อื่นๆ

อ้อยหวานห่างหายไปหลายเพลา เพราะติดภารกิจ..เที่ยว ขณะนี้ก็ยังไม่ถึงบ้านค่ะ ยังเร่ร่อนอยู่ที่ญี่ปุ่น วันนี้แวะเอารูปมายั่ว ถือว่าเป็นอาหารว่างหรืออาหารเรียกน้ำย่อยก็แล้วกัน

     ตั้งแต่ลาออกจากงานมา รู้ว่าตัวเองต้องกลับมาทำงานด้านเกษตร แต่ตอนเริ่มต้นก็ทำมันเกือบทุกอย่าง จนสุดท้ายรู้ว่าตัวเองชอบปลูกผัก และตั้งใจว่าจะปลูกผักเป็นอาชีพเสริมจากการกรีดยาง ส่วนความตั้งใจที่มากกว่านั้น ถ้าเป็นไปได้อยากปลูกผักเป็นอาชีพหลักมากกว่า ตอนนี้ก็พยายามอยู่ครับ ตั้งแต่ต้นปีมาก็ปลูกผักขายไปรอบหนึ่งแล้ว รายได้จากการปลูกผักอาจจะไม่มากนัก แต่การที่ได้กิน ได้แจก น่าจะเป็นกำไรที่เยอะกว่ามาก

ห่างหายจากบ้านสวนหลังนี้ไปหลายเดือน เพราะติดภารกิจเรื่องไปเรียนรู้งานให้กับบริษัทที่ประเทศจีน  กลับมาภาระหน้าที่การงานก็เพิ่มขึ้นอีก แถมโทรศัพท์ก็เหมือนโดนแฮกข้อมูล ใครโทรมาก็รับไม่ติด ไม่ได้ยินเสียงปลายทาง ไม่มีเวลาจะไปตรวจเช็คเลยค่ะ ช่วงนี้ไม่มีเวลาทำสวนอย่างที่ใจฝัน  กลับถึงบ้านก็เหนื่อยล้าจากงาน แต่โชคดียังพอมีเวลาที่จะได้เข้ามาอ่านเรื่องราวของพี่ ๆ เพือน ๆ ในบ้านสวนบ้างให้หายเครียดจากภาระการงาน คิดถึงพี่ ๆ ทุกคนในบ้านสวนเหมือนเดิมนะคะ

    สิ่งที่ตั้งใจอย่างหนึ่งจากการลาออกจากงาน คือการมีกิจการเป็นของตัวเอง การกรีดยางก็ยังไม่ใช่ ส่วนจะให้ทำธุรกิจอย่างอื่นก็ไม่ใช่สิ่งที่ถนัด ซื้อมาขายไปเพื่อทำกำไร ก็ไม่ใช่สิ่งที่ทำแล้วจะสบายใจ แต่ปลูกผักที่ไร้สารพิษแล้วขาย ผมกลับทำได้อย่างสบายใจ เพราะเหมือนได้มอบสิ่งดีๆ แก่ผู้ซื้อ แต่ก็ยังไม่ถือว่าเป็นกิจการ หรือธุรกิจอะไร คิดว่ามีสินค้าในแบรนด์ของตัวเองก็พอ ก็เป็นหนึ่งในความภูมิใจ ทำแล้วสบายใจ มีความสุข

หากจะมีใครสักคน ถามว่า เคยได้ยิน โคลงบทนี้ไหม ?

                    ๏ เจ็ดวันเว้นดีดซ้อม   ดนตรี

               อักขระห้าวันหนี               เนิ่นช้า

               สามวันจากนารี                เป็นอื่น

               วันหนึ่งเว้นล้างหน้า         อับเศร้าศรีหมอง ๚

     ข้าพเจ้าจะตอบโดยมิพักลังเลว่า “จำได้ซี ...” และกล้าโวว่า ... “ท่องได้ ด้วยนะ” แต่จะให้ท่องด้วย ‘ทำนองเสนาะ’ … ข้าพเจ้ายอมรับอย่างไม่เหนียมแม้แต่น้อย ว่า ... “ม้า า า ... ย ... หวา า า ... ย ...”

     แล้วหากใครคนนั้น ... หรือ ... คนไหนก็ได้ ถามต่อว่า ... “แล้วยังจะเขียน โดยไม่ผิด ได้อยู่หรือ” ...

     ก็กลอนที่ยกมานำบล็อก ข้างต้นนั่นไง ... พอจะเป็นคำตอบ และ/หรือ พยานได้ไหมละครับ ... ? ... ข้าพเจ้ามั่นใจว่า เขียนไม่ผิด ... โอ๊ะ ... ขออภัย ... ที่สื่อผิด ... ตั้งใจจะบอกว่า ... “พิมพ์ไม่ผิด ...” ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ดูจากตันฉบับใด ๆ ... สาบานให้ฟ้าลั่น (ฟ้าร้อง) ซีเอา !

     และหากถามต่อว่า “แล้วความหมายล่ะ ... รู้ป่ะ ?” ...

     ก็ไม่รู้ซีนะ ... แต่ขอวิสัชนา ตามที่เคยได้รับถ่ายทอดจาก คุณครู ว่า ... “โคลงโลกนิติสุภาษิต บทนี้ สอนให้เป็นผู้ใฝ่ ฝึกฝน ปฏิบัติ ในกิจของตนให้เป็นนิจ ทักษะจะได้ไม่ถดถอย ... โดยนัยกลับกัน จะเป็นการเพิ่มพูนทักษะ อันก่อผลประโยชน์แก่ตน ... นั้นแล”

     ที่ เกริ่นมาซะยืดยาว จนเกือบเป็นเนื้อหา ... ก็ด้วยกำลังจะบอกว่า ...

สวัสดีปีใหม่

     เช้าวันวาน (27 ธ.ค. 2557) ... หลังทำธุระส่วนตัวเสร็จ ... ส่วนตัวจริง จริ้ง ... ให้ฟ้าลั่นซีเอ้า ... เพราะแม้นจะอ้อนวอน ไหว้วาน ให้ใคร ๆ ช่วย ... ก็ย่อมได้เพียงอ้อนวอน ... แต่เขา ... ทำให้ ... ทำแทนเราไม่ได้ ... ! (ไม่เชื่อท่านลองดูซีเอ้า ...  ฮึ ๆ ๆ ...)

     มัวเพ้อเจ้อ อยู่นี่ ... ประเด็นที่จั่วหัวไว้ เห็นที่จะเป็นหมันซะมั่นแม่น (สำนวนยี่เก ไปป่ะ ?) ... อย่ากระนั้นเลย มาว่ากันให้ตรงประเด็นดีกว่า ... นะ ... นะ ?