จริง 9 ... เล่าแค่ 3

หมวดหมู่ของบล็อก: 

         "มัจฉามีทั่วท้อง      ชโลธร

     หาเงือกงูมังกร           ยากได้

     ทั่วด้าวพระนคร          คนมาก มีนา

     จักเสาะสัปปุรุษไซร้     ยากแท้จักมี ฯ"

         หนึ่ง ปี .... หนึ่งเดือน ... หนึ่งวัน ... หรือ หนึ่งชั่วโมง ของห้วงเวลาชีวิต ... มีสารพัดเหตุการณ์เข้ามาข้องเกี่ยว ... แต่ ! ...

     จะหาแก่นสาระจากเหตุการณ์ที่เข้ามาข้องเกี่ยวเหล่านั้น ได้สักกี่มากน้อย ... ?

     ข้าพเจ้าจึงได้ บังอาจ จั่วหัวไว้ด้วย “โคลงโลกนิติ สุภาษิต”

     ทั้งนี้ ... ก็ด้วยการเรียนรู้ความจริงจากตัวของข้าพเจ้าเอง ... กล่าวคือ

     ห้วงเวลาที่ข้าพเจ้า ลงไปพำนักที่สุราษฎร์ ฯ ... ประมาณ ร่วม สองเดือน ... มีหลาย ๆ เหตุการณ์ อุบัติ ... โคจร เข้ามา ... มีหลายเรื่องที่กระทบ เป็นปฏิสัมพันธ์โดยตรง และก็มีบางเรื่อง เพียง เฉียดมาข้องแวะใกล้ ๆ  ประหนึ่งสัมภเวสี ... แต่ขาดปัจจัยเอื้อต่อการเล่าสู่กันฟัง ช่วงหลัง ๆ ดีหน่อย ที่เข้าสู่บ้านเล็กได้บ้าง ...

        ส่วนบ้านใหญ่ ... ! .... ปิดสนิท !

     ที่จะนำมาเล่าสู่กันฟัง วันนี้ ... แม้จะไร้แก่น ... แต่คงไม่น้อยสาระ จนเกินไปนัก

          เอาละครับ ... โปรดสดับ ณ บัดนี้

     กลับถึงที่พำนักที่ สุราษฎร์ ฯ ทันทีที่เก็บสัมภาระซึ่งหอบติดตัวไปด้วยเสร็จ … จิตที่ถูกคลุมด้วย “มมังการ” ... จูงกายไป ยังเตาเผาถ่าน ที่สร้างจากถัง 200 ลิตร ซึ่งเคยเล่าไว้ใน “เล็ก ๆ ไม่ ...  ! ... ใหญ่ ๆ ทำ ... ?” (กลับไปอ่าน คลิ๊กตรงนี้) เมื่อ 1 มกราคม 2556 นี่เอง

          ครั้นเดินไปถึงโรงเรือน ... แหงะหน้าขึ้น ...

                โอ้ ... โฮ ! ...

 

 

 

 

 

     นี่คือสิ่งที่หลานหาไว้ต้อนรับ

 

 

 

 

 

 

     หมุนกายเดินกลับ ... หาเชื้อเพลิงเติมถังร่างกาย ... ไม่มีการพัก รอให้มีการสันดาป ... เดินกลับไปยังโรงเรือน

     กระบวนการแยกชั้นวรรณะ ทั้ง 4 ... เริ่มขึ้น ณ บัดนั้น ... !

     เปล่า ... ! มิใช่ ชาติชั้นวรรณะ 4 .... พราหมณ์ – กษัตริย์ – แพศย์ – ศูทร ... เฉกที่รู้ ๆ กันอยู่ไม่ ... แต่ !

 

 

 

 

   ที่เห็นนี่ ... ชั้นสูง ... เนื่องจากท่อนขนาดใหญ่ ... คัดไว้ใส่ข้างบน

 

 

 

 

 

 

   ที่เห็น ถัดหลังเตา คือ ... ชน ... เอ้ย ... ไม้ชั้นกลาง ... ก็คัดไม้ขนาดกลาง ๆ จากไม้ที่กองอยู่ ... ไว้จัดใส่ ประมาณ กลาง ๆ เตา

   และที่เห็นไกลสุด เป็นพวกชั้นต่ำ ขนาดเล็ก ไว้ใส่ล่างสุดของเตา 

 

 

 

 

   นี่ ไม่ได้เข้าไปรวมสังคมในเตา กับเขาหรอกนะ ...

