แกงคั่ว “ถั่วงอกยักษ์”....แกงปักษ์ใต้
เมื่อเอ่ยคำว่า “ถั่ว” สัญญาความจำของผู้ฟังโดยทั่วๆไป ก็จะสร้างมโนภาพ ของถั่วผักยาว ถั่วแขก ถั่วครก(สุราษฎร์ฯ เรียก “ถั่วฝักคลก” เพราะรูปร่างคล้าย “ฝักมีดคลก”) และถั่วอื่นๆ อีกเยอะแยะตามแต่ประสบการณ์ของแต่ละคน พอบอกว่า ถั่วยักษ์ ก็คงงง ถ้าจะให้เดา คงจะเดาว่าถั่วลิสงละซีถ้า....อ๊ะๆๆๆ ...ไม่ใช่ครับ และเดากันไปต่างๆ นาๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องเดาให้ปวดหมอง ข้าพเจ้าจึงเอาเมล็ดของเจ้าถั่วยักษ์ที่พูดถีงมาให้ดู
นี่แหละ ถั่วยักษ์ ....รู้จักไหมเอ่ย...?
หลายคน คงหมั่นไส้ และนึกว่าถ้าอยู่ใกล้ จะล่อกะบาล ให้ซักโป๊ก ....(ฮี)โทษฐานโกหก เอา “ลูกเหรียง” มาหลอก ให้งง....
เปล่าหลอกครับ เพราะลูก “ลูกเหรียง” (ไม่ใช่ เขลียง... เหลียง.) ก็จัดเป็นพืชตระกูล “ถั่ว”(Legume) ครับ
ก็ทีไผ่ต่างๆ แม้แต่ไผ่ตง เรายังรับได้ว่าเป็นหญ้านี่ครับ
แต่เมล็ดเหรียงที่เห็นข้างบนยังนำมาประกอบอาหารไม่ได้ หรอกครับ นอกจากเอามาเป็นเกมส์แข่งขันกันในกลุ่มเด็กๆ ชนบท(รวมถึงข้าพเจ้าเมื่อ กว่า 60 ปีก่อน) คือเกมส์ขบแตก ใครขบเม็ดเจ้านี่แตกก่อน ก็คือผู้ชนะ
ดังนั้นขืนเอามาประกอบอาหารทั้งอย่างนี้ ทันตแพทย์ก็ยื้ม ซีครับ มีรายได้แน่ๆ
หนทางของเจ้าแมล็ดเหรียง กว่าจะนำไปประกอบอาหารได้ ยาวไกล หลายขั้นตอนอยู่ครับ ตั้งแต่รอให้ฝักมันร่วงจากต้น(ซึ่งโตประมาณ 2-3 คนโอบ) และสูงหลายเมตร(ประมาณคอนโดฯ ย่อมๆ) แล้วเก็บมาผ่านกระบวนการกระเทาะให้ได้แมล็ดดังภาพข้างบน ซึ่ง ใช้วิธีแช่น้ำบ้าง เฉือนฝักบ้าง ทุบฝักเอาบ้าง ข้าพเจ้าจึงลองทำเครื่องแกะเมล็ดเจ้านี่มาใช้ลองดู (ใช้เฟืองโซ่หลังจักรยานยนต์) จะเรียกว่า Appropriate Technology สำหรับชนบทก็คงได้ ครั้นทำเสร็จ เขาไม่อยู่ติดบ้านหรอกครับ เพราะถูกยกไปบ้านโน้นที บ้านนี้ที (จนตอนนี้ไม่ทราบว่าใครเอาไปกกอยู่)
ได้เมล็ดออกมาแล้ว ต้องมาเข้ากรรมวิธีเพาะ อีก 4-5 วัน ข้าพเจ้า เพาะครั้ง กิน 2-3 ครั้ง จึงใช้ แปลงเพาะชำ แบบ Micro Nursery (แอบใช้ที่รองกระถางต้นไม้ของลูก เหอๆๆๆๆ)
สี่ ซ่า ห้า วันก็ออกมา แบบนี้(Baby… Baby)...เหอๆๆๆๆ จะ ถอน แล้วละ แต่แม่บ้าน บอกว่าไว้อีกคืนเถอะ ไม่ อยากขัดใจ (ไม่ใช่กลัว นะ) เลยไว้อีกคืน
ถอน ขึ้นมา นำไป สรงธารา เห็นหน้าตาจิ้มลิ้มอย่างนี้.... ไง
ขั้นต่อไปเป็นเรื่องของแม่บ้าน คว้าตะกร้าเข้าครัว
เสียงครก...รัว เสียง กระทะ กะตะหลิว เรียกความหิวให้มาเยือน
นั่งดู เว็ปบ้านสวนฯ ไม่นาน กลิ่นคลุ้งบ้าน... ยั่วน้ำย่อย ของที่คอยอยู่ หลายวัน นั่นดูซี .....
