ข้อคิดสะกิดใจ

พอดีผมมีเอกสารน่าสนใจเลยเอามาฝากครับ ขอลอกมาทั้งดุ้นเลยแล้วกัน

ปลากัดยังสีธงชาติไทยเลย(ยืมมาจาก Google)

ฉันรักเมืองไทย

นี่เป็นรูปที่มีเราอยู่นั่งเท้าคางด้านหลัง อ่านอะไรไม่รู้  จำไม่ได้ ภาพถ่ายจากหนังสือ ตะโกนก้องจากพงไพรค่ะ พี่สืบคุยงานอยู่ค่ะ

ตอนที่ 3  ตอนจบนะ....

พี่สืบ ตอน 2 (การจับสัตว์ในอ่าง)

                เราลงไปอยู่ในแพกันบางครั้ง สูงสุดเป็นเดือน แล้วขึ้นฝั่งมาหาเสบียง ซื้อของ ซื้อกับข้าวไปกินกัน บางทีเราก็ไปเที่ยวกันในเมือง และนอนที่เข่าท่าเพชร จำได้พี่สืบพาไปเที่ยว นพพิลาน เป็นร้านอาหาร ใต้โรงแรม อะไรธานีนี่หละที่ข้างโรงพยาบาลมะขามเตี้ย  พี่สืบกินกาแฟไม่ใส่น้ำตาล ดื่มเบียร์ ไม่ทานเหล้า กินแล้วไม่เคยเห็นว่าเมาเลย แปลกคน นั่งเงียบอยู่คนเดียวเป็นประจำ....

พี่สืบ...ในใจฉัน ....ตอนที่...1....

 คืนนี้บรรยากาศอาจดูเคร่งเครียดไปสักนิดนึง เรามาคลายเครียดกันดีกว่า(หรือจะเครียดเพิ่มขึ้น ไม่รู้นะ)

นี่เป็นความคิดเห็นส่วนบุคลนะคะ เรื่องเล่าจากประสบการณ์ชีวิต และ ความเป็นจริงของชีวิต ที่ใครก็หนีไม่พ้น การที่เรารักใครซักคน อย่าคิดนะ ว่าเราจะรับเขาได้ในทุกๆเรื่อง ใหม่ๆคุณอาจจะรับนิสัยแย่ๆของเขาหรือเธอได้ (เพราะความรักไง)แต่เมื่อคุณอยู่ไปนานๆ ใช่บางคู่ก็รับได้ไปตลอดชีวิต แต่บางคู่ต้องกล้ำกลืนฝืนทนไปตลอดชีวิตเช่นกัน  นรก กับ สวรรค์อยู่ไม่ไกล หลังจากแต่งงาน มันจะมาเป็นระยะๆ สับเปลี่ยนกันมา คุณต้องรับมันให้ได้ทั้งสองอย่าง คุณจะรับแต่สวรรค์อย่างเดียวไม่ได้หรอก เพราะคุณยังต้องอยู่ด้วยกันไป บางคู่อาจจะแฮปปี้ อันนี้ก็ดีใจด้วยเป็นอย่างยิ่ง บางคู่เจอนรกล้วน