เศรษฐกิจพอเพียง

ถั่วพูม่วง

สวัสดี ปีใหม่ 2560 สมาชิกบ้านสวนทุกท่าน ขออำนาจสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย อวยพร ให้ท่านและครอบครัว มีความสุข ความเจริญ คิดหวังสิ่งใด สมความปารถนา สุขภาพกายใจแข้งแรง ตลอดปีตลอดไปค่ะ

สวัสดีปีใหม่เพื่อน พี่ น้องสมาชิกทุกท่านนะคะ  ปีที่แล้วดีจังเล่าเรื่องข้าวนาโยนไปแล้ว 3 ตอน ตั้งแต่การเตรียมแปลง การโยนข้าว           ข้าวตอนที่โต ออกรวง  ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายจะเล่าถึงช่วงเก็บเกี่ยวและหลังเก็บเกี่ยว

ที่ไร่สวนฝัน เราแบ่งนาออกเป็น 2 แปลง คือ แปลงขาวหอมมะลิ และแปลงข้าวไรซ์เบอร์รี่ รวม 2 แปลงประมาณ 1.5 ไร่  เริ่มปลูกข้าวหอมมะลิก่อน ปลายเดือน มิย และปลูกไรซ์เบอร์รี่ในเดือน สค ทั้งนี้เพื่อไม่ให้ข้าวออกรวงพร้อมกัน เพื่อป้องกันการผสมเกสรของข้าวสองสายพันธุ์

ข้าวหอมมะลิเริ่มเก็บเกี่ยวในต้นเดือน พย

การจัดการร้าน

ตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง

1. อยากทราบตลาดของต้นกฤษณาค่ะ มีตลาดไหนรับซื้อบ้าง และส่วนใบที่ใช้ทำชาตลาดไหนรับซื้อคะ

สวัสดีพี่น้องชาวบ้านสวนพอเพียงอีกครั้งครับ หลังจากที่ผมได้เขียนบล็อกล่าสุดเกี่ยวกับการปรับพื้นที่นาข้าวเพื่อทำเป็นระบบเกษตรแบบโคกหนองนาโมเดล ไปก่อนหน้านั้น ถึงตอนนี้จะขอนำผลการดำเนินการในส่วนของ โคก หรือที่ผมเรียกว่า การปลูกพืชบนคันนา มาแบ่งปันให้พี่น้องบ้านสวนได้ชมกันครับ ก่อนชมภาพปัจจุบัน ขอเกริ่นด้วยภาพอดีตเพื่อให้เห็นความเปลี่ยนแปลงกันก่อนครับ

ห่างหายไประยะนึง อยู่กับช่วงความโศกเศร้ากับการจากไปของ พระเจ้าแผ่นดิน รัชกาลที่9 ของปวงชนชาวไทย ความรู้สึกคงไม่แตกต่างกันสำหรับพี่น้องคนไทย นอกเหนือจากความเศร้าโศก เสียใจ ยังคงมีสิ่งนึงที่เชื่อว่า เกิดขึ้นในใจของทุกคน เราจะดำเนินรอยตามความดี ความวิริยะ อุตสาหะ ของในหลวง เราจะน้อมนำแนวทางตามพระราชดำริ แนวทางของความพอเพียงมาใช้ในชีวิต เพื่อเป็นการตอบแทน การทุ่มเทพระวรกายของพระองค์ท่านตลอด 70 ปี ให้พระองค์เป็นสุขในสวรรคาลัย. 

สวัสดีเพื่อนสมาชิกทุกท่านนะคะ ดีจังหายหน้าไปนานด้วยภาระกิจที่รัดตัว  ตามที่สัญญาไว้ว่าจะมาอัพเดทเรื่องข้าวนาโยน วันนี้มาทำตามสัญญาแล้วนะคะ

ในบรรยากาศที่พวกเราเศร้าโศกเพราะสูญเสียในหลวงผู้เป็นที่รักและเคารพยิ่ง สิ่งที่เราทำได้คือสานต่อปณิธานและดำเนินตามรอยเท้าของท่าน แม้ท่านจะจากไปแต่ความดีที่ท่านทำต่อพวกเรานั้นไม่ได้จากไปไหน ดีจังขอเป็นอีกหนึ่งคนเล็กๆ ที่จะก้าวย่างไปบนหนทางของเกษตรทฤษฎีใหม่ มิใช่เพียงเพื่อตนเองเท่านั้น คาดหวังไว้ว่าจะสามารถนำพาคนอื่น อาจไม่มากมาย แต่เป็นทุกคนที่มือเราเอื้อมคว้าถึง ให้เขาได้ก้าวเดินไปบนเส้นทางนั้นด้วยกันในสักวันหนึ่ง