สิ่งนี้ ? ... บรรเทาโรคอิจฉา !

หมวดหมู่ของบล็อก: 

       เข้าอ่าน บล็อกผู้กล้า ... ขึ้นค้นหาประสบการณ์ บนเขาหลวง ... แล้วให้ งุ่นง่าน ด้วยโรค “อิจฉากำเริบ” ยิ่งนัก ...

     ความเหน็ดเหนื่อย  ที่ให้ผลตอบแทนด้วย ... สุข สดชื่น ... โปร่งใจ ... สัปฺปายะ ... ที่อื่นไม่มีให้ นอกจาก ... อ้อมอกธรรมชาติ ที่บริสุทธิ์ ... ที่ยิ่งใหญ่กว่าอื่นใด

คือ ต้นมิตรภาพต้นใหม่ ... ถึงแม้จะในกระถางเดิม

          นี่คือเหตุผล ... ให้เอ่ยวลีที่ว่า “อิจฉา ผู้กล้า” ...

     เมื่อ อิจฉากำเริบ ... ก็ต้องหาสิ่งบรรเทา ... แม้จะไม่ถึงขั้น บำบัดหาย ก็เหอะ ... ก็ ... เทียบกันไม่เทียมนี่ครับ ... เพราะที่นี่ ขาด ...

           “ภาคพื้น พนารัญ    จรแสน สราญรมย์

        เนินราบ สลับสม พิศเพลิน เจริญใจ”

 

 

 

 

 

       ก็จริงไหมล่ะ ... ดูซี !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    ในน้ำมีปลา .. ในนา ... (อ้อออ ... ขออภัยไม่มีนา ...)

    เป็นปลาวิเศษ ... ต้ม แกงไม่เปื่อย ... ปิ้ง ย่าง ไม่สุก

    อยู่ในวังน้ำตก งี้แหละ ... แมวยังไม่กวนเลย

 

 

 

 

ที่สะเทินน้ำสะเทินบก ... (ไม่ใช่ยุทโธปกรณ์ นะ)  ก็มี ... นี่ไง

นี่ถ้าคลานได้จริง ... ร้อน งี้ .. คงคลานลงน้ำไปแล้ว

 

 

 

 

 

 

    นี่ก็ใช่ สะเทินน้ำสะเทินบก หลบอยู่ใต้สะพาน

 

 

 

 

 

 

ใคร ชอบมุมไหน อยู่มุมนั้น ... ไม่ใช่ซีนะ ... ต้องบอกว่า “เรา ชอบมุมไหน ... ก็วางใส่มุมนั้น” ... จึงจะถูก

 

 

 

 

 

    ดู เหมือน ต่างแยกกันอยู่ ...

 

 

 

 

 

 

 

     แต่จริง ๆ แล้ว “บูรณาการ” ... (โปรดอย่าถาม ว่าแปลว่าอะไร ... ก็เขียนตามทีเขาชอบพูด ๆ กันในปัจจุบันนี้) ฮึ ๆ ๆ ๆ ...

อยู่ในแอ่งน้ำเดียว

 

 

 

 

     ศิขรเขานี้ มีแค่ กบ ... เต่า ... เหล่ามัจฉา เท่านั้นรึ ...

     สงสัย ... ก็เข้าไปดู ... โน่น คงมีคนอยู่ ละหนา !

     ก็เห็น เคหา อยู่รำไร ...

 

 

 

 

 

 

 

 

    เดินส่ายตา หาไป ...

    อ้ออออ ... นั่นไง ... เฒ่าทารก !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

     จริง ๆ แล้ว ... ตรงนี้เคยนำเสนอไปครั้งหนึ่ง ใน “น้ำตกหน้าบ้าน ... อาหารอารมณ์” ... นี่คือสภาพตอนนั้น

 

 

 

 

 

     หลังผ่านเหตุการณ์น้ำท่วม ... ก็ยังไม่ได้บูรณะ ... ด้วยไม่แน่ใจว่า  “พระแม่” ... จะระลึกนึกถึงเราซ้ำอีกรึเปล่า ... ขึ้นมาเที่ยวนี้ ปรับ ภูมิทัศน์ ใหม่ ... จึงนำมาให้ดู ดีกว่าอยู่เปล่า ๆ ... ถ้าจะดูของเก่า คลิ๊กตรงนี้ครับ

     ท่านคงบอกว่า ... ลุง Paloo นี่เพี้ยนกู่ไม่กลับซะแล้ว จริง ๆ ... เอาของปลอม ๆ มาเข้าสมมติ ทั้ง น้านนน... แล้วเพ้อเจ้อ ...

