จริง 9 ... เล่าแค่ 3

         "มัจฉามีทั่วท้อง      ชโลธร

     หาเงือกงูมังกร           ยากได้

     ทั่วด้าวพระนคร          คนมาก มีนา

     จักเสาะสัปปุรุษไซร้     ยากแท้จักมี ฯ"

         หนึ่ง ปี .... หนึ่งเดือน ... หนึ่งวัน ... หรือ หนึ่งชั่วโมง ของห้วงเวลาชีวิต ... มีสารพัดเหตุการณ์เข้ามาข้องเกี่ยว ... แต่ ! ...

     จะหาแก่นสาระจากเหตุการณ์ที่เข้ามาข้องเกี่ยวเหล่านั้น ได้สักกี่มากน้อย ... ?

     ข้าพเจ้าจึงได้ บังอาจ จั่วหัวไว้ด้วย “โคลงโลกนิติ สุภาษิต”

     ทั้งนี้ ... ก็ด้วยการเรียนรู้ความจริงจากตัวของข้าพเจ้าเอง ... กล่าวคือ

     ห้วงเวลาที่ข้าพเจ้า ลงไปพำนักที่สุราษฎร์ ฯ ... ประมาณ ร่วม สองเดือน ... มีหลาย ๆ เหตุการณ์ อุบัติ ... โคจร เข้ามา ... มีหลายเรื่องที่กระทบ เป็นปฏิสัมพันธ์โดยตรง และก็มีบางเรื่อง เพียง เฉียดมาข้องแวะใกล้ ๆ  ประหนึ่งสัมภเวสี ... แต่ขาดปัจจัยเอื้อต่อการเล่าสู่กันฟัง ช่วงหลัง ๆ ดีหน่อย ที่เข้าสู่บ้านเล็กได้บ้าง ...

        ส่วนบ้านใหญ่ ... ! .... ปิดสนิท !

     ที่จะนำมาเล่าสู่กันฟัง วันนี้ ... แม้จะไร้แก่น ... แต่คงไม่น้อยสาระ จนเกินไปนัก

          เอาละครับ ... โปรดสดับ ณ บัดนี้

     กลับถึงที่พำนักที่ สุราษฎร์ ฯ ทันทีที่เก็บสัมภาระซึ่งหอบติดตัวไปด้วยเสร็จ … จิตที่ถูกคลุมด้วย “มมังการ” ... จูงกายไป ยังเตาเผาถ่าน ที่สร้างจากถัง 200 ลิตร ซึ่งเคยเล่าไว้ใน “เล็ก ๆ ไม่ ...  ! ... ใหญ่ ๆ ทำ ... ?” (กลับไปอ่าน คลิ๊กตรงนี้) เมื่อ 1 มกราคม 2556 นี่เอง

          ครั้นเดินไปถึงโรงเรือน ... แหงะหน้าขึ้น ...

                โอ้ ... โฮ ! ...

     นี่คือสิ่งที่หลานหาไว้ต้อนรับ

     หมุนกายเดินกลับ ... หาเชื้อเพลิงเติมถังร่างกาย ... ไม่มีการพัก รอให้มีการสันดาป ... เดินกลับไปยังโรงเรือน

     กระบวนการแยกชั้นวรรณะ ทั้ง 4 ... เริ่มขึ้น ณ บัดนั้น ... !

     เปล่า ... ! มิใช่ ชาติชั้นวรรณะ 4 .... พราหมณ์ – กษัตริย์ – แพศย์ – ศูทร ... เฉกที่รู้ ๆ กันอยู่ไม่ ... แต่ !

   ที่เห็นนี่ ... ชั้นสูง ... เนื่องจากท่อนขนาดใหญ่ ... คัดไว้ใส่ข้างบน

   ที่เห็น ถัดหลังเตา คือ ... ชน ... เอ้ย ... ไม้ชั้นกลาง ... ก็คัดไม้ขนาดกลาง ๆ จากไม้ที่กองอยู่ ... ไว้จัดใส่ ประมาณ กลาง ๆ เตา

   และที่เห็นไกลสุด เป็นพวกชั้นต่ำ ขนาดเล็ก ไว้ใส่ล่างสุดของเตา 

   นี่ ไม่ได้เข้าไปรวมสังคมในเตา กับเขาหรอกนะ ...

   ไม่ใช่ ศูทร หรือ จัณฑาล หรอกนะ...

   แต่ถ้าไม่มีเขา เตาก็ไม่ติดไฟ ... ก็คัดไว้เป็นฟืนหน้าเตาครับ

   จากบล็อกที่อ้างถึงข้างต้น มีปุจฉาจากบางท่านว่า แล้วกิ่งไม้เล็ก ๆ เผาได้ไหม ? ... ก็เลยเอาภาพนี้มา วิสัชนา

     คุณลักษณะอีกประการของถ่านที่ได้จาก เตาเผา ถัง 200 ลิตร คือ ความมันวาว ของหน้าตัดถ่าน เมื่อถูกหัก ซึ่งไม่มีในถ่านเผาหลุม

     ถึงตอนนี้ ... หลาย ๆ ท่านอาจเยาะว่า “แค่เนี๊ยะ ... เอากองไม้แห้ง ๆ มาให้ดู ... ช่างไร้สาระ ...”

     ก็ต้องขออภัยที่รบกวนเวลา ... ด้วยความสามารถข้าพเจ้า มีแค่นี้จริง ๆ  ... เหตุการณ์ อาจมีถึง 9 แต่ ข้าพเจ้า มีความสามารถ เลือกนำมาบอกเล่าได้แค่ 3

   ด้วยเห็นว่า แม้กองฟืนแห้ง ๆ ... หากต้องการ ประสิทธิภาพ และคุณภาพของผลผลิต ก็จำต้อง จำแนกแยกแยะ ความเหมาะ ความควร ให้พอเหมาะ พอดี แก่การ

     สำหรับข้าพเจ้าแล้ว สิ่งนี้ เป็นอุทาหรณ์ ว่า

ชีวิตของข้าพเจ้า นี้ ... จะเฟ้นใช้อย่างไร จึงจะ เกิดประสิทธิภาพ

และมีคุณภาพ ที่เหมาะที่ควร