนิดนึง... ด้วยความที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกาย.. ฝึกกำลังขา.. ฝึกความอึด.. (เหมือน ท. ทหารอดทน) หนักสุดก็แค่ขุดดิน ปลูกต้นไม้ รดน้ำต้นไม้...  กีฬาก็ไม่ค่อยได้เล่น.. ดังนั้นการเดินขึ้นเขาทำให้ขาล้าเป็นธรรมดา.. ตะคริวทำท่าจะจับเอาหลายครั้ง หลายครา..พักเมื่อไร ต้องบีบ ๆ นวด ๆ.. เสื้อก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อ.. แถมยุงก็ชุม  โอ้..มันส์ .. พ่ะยะค่ะ.

 


           เดินกันต่อ - ถึงแม้จะเหนื่อย.. แต่มีวิวสวย ๆ เขียว ๆ อยู่เต็มสองข้างทาง ข้าพเจ้ามัวแต่โอ้เอ้ถ่ายรูป.. จนเพื่อน ๆ เดินนำไปไกลแล้ว.. รู้สึกเสียวสันหลังวาบ.. รีบไปดีกว่า  (นึกถึงหนังเรื่อง อนาคอนด้า..เสี๋ยว..).

 


หุย... เส้นทางวิบากมาก.. ทั้งลาดชันและลื่น ขับมอเตอร์ไซด์ขึ้นมาได้ไงเนี่ย.. ตกเขาไปจะทำยังไง.. หวาดเสียว.. งานนี้ยอมเดินครับพี่น้อง.. โบราณว่าไว้ "ช้า ๆ ได้พร้าขึ้นสนิม" เฮ้ย.. ต้อง "ช้า ๆ ได้พร้าเล่มงาม" ชิมิ ๆ........

 


บางช่วง.. บางตอน.. เส้นทางแฉะน้ำ แถมเป็นโคลนเลอะเทะ..โดยเฉพาะในช่วงหน้าฝนแบบนี้ ชาวบ้านจึงนำท่อนไม้มาเรียง ๆ กันให้ขับรถผ่านไปได้ (ก่อนถึงหมู่บ้านซาไก จะมีชาวบ้านไปทำสวนยาง และตั้งรกราก อยู่หลายครัวเรือน)....

 

 


"ใกล้ถึงรึยัง?" - "ใกล้แล้ว ๆ " (... ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว มันบอกว่าใกล้แล้ว ๆ..)

 

ก็ไม่รู้ว่า "ใกล้ถึงแล้ว" นี่ อีกกี่ปีแสง หรืออีกกี่วัน.. และไปถึงจะเจออะไรก็ไม่รู้.. ระหว่างทางจะเจอคนลักลอบตัดไม้รึเปล่า.. เค้าจะเข้าใจผิดว่าเรา เป็นเจ้าหน้าที่ป่าไม้หรือไม่.. เค้าจะเอาปืนมายิงเราจนไส้ไหล... หรือไม่.. ความกังวลมันแล่นเข้ามาในหัวชั่วแว่บ แต่ดูเนิ่นนานเหมือนตอนที่รอพี่กุหลาบพันปีเฉลยคำถาม และประกาศรายชื่อผู้ตอบถูกได้รับรางวัลที่ตากปลาเค็มจากญี่ปุ่น... คิดแล้ว..มันทรมาน...จิง ๆ......

 


ระยะทาง.. ยังอีกไม่ไกล เดินขึ้นเขาลูกนี้ อีกไม่นาน.. ก็ถึงแล้ว .. จริง ๆ นะ..

 

.
-โปรดติดตามตอนต่อไป...-
.

 

ความเห็น

ตกลงไปหาวาไกที่ไหน เหมือนว่ามาแถวบ้านเรา...แต่คงไม่ใช่ รอติดตามตอนต่อไป

บ้านพี่แจ้วก็มีนิ.. แต่คงไม่ใช่กลุ่มเดียวกัน  กลุ่มนี้คือกลุ่มนายสังข์

 

 

"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"

สวยจังเลย  ไม่ทราบว่าจังหวัดไหนคะ

จังหวัดตรังครับพี่กลอย

 

"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"

เล่าเรื่องได้บรรยากาศดีมากค่ะ พร้อมรูปภาพ

กว่าจะได้ข้อมูลในการค้นพบ การเดืนทางต้องพยามอีกด้วย

ตามมาดู อย่างติดๆเลยนะค่ะ  ไม่พลาดแน่นอนค่ะ

ขอบคุณครับพี่แป๋ว.. ไปเที่ยว(ป่า) ชมหมู่บ้านซาไกด้วยกันครับ

 

 

"ไม่มีอะไรอยู่กับที่ ถ้าเราไม่หยุดเดิน"

เดินตามหลังมาติดๆ และก็ลุ้นตามน้องต๊อก เพื่อที่จะไปเที่ยวหมู่บ้านซาไก Smile

 

there is a will , there is a way .

รอด้วยน่ะ กำลังคลานอยู่

น่าสนใจจัง แต่คงเดินไม่ไหว ขอนั่งไปนะคะ(ในเวป)

Laughingทำวันนี้ให้ดีที่สุด เวลาชีวิตน้อยลงทุกวัน

เดินตามซะเมื่อยเลย  ยังไม่ถึง จะเป็นชั่วโมงแล้ว

เดินตามซะเมื่อยเลย ยังมีต่ออีกหรอ

"เชื่อในผล แห่งการทำความดี"

หน้า