     อ้าววว ... ก็ปลอมมาตั้งแต่เริ่ม แล้วแหละ .... เกินเพี้ยน ซะด้วยซ้ำละกระมัง

     อ้อ ... แต่หินที่นำมาทำของปลอม น่ะ หินจริง ๆ นะ ... ขนใส่รถขึ้นมาจาก “เมืองคอน” (นครศรี ฯ) ... เชียวหละ ถึงไม่ใช่จากเขาหลวงก็เหอะ ... เป็นไง ยืนยันความเพี้ยนได้ชัดยัง ... ฮุ ๆ ๆ ๆ

     ฮึ ๆ ๆ ๆ  ... ไหน ๆ จะเพี้ยนทั้งที ต้องเพี้ยนให้ไกลหน่อย จะได้ไม่เสียเที่ยว ...

         เฮออออ .... ได้ระบายแล้ว องศาขี้อิจฉาลดลงหน่อย ... คืนนี้คงหลับได้ไม่ปวดหัวหละ ...

     ฮึ ๆ ๆ ... ดีแต่ ชี้ บอกคนอื่น ... แต่ ตัวเองไม่ยักกะทำได้  ... นี่เราเป็นคนประเภทไหนกันนะ ? ... เป็น งง ... ซะจริง ๆ

ความเห็น

ผมพยายามจะเขียนหลายๆครั้งในบล๊อกของคุณลุงพาลูแล้วก็ลบออกเพราะอ่านแล้วยังรู้สึกว่าไม่เหมาะสม แม้แต่ในวันนี้ในบล๊อกก่อนหน้าผม เขียนแล้วก็ลบออกครับ ครั้นจะไม่เขียนก็เป็นทุกข์ว่าตัวเองไม่ใสใจ ผมว่าคนอื่นคงไม่กล้าเขียน บล๊อกนี้ผมกลัวๆกล้าๆที่จะเขียนถ้าผิดพลาดอย่างไรก็ยกโทษให้กับเด็กนะครับ บางทีตรงเกินไปก็ไม่ถูกใจทั้งๆที่ถูกต้องแล้ว เจตนาดีแท้ๆ

นิวรณ์เป็นเครื่องรบกวนใจ ข้อห้า วิจิกิจฉา เป็นความลังเลไม่แน่ใจว่าสิ่งที่กำลังกระทำนี้ถูกต้องแล้วน่าจะตรงกับชื่อบล๊อกนี่ ที่ว่า"เราเป็นคนประเภทไหนกันนะ" คุณลุงเป็นคนดีครับและมีประสบการณ์ที่สมควรเอาเป็นเยี่ยงอย่างและคุณลุงยังถ่ายทอดประสบการณ์ให้กับคนรุ่นหลังอีก

อย่างที่บอก หากผมแสดงความคิดเห็นแล้วไม่ถูกต้องช่วยสั่งสอนคิดว่าเป็นลูกหลานอีกสักคนนะครับ ผมมักจะทำอะไรผิดๆอยู่เสมอ

   ลุงคิดเอาเองนะครับ ว่า ... ไม่มีใครทำอะไรถูกได้ทั้งหมด ... หรือ ผิดไปเสียทั้งหมด 

โดยเฉพาะ ตัวลุงเอง ลุงว่า ลุงทำอะไรต่อมิอะไร ผิดมามากกว่าถูก ...

    ที่เขาว่า ... "ผิดเป็นครู" ... สำหรับของลุงแล้ว ต้องใช้คำว่า "ผิดเป็นอาจารย์" เลยเชียวแหละ ... เพราะผิด คะลุยเสียแหม็ด ...

     แต่ลุงก็พยายาม เอาที่ผิด มาทบทวน แก้ไข เดินใหม่ ให้ถูก ถึงจะไม่ตรงทีเดียว ก็พยายามประคองอย่าให้ พลัดคู

   ไนวัยเด็ก ... เกเร พาโล เกือบเสียผู้เสียคน ... ลุงก็เคยนำมาเล่าไว้ ... ไม่อายครับ ไม่อาย ... ด้วยเห็นว่าอาจเป็นประโยชน์ ต่อผู้ที่ตกจมอยู่ในปลักลักษณะเดียวกับที่ลุงเคยตก มาก่อน

     โต ทำงาน บวชเรียน รู้ธรรม แต่ไม่เห็นธรรม ... ลาสิขาออกมา ... ก็คลุกคลี ตกจม มืดบอด ... อยู่กับสิ่งเดิม ๆ ทิ้งคุณค่าชีวิต เสียกว่า 40 ปี ...