   ไม่ใช่ ศูทร หรือ จัณฑาล หรอกนะ...

   แต่ถ้าไม่มีเขา เตาก็ไม่ติดไฟ ... ก็คัดไว้เป็นฟืนหน้าเตาครับ

 

 

 

 

 

 

   จากบล็อกที่อ้างถึงข้างต้น มีปุจฉาจากบางท่านว่า แล้วกิ่งไม้เล็ก ๆ เผาได้ไหม ? ... ก็เลยเอาภาพนี้มา วิสัชนา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     คุณลักษณะอีกประการของถ่านที่ได้จาก เตาเผา ถัง 200 ลิตร คือ ความมันวาว ของหน้าตัดถ่าน เมื่อถูกหัก ซึ่งไม่มีในถ่านเผาหลุม

 

 

 

 

 

 

     ถึงตอนนี้ ... หลาย ๆ ท่านอาจเยาะว่า “แค่เนี๊ยะ ... เอากองไม้แห้ง ๆ มาให้ดู ... ช่างไร้สาระ ...”

     ก็ต้องขออภัยที่รบกวนเวลา ... ด้วยความสามารถข้าพเจ้า มีแค่นี้จริง ๆ  ... เหตุการณ์ อาจมีถึง 9 แต่ ข้าพเจ้า มีความสามารถ เลือกนำมาบอกเล่าได้แค่ 3

   ด้วยเห็นว่า แม้กองฟืนแห้ง ๆ ... หากต้องการ ประสิทธิภาพ และคุณภาพของผลผลิต ก็จำต้อง จำแนกแยกแยะ ความเหมาะ ความควร ให้พอเหมาะ พอดี แก่การ

     สำหรับข้าพเจ้าแล้ว สิ่งนี้ เป็นอุทาหรณ์ ว่า

ชีวิตของข้าพเจ้า นี้ ... จะเฟ้นใช้อย่างไร จึงจะ เกิดประสิทธิภาพ

และมีคุณภาพ ที่เหมาะที่ควร

ความเห็น

ไม่ไร้สาระเลยคะลุง

สนใจเตาเผาถ่านแบบนี้มานานแต่ไม่มีโอกาสได้ทำเลยคะ

  ลงมือตอนนี้เลยครับ ...

     ใช้เวลาทำไม่นานครับ ... ทุนก็ไม่สููง ประหยัดดี

ได้วิธีการ ได้ข้อคิด ขอบคุณมากค่ะคุณลุง สบายดีใหมคะ นาน ๆ จะได้อ่านบล็อก หลานยังคิดถึงคุณลุงและป้าอิ๊ดเสมอค่ะ Laughing

แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง

 

  ขอบคุณมาก ๆ ครับ

    กาย สบายตามอัตภาพครับ ... ส่วนจิต ปกติ ครับ ...

     คิดถึงทุก ๆ คนเช่นกันครับ ... แต่ไปไกลปืนเที่ยง ... ขาดเครื่องมือสื่อสาร ที่จะเข้ามามีปฏิสัมพันธ์ ครับ

      ขอบคุณอีกครั้งครับ

นึกว่าลุงไปไหน ที่แท้ไปเผาถ่านอยู่สุราษฎร์เอง

เล่าแค่๓ ก็ตามฟังได้

..โอกาสไม่ได้มีทุกวัน..

 

   ตอนนี้ ... ขึ้นไปคอนฐม แล้ว ...

   ไม่พรรค์นั้น เข้าบ้านใหญ่ไม่ได้ ...

    เรื่องมีลุย ... แต่แขะพอหลาวได้ มีหีีดหุ้ย (ไม่มาก)

ตามมาดูการแยกแยะค่ะ เคยไม่ได้แยกเลยได้ขี้เถ้าแยะมาแล้วค่ะ

  เป็นความสำเร็จสูงสุด ... เพราะนั่นเป็นปัจจัตตัง ... ไม่มีโกหก หลอกลวงเจือปน ให้มั่วหลง

หน้า