ข้อคิดสะกิดใจ

จากแรงเหวี่ยงสู่รอยต่อของความคิด

คำพูดต่อไปนี้เป็นคำพูดที่ได้ยินโดยตรง  และมีคนมาบอกให้ฟัง  ความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด  หางานทำไม่ได้กลับมาขอแม่กิน  เรียนมาสูงเสียเปล่าแต่ไม่ได้เป็นเจ้าคนนายคน  หางานทำไม่ได้เลยมาทำสวน  ถ้าจะทำนาทำไร่จะไปเรียนทำไม่เสียเงินเสียทอง  เสียเวลาคนจบ ป.4  ก็ทำได้แค่งานทำนาทำสวน   

แรงเหวี่ยงของชุมชน

การเรียนเป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้เขียนเองเมื่อตอนเป็นเด็กแม่บอกว่าพอจบ  ป. 6  แล้วก็ไม่ต้องเรียนแล้วแม่ไม่มีเงินส่งเรียน  ก็เลยต้องหยุดเรียนอยู่สี่ปี  ลุกสาวป้าเข้ามาทำงานในกรุงเทพฯก็เลยขอแม่มาทำงานกับเข้าด้วย  แม่ให้เข้ามาทำงานตอนนั้นเป็นเด็กก็แล้วแต่เข้าจะใช้ให้ทำ  เข้ามาแรก ๆ ก็สนุกดีเห็นแสงสีเสียงสวยงามไปหมดทำงานไปอยู่ปีกว่าเริ่มรู้สึกว่าแล้วเราจะทำแบบนี้ไปจนตายเลยหรือไง  ประกอบกับเพื่อนแต่ละคนเข้าก็มีแฟนแยกกันไปเช่าห้องอยู่ใครอยู่มัน  เราต้องอยู่คนเดียวพอดีมีเพื่อนที่เรียนภาคค่ำเห็นเข้าเรียนก็เลยขอแม่เรียน  บอกแม่ว่าจะเรียนด้วยทำงานด้วย   ขอเงินก้อนแรกแม่สามหมื่นบาทแม่ส่งให้ถามแม่ว่าเอามาจากไหนแม่บอกว่าขายวัวให้ห้าตัว  (ขายวัวส่งควายเรียน)

คืนนี้หมดเรื่องที่จะเล่า.... แต่มี Fw. mail ดี ๆ มาส่งต่อนะคะ.  

ชีวิต ต้องคอยเฝ้าดูแลกันและกัน .....

1.....................................................................

       น้ำใจที่หลั่งไหลกลับมา มีมากมายจริง ๆ ค่ะ ที่ผ่านมาก็ได้รับของจำพวกเมล็ดพันธุ์และต้นไม้มากมายแล้ว... วันนี้จะเปิดบันทึกน้ำใจที่หลั่งไหลมา รวบรวมไว้สักบันทึกเพื่อไว้ทบทวนความจำ....เพราะลืมบ่อยมากค่ะ ที่รับไปแล้วไม่ว่ากันนะคะ...ขอเริ่มบันทึกตั้งแต่วันนี้ค่ะ  เริ่มจาก ต้นไม้ของพี่ Thanin สมาชิกบ้านสวนพอเพียงค่ะ   

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ช่วงนี้เราจะได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่าน เรื่องที่เกี่ยวกับความพอเพียง อยู่บ่อย ๆ

แล้วมันยากตรงไหน ???

มาวันนี้ มีหนังสือดีดี  ที่มีสาระแบบเบาๆ อ่านสบายๆ มาฝากพี่น้องบ้านสวนกันค่ะ

เป็นหนังสือ ธรรมะที่น่าสะสม แต่เนื่องจากไม่สามารถพิมพ์จ่ายแจกพี่น้องทุกท่านได้

ถ้าพี่น้องสนใจ สามารถคลิ๊กอ่านที่นี่ได้ค่ะ

                 เมื่อเดือนก่อน มีโอกาสได้ไปเที่ยวลาวใต้มา ไปเมืองปากเซ แล้วเห็นสิ่งที่ผู้ใหญ่บ้านสวนพอเพียงของเราเคยบอก ว่ายางพาราไม่ได้ปลูกมากแค่ประเทศไทยเราเท่านั้น  ภาพนี้ถ่ายบนรถ สุดลูกหูลูกตา สวนยางพาราอายุไม่น่าเกินสองปี ไกด์ลาวบอกว่า นี่คือสวนยางพาราที่ประเทศเวียดนามเข้ามาสัมปทานปลูก เป็นเพียงบางส่วนที่ปลูกในเมืองปากเซ อีกหลายเมืองที่มีสภาพไม่ต่างไปจากนี้ จึงอยากให้พี่น้องบ้านสวนของเราทุกท่าน ที่กำลังมีความคิดจะปลูกยางพาราเต็มพื้นที่ทั้งหมด พิจารณาเอาเองค่ะ