     ปัจจุบัน ก็ไม่ใช่จะ "สว่างเต็ม" ... แต่พอจะ เห็นหนทางเลือนลาง เดินเหิร ไม่สดุดทุกข์บ่อยนัก ... แต่ยังจูงพา ใคร อื่นไม่ได้ หรอกครับ

    คงทำได้เพียง ส่งเสียงบอกลักษณะของเส่นทางบางช่วงบางตอน ที่เคยเห็นว่าเป็นอันตราย ... ให้ผู้อยู่หลัง ที่ประสงค์เดินตามมาในเส้นทางเดียวกัน ได้ยินบ้าง ... เท่านั้น

    จากที่ได้อ่าน ๆ ๆ ... บล็อก ของ สมช. มา ...

        ลุงว่า ทุกคน มีประสบการณ์ ทั้ง ถูก และ ผิด ... ทุกคน มีปัญญา และ มีมากเสียด้วย ...

        เพียงยังไม่ได้ใช้ ... หรือใช้ "คมแห่งปัญญา" นั้น ไม่เต็ม 100 หรือ ไม่ถึง 80 ด้วยซ้ำ

     ดังนั้น เมื่อมี "ทุนแห่งปัญญา" ระดับนั่นแล้ว ... เอาออกมาใช้เถอะครับ ... ลุงมั่นใจว่า ... ผลออกมา "ถึงไม่ใช่ ก็ใกล้เคียง" ครับ

     ต้องขออภัย ที่รบกวนเวลาเสียยาว ... คนแก พอได้แหลง แล้วหยุดไม่ใคร่โถก

          หวัดดีครับ

อยากบอกว่ามีคนร่วมสมาคมคนเพี้ยนอย่างลุงพาโลอีกมาก..อย่างน้อยก็คนนี้ละ

แต่สงสัยอย่างหนึ่งค่ะ ว่ามีน้ำของจริงทำไมไม่มีปลาจริงๆ

   ใสปลาจริง ... กะแมวของคนข้างบ้านกินฉาดและ ... เคยใส ว่ายให้แลได้ไม่กี่วัน สูญฉาด ปลาทอง ปลาสอด แม้แตหางนกยูงกะไม่เหลือ

    พอไม่มีปลาให้เขากิน ... สา เขาอิโกรธ ... เลยมาขี้ให้โกยทุกวัน ... ดีเหมือนกันดีหวายูว้าง ... ฮึ ๆ ๆ ๆ

จัดได้สวยนะคะลุง ...น้อยไม่มีฝีมือด้านนี้เลย

ชีวืตที่เพียงพอ..

   ลุงก็ไม่มีฝืมือหรอกครับ ...

     มีก็แต่รัดดวง (ความอยาก) ...ชอบอย่างไร ก็ .. วาง ๆ ... ใส่ ๆ

       ตรงไหน รก ... ก็ ถอด ... ยกออก ... แยกวางไว้ริมกำแพง ...

    วันไหน วันหนึ่ง ... อยากเปลี่ยน จะได้มี อะไหล่ ...

       เป็นความทรงจำ ที่ฝังไว้จากหนังสือเรียน สมัยเรียนประถม เรื่อง "ออมไว้ไม่ขัดสน" น่ะครับ ป้า

แบบนี้แหละชอบนักแล  ต้องขอบคุณคุณลุงพาโลมากๆ ทั้งภาพและคำบรรยาย ตรงสเปคเลย ชอบค่ะ ถึงแม้จะเป็นของปลอม ก็ยังดีกว่า ของจริงปลอม ดูแล้วเป็นธรรมชาติ ถึงแม้จะเป็นมุมเล็กๆ แต่ดูแล้วไม่เบื่อ ดูแล้วอยากดูอีก ป้าเหนือทำน้ำตกด้วยตัวเองฝีมือยังไม่เท่าคุณลุงเลยค่ะ ข้าน้อยขอคารวะ

 

 

 

    ความโดดเด่น landscape ฝีมือของป้าเหนือ ให้ความเป็นธรรมชาติ perspective กว่าที่ลุงทำเป็นไหน ๆ

Smileพอใจในสิ่งที่มีและที่เป็นอยู่ ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครและทำประโยชน์แก่ผู้คนรอบข้างและสังคมบ้างตามสมควร..ก็ถือว่าสุดยอดคนแล้วค่ะInnocent

  "ไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใครและทำประโยชน์แก่ผู้คนรอบข้างและสังคมบ้างตามสมควร ..ก็ถือว่าสุดยอดคนแล้วค่ะ"

    ลุงไม่แน่ใจ ว่าลุง จัดอยู่ในประเภทนี้ได้ไหม ...

       เราประเมินเรา ... ก็ย่อม มีคะแนน partiality ให้กับตนเอง อยู่บ้างล่ะนา 

   มากน้อย อยู่ที่ ปัจจัยร่วม ขณะประเมิน ...

        ผลการประเมินจึงมี infallibility ค่อนข้างแปรผัน และ ไม่ค่อยตรงกับคนอื่น ๆ  ที่กล้าประมินเราอย่างตรงไปตรงมา

หน้า