เศรษฐกิจพอเพียง

ครั้งที่สองแล้วในการเขียนบล็อกที่บ้านสวน วันนี้ผมตัดสินใจแล้วครับ ผมจะกลับไปทำเกษตรที่บ้านครับ กลับไปทั้งๆ ที่ยังไม่มีอะไรแบบนี้หละ ไม่หงไม่หาแล้วงาน ไปสัมภาษท์หลายที่ก็ยังไม่มีที่ไหนเรียก ใครที่อ่านบล็อกผมที่เขียนไว้ครั้งแรก มาถีงตอนนี้จะว่าผมโง่ก็ได้ครับ ผมไม่ถือ ผมยังไม่มีภาระ หนี้สิน ผมคิดว่านี่คือโอกาสดีที่จะสร้างฝันของผม ถึงแม้ช่วงแรกจะลำบากอย่างไรก็ตามที ผมจะสู้ ทำอยู่ ทำกิน ให้สำเร็จ ผมอยากจะหาข้อมูลเพิ่มเติมครับ ไปดูการปฏิบัติจริง ที่แรกที่คิดว่าจะไปก็คือสวนดาดฟ้า ที่เขตหลักสี่ เป็นที่แรก ใครมีที่แนะนำอีกบ้างครับ 

บ้านเกิดอยู่จ.ศรีสะเกษ ย้ายที่ทำงานตามครอบครัวมาอยู่ จ.สุรินทร์ 13 ปี ทำงานรับราชการมีเงินใช้เดือนชนเดือนบางครั้งติดลบ เพราะวางแผนไม่เป็นเองล้มลุกคลุกคลานมาตลอด แต่ไม่เคยท้อ หลังจากมีลูกสาว 2 คน 5ขวบกับ 4ขวบ จึงมานั่งคิดใหม่ว่าจะต้องทำเพื่อลูกเลยเริ่มต้นชีวิตใหม่ตามรอยเศรษฐกิจพอเพียง ตามรอยพ่อหลวง แล้วปาติหารย์ก็มีจริง จากที่คิดว่าจะใช้เวลา 3 ปีในการผลิกผืนดินนี้ให้เลี้ยงตัวเองและครอ

แม่คือแรงใจและแรงกายสวนจะเป็นสวนไม่ได้ถ้าไม่มีแม่มือเล็ก ๆ ของแม่แต่ให้อะไรที่ยิ่งใหญ่กับลุกได้

ด้านหลังแม่เป็นไผ่หม่าจู

จุดเริ่มต้นของการทำสวน

ทำงานในระบบ - โรงงานอุตสาหกรรมมาตั้งแต่เรียนจบใหม่ๆ  ปี 2539  ฝันที่จะมีพื้นที่เล็กๆ ไว้ผักไม้ไร่ 

เพิ่งจะได้มีโอกาสเดินตั้งไข่ เศษฐกิจพอเพียเมื่อปีกลายนี่เองครับ     เริ่มจากใช้ที่ดินข้างๆบ้รนปลูกพริก   ปลูกผัก  ได้ผลบ้างไม่ได้ผลบ้าง  แต่มีความสุขดีครับ

วันนี้ตื่นขึ้นมาพร้อมกับข่าวดี พ่อโทรศัพท์มาบอกว่า เมื่อวานรถแมคโครเข้ามาลอกบ่อให้แล้ว จากที่พ่อเคยคุยไว้หลายครั้งแต่ก็เข้ามาไม่ได้  เพราะบ้านอยู่ไกล เป็นถนนคอนกรีต และถนนลูกรัง ทางเข้าบ้านลำบาก……..ก็เลยหมดหวังไป

ยาถูกโรคหรือโรคถูกยา

                ผู้เขียนเป็นโรคภูมิแพ้เมื่อตอนที่ออกไปอยู่บ้านสวนที่รอบสวนก็จะเป็นที่นาเวลาไถนาก็จะเจอฝุ่นจากนา  ก็เลยเริ่มเป็นคือตอนเช้าก็จะเป็นหวัดทุกวันพอสาย ๆ ก็จะหายไปเป็นแบบนี้ทุกวันก็จะรักษาตามอาการ

กินยาทุกวัน  แพ้มาก ๆ ก็ จมูกบวมหายใจไม่ได้ก็คือถ้าแพ้มาก ๆ ก็นอนไม่ได้เลยเป็นมาก ๆ เข้าก็เลยไปหาหมอ

เห็ดที่เกิดเองผู้เขียนไปเก็บเองด้วยเห็ดระโงกเหลืองและระโงกขาวจะเกิดกับต้นยางนาทางภาคอีสานธรรมชาติสร้างให้เรา