ที่ซ้ายมือ.....
พรือ เห็นคั่วเผ็ดพรรค์นี้ คิดถึงปักษ์ใต้ บ้านเราม้าย
- บล็อกของ paloo
- อ่าน 10563 ครั้ง
ความเห็น
paloo
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:50
Permalink
คงเป็นไม้เฉพาะถิ่น
คงเป็นไม้ทางใต้กระมัง เรื่องนี้ ลุงไม่กล้า Confirm เพราะไม่ใช่นักพฤกษศาสตร์ ทางเหนือลุงไปมาหลายที่ไม่เคยเห็น ที่ป่าแถวแม่สะเรียง ปี 09 ลุงเคยไปอยู่ เที่ยวจนปรุก็ว่าได้ ไม่เคยเจอ มะแกว่นนะเยอะ มะแกว่นนี่ ก่อนนี้ทางใต้ก็เยอะ เดี๋ยวนี้ ต้องขึ้นหาบนเขา
หร่อยครับ แต่ต้องคอยเช็ดเหงื่อเวลาทาน
กระต่ายดำ
17 พฤศจิกายน, 2010 - 14:08
Permalink
ปลูกได้ที่พิจิตร
เพื่อนผมเป็นคนนครฯ ไปได้เมียที่พิจิตร เอาสะตอ ลูกเนียง เหรียง และอีกหลายอย่าง ไปปลูกที่พิจิตร เริ่มติดดอกออกผลให้ได้กินแล้วครับ ตอนนี้สะตอได้ขายแล้วครับ รอลุ้นว่าลูกเนียง ลูกเหรียง จะได้ติดผลมั๊ย
จะปลูกต้นไม้ในใจเธอ
อารีย์_กำแพงเพชร
17 พฤศจิกายน, 2010 - 14:24
Permalink
ขอบคุณค่ะพี่ต่าย
เพราะแถวบ้านหนูของเหล่านี้หายาก เมื่อห้าปีที่แล้วพี่สะไภ้มาจากร้อยเอ็ด จะผัดสะตอใส่กุ้งให้หนูกิน เพราะหนูไม่เคยกินสะตอ อุตส่าห์ไปหาซื้อกันในตลาดตัวเมืองพิจิตร สรุปว่าไม่มีขายค่ะ เป็นของหายากนาน ๆ จะมีคนเอามาจากใต้ที เดี๋ยวนี้ก็เริ่มเห็นในตลาดบ่อยขึ้นแล้วค่ะ เมื่อเดือนที่แล้วเพื่อนสมัยเรียนประถมเขากลับไปบ้านพ่อตาแม่ยายที่นครศรีฯ เขาก็เอาสะตอมาฝาก หนูก็จัดการผัดให้คนที่บ้านกินเรียบร้อย
แบ่งปัน สร้างสรรค์ พอเพียง
แจ้ว
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:33
Permalink
รวมพลคนใต้
พอเห็นแกงลูกเหรียง รวมพลคนใต้....กันแล้ว
paloo
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:52
Permalink
ใช่ครับท่าน
มันเป็นจิต วิญญาณ ขนานแท้ โลกแจ้วเหอ
krateu
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:36
Permalink
น่ากิน
อยู่ปทุมไม่มีกินเลยค่ะ
paloo
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:58
Permalink
พอหาได้อยู่ ครับ
หลานกระทืออยู่ที่ไหนละ ถ้าไม่ไกล ก็ออกไปที่แผงตลาดหน้าเซียรังสิต ตอนบ่ายๆ-ค่ำ มีขายประจำครับ แม่ค้า คนคอน แถวๆ เชียรฯ ไม่โรจำผิดม้าย รสชาด ไม่เลว ดีหวารถชนลุย
chai
17 พฤศจิกายน, 2010 - 13:58
Permalink
อร่อยไหมครับ
รสชาติเป็นยังไงละครับไม่เคยทานเลย
ทำความดีนะครับ จะได้มีความสบายใจ msn/krawmovie@hotmail.com
paloo
17 พฤศจิกายน, 2010 - 14:04
Permalink
จะบอกไงดี
บอกไม่ถูกหรอกครับ ต้องลองเอง(ปัจจัตตัง) ลิ้นใคร ก็ ลิ้นใครครับ
แต่สมพงค์ กับลิ้นผมมากๆ นี่ขนาดฝีมือป้าเขานะ ถ้าให้สุดยอด ต้องฝีมือคุณแม่ผม (ได้แต่รำลึก จริงๆ เกิดขึ้นไม่ได้หรอก)
กฤติพร
17 พฤศจิกายน, 2010 - 14:01
Permalink
ของชอบเลยครับ
ของชอบเลยครับ กินแล้วเป็นยาระบาย สบาย....ดี
หน้า