ได้รับมรดกเจ้าคุณพ่อ..พร้อมเปิดกรุ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

      เมื่อคืน รอมะละกอที่แช่น้ำสำหรับเพาะต้นกล้า ตั้งแต่ 10.00 น. แช่ให้ครบ 12 ชั่วโมง นั่นคือเวลา 22.00 น. และแช่ในน้ำอุ่นอีก 1 ชม. แล้วแอบเอาสูตรการเพาะ(ย่านาง) ของคุณพี่สร มาใช้ ขณะที่รอนั้นเลยเข้าหาข้อมูลในการทำน้ำหมัก มาเจอบล็อคคุณพี่  เอ้ย..แม่ใหญ่ธนนันท์ เข้าเลยเกิดความสนใจ เปิดบล็อคพี่แกอ่านๆๆ โอ้ยทำไมเรตติ้งพุ่งกระฉูดขนาดนี้ ไม่อ่านให้หมดทุกหน้าก็เสียดาย ง่วงก็ง่วง พอเปิดอ่านจบ พร้อมกับบอกตัวเองว่าต้องทำน้ำหมัก เลยส่งข้อความถึง แม่ใหญ่ธนนันท์ ตื่นเช้ามาวันนี้เลยบอกแม่ว่าหนูจะทำน้ำหมัก แม่เลยบอกว่าจะหมักอะไร  จึงตอบแม่ไปว่า ก็หมักไอ้ที่เรามีก่อนนี่แหล่ะ ลูกยอ..ได้ยินแต่เสียงมันหล่น แต่ไม่เคยไปดูว่ามันมีลูกดกไหม๊ และเสาวรสที่เหลือเพียงน้อยนิด เสียดายรู้วิชาการทำน้ำหมักเสาวรส จะได้หวงไม่ให้ใครต่อใคร อิอิ (จะได้บุญไหม๊เนี่ย ให้แล้วเสียดาย)


      แม่ซึ่งกำลังเตรียมของที่จะขายส้มตำอยู่นั้น (ลูกสาวเพิ่งตื่นมาประมาณ 07.20 น.) บอกว่านั่นไง ไหลูกยอที่พ่อเอ็งหมักไว้ หน่ะ ไม่รู้เป็นยังไง  ตกใจ ปนกับอาการดีใจ.."เหรอๆๆ แม่อยู่ไหนๆๆลูกยอเหรอ" รีบไปที่ที่ พ่อทิ้งมรดกไว้ให้ เป็นไห(ปลาแดก) ที่มีลักษณะคล้ายๆครกเล็กๆ ปิดอยู่ใต้แคร่ไม้ผุๆ ที่พ่อเคยนั่ง นอน เลยหลังบ้าน ตอนนี้เป็นซุ้มต้นพุทราปกคลุม และถั่วแปบ คลุมอยู่ ถือได้ว่ารกมาก  เลยหมายจะไปเอาออกมา แต่แคร่มันผุ เอาออกมายากมาก หนักก็หนัก ค่อยๆ เอียงไห เอาออกมาจนได้ ยกแทบไม่ไหว รีบวิ่งไปเอากล้องมาเก็บภาพ และไปเปิดดูสิว่าเป็นยังไง เพราะว่าเป็นลูกยอที่พ่อหมักไว้เมื่อ 10 มี.ค. 46 อายุน้ำหมักไห่นี้ สิริรวมอายุได้ 8 ปี 8 เดือน 21 วัน (เจ้าคุณพ่อเสีย 15ก.ค.48  6 ปีกว่า) 


อ้าวไหคว่ำ   หกๆๆๆ



นี่ภาพมรดกน้ำหมักลูกยอ 8 ปี 8 เดือน 21 วันของ เจ้าคุณพ่อทิ้งไว้ก่อนจากไป แม่เพิ่งจะบอกความจริงในวันนี้



ไหดินจารึกไว้ชัดเจน ว่าผลิตเมื่อ 10 มี.ค. 46



ค่อยๆ เปิดครกเล็กออก ถุงพลาสติกที่รองไว้ มีรูมดเจาะไว้สองรู สภาพที่เจอเป็นอย่างนี้ ถึงเวลาแล้วหล่ะค่ะที่ ต้องขอคำชี้แนะจากแม่ใหญ่ธนนันท์ เพ่งกสินมาทางไหนี้แล้ว ช่วยวิเคราะหให้หนูทีว่ามันยังจะใช้บริโภคได้ไหม๊ คราบคล้ายๆ โคลน มันคืออะไร ทำยังไงกับมันดีคะ



ระดับน้ำลูกยอที่ลดจากปากไห


อยากทราบว่าลูกยอไหนี้มันจะยังสามารถใช้กินได้หรือไม่น้อ พี่ธนนันท์ ช่วยหนูด่วนด้วย

ความเห็น

แม่ใหญ่นันท์กะดาย เจ้าสิให้ข่อยเปิดไฟจั่งได๋ ข่อยลักถ่ายรูปตั๊วหั่นน๊า  ไปเที่ยวบ้านเชียง อุดร เขาห้ามถ่ายรูปหม่องนี้หน่ะ ข่อยหน้ามึนกะเลยถ่าย มันก็คือจั่งบ่เปิดไฟสั่นตั๊ว

คนจน ทำจน อาจรวย


คนจน ทำรวย ยิ่งจน


คนรวย ทำรวย อาจจน


คนรวย ทำจน ยิ่งรวย

ม่วนแท้น้อบล็อกนี้ :uhuhuh:

   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

มาจอบฟังคนลาวคุยกันบ้อ?

555 อ่านไปขำไป รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง แต่ก็ฮาดี  ชอบจัง :uhuhuh:

   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

ชอบกะเปลี่ยนสัญชาติมาเป็นคนลาวนำสา

เอ๋า แม่ใหญ่เจ้าสัญชาติลาวหว๋า สัญาชาติไทยเด้อข่อย อิอิ ....ข่อยเชื้อชาติไทย ชูชาติไทย ถนุบำรุงให้รุ่งเรือง สมเป็นเมืองของไทย.....

คนจน ทำจน อาจรวย


คนจน ทำรวย ยิ่งจน


คนรวย ทำรวย อาจจน


คนรวย ทำจน ยิ่งรวย

แหม่นแล้ว...โคตะระ ปู่ ของ ปู่ ของ ปู่ ของ ปู่ ไล่ขึ้นไปอีก 7 ชั้น เป็นเจ้าฝั่งลาวตั๋ว มาฮอดรุ่นนี่ ก็เลยเป็นแบบนี้ล่ะ ลาวพอกระเทิน สะเทิ้นน้ำสะเทิ้นบก เป็นตาย่าน เขาเอิ้น ลาวอันตราย (สมญานาม)

ฮ่วย...มาชวนกันเปลี่ยนสัญชาติเลยตี้ เปลี่ยนแล้วต้องไปอยู่นำเจ้าเ ลยบ่  ..... บ่ เอา บ่ เอา เดี๋ยวต้องไปซอยเจ้าเฮ็ดก้อนเห็ด  อยากได้แรงงานผู้สูงอายุแม่นบ่   555555     เหมือนไหมเจ๊นันท์ข้อยอุตส่าห์ไปเปิดดิคชั่นนารี่ ไทย-ลาว มาตอบเลยนะ


   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

 

 

:love:   คืออยู่ ความพยายามสูง ยอมรับเข้าแก๊งค์ ลาวอินเตอร์:uhuhuh:

แท๊งกิ้ว เอ้ย....ขอบคุณหลายเด้อ  ท่านหัวหน้าแก๊งค์ ที่ฮับข้อยเข้าร่วมแก๊งค์นำ :cute2:

   พออยู่ พอกิน พอใช้ พอใจ = พอเพียง

หน้า