สังคม ครอบครัว

ในบล็อกของจันทร์เจ้าวันก่อนที่ลุงโรสไปเยี่ยม    เจ้แซวเล่น ๆ ว่า ถ้าลุงโรสขึ้นเหนือเจ้จะหนีลงใต้ วันนั้นมีุธุระกระทันหันต้องเดินทางไปงานศพที่จังหวัดตรัง  ก่อนเจ้เดินทางไม่กี่ชั่วโมงลุงโรสโทรมาบอกว่าจะมาเยี่ยมและจะเอาต้นไม้มาฝาก เจ้มานั่งนึกว่าคนเรานะอะไรมันก็เกิดขึ้นได้จากที่แซวกันเล่น ๆ เจ้เองก็ไม่มีวี่แวว  ไม่มีโครงการว่าจะลงใต้ มันดันเป็นจริงขึ้นมา แต่ถึงเจ้ไม่ได้อยู่ต้อนรับลุงโรสก็มีป๋าและสมุนคอยต้อนรับ ป๋าฝากชมมาด้วยว่าตัวเป็น ๆ หล่อกว่าในรูปเยอะเลย  ( แฮะ !!!  แฮะ !!!  พูดจริง ๆ น่ะไม่ได้โม้...)

ขอบคุณสำหรับต้นไม้ .... เยอะมาก ๆ

....และแล้ว วันนี้(26ก.ค.53)ก็มาถึง วันที่พี่น้อง สมาชิกบ้านสวนมาเยี่ยม ตื่นเต้น ดีใจมากๆยากที่จะอธิบาย เมื่อน้องโสทร พี่แจ้ว โกโก้ พี่นุและครอบครัวอีกหลายคน การต้อนรับอาจจะมีอะไรที่บกพร่องไปบ้าง ก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

มาดูภาพถ่ายกันดีกว่านะคะ ได้มาแค่เนี๊ย....

ช่วงนี้เป็นช่วงที่ได้ทำบุญเข้าวัดบ่อยขึ้น และในวันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่มีโอกาสดี ด้วยพี่นุ สมาชิกบ้านสวนบอกว่าจะมาที่วัดแถวบ้านเพื่อถวายเทียนพรรษา และเป็นวันที่วัดลำสินธุ์ มีการฉลองทรายที่วัดด้วย.... เป็นอันว่าได้พบเพื่อนสมาชิกอีกหนึ่งครอบครัวค่ะ

พี่นุและคนที่บ้านเรา ร่วมกันถวายเทียนพรรษา

เป็นความสุขที่ได้สร้างกิจกรรมขึ้นในครอบครัว หลังจากที่ได้ศึกษาการปลูกมะนาวในปล้องบ่อมาได้ระยะหนึ่ง จึงได้ชวนลูกและภรรยามาทำกิจกรรมร่วมกันโดยได้ทำการปรับปรุงที่หลังบ้าน เพื่อปลูกมะนาวปล้องบ่อ ใช้เวลาช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ลงทุนลงแรงปรุบปรุงสถานที่ วางปล่องบ่อจำนวน 10 ท่อ หาซื้อขี้วัว แกลบเอามาผสมกับดินเพื่อปลูกมะนาว กว่าจะได้ทั้งสิบท่อเสียเหงื่อไปตามๆ กัน แต่ก็มีความสุขที่พ่อแม่ลูก ได้ร่วมแรงร่วมใจกันทำให้สำเร็จ

เอาเรื่องมาเล่าให้ฟังเล่น ๆ เนื่องจากว่า บางท่านอาจได้อ่านมาแล้วบ้าง อ่านแล้วมันโดนใจจริงๆนะคะ บางครั้งเรามองข้ามมันไป

ฉันเดินชนคนแปลกหน้า  ฉันเอ่ยขอโทษไม่ตั้งใจ

เขากลับตอบ "ขออภัย  ผมเองไม่ทันเห็นคุณ" เราต่างสุภาพ  ถ้อยทีถ้อยอาศัยแสดงน้ำใจ  แม้ไม่รู้จักกัน

ยายอี๊ด ไม่สบายกลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้วค่ะ

เมื่อเช้าโทรไปรายงานตัว ว่าจะไปเยี่ยม คนป่วยบอกไปตลาดหาซื้อมะรุม โล่งอกไปหน่อย เป็นห่วงว่ายังนอนอยู่ อย่างน้อยก็ช่วยตัวเองได้แล้ว ไปกันดีกว่านะคะ ตามมาค่ะ

มัวแต่มองหาป้าย หมู่บ้านนครเลควิว

            เมื่อลืมรหัสผ่าน จะทำการสิ่งใดก็ไร้ผล อาจเพราะเป็นคนที่นิสัยชอบด้อมๆมองๆกระมัง พอนกขุนทองร้องฮูกขึ้นมาก็ ร้อยเอ็ด เพชรบูรณ์ ยโสธร ตกกะใจลืมรหัสไปเลย ก็เหงื่อไหลไคลย้อยจนชุ่มตัวตั้งแต่เช้า อุตส่าห์พาลูกสาวสองขวบกว่ามาเดินเล่นชมสวนสักกะหน่อย กะว่าจะมาขอแบ่งปัน ผักของพี่ๆไปแกงเลียงให้ลูก และเผื่อติดไม้ติดมือเอาไปกินกับน้ำพริกปลาทูเป็นมื้อเช้าสักกะหน่อย ก็เลยอด(นิ่งเสีย...จ้าา...ลูกพ่อ..ไม่ต้องร้อง เดี๋ยวพ่อกับไปทอดไข่ให้กิน ฟองโตๆเยย...)แต่อย่างไรก็ตามระหว่างทางกลับก็ถือวิสาสะแวะมาที่บ้านขอ

หลังจากด้อมๆมองๆอยู่พักโตก็เอาหละว้า..าจะรอให้ฝนตกใส่จนเป๊ยกไปทั้งตัวก่อนหรืองัย..ถึงจะยอมแวะเข้าไปเคาะประตูเข้าสู่ร่มเงาชายคาแห่งบ้านน้อยหลังนี้ ก็เลยตัดสินใจอย่างแน่วแน่ว่าจะมาขอแบ่งที่พักปักปันน้ำใจจากทุกท่าน..ผู้อาวุโสที่คราคร่ำไปด้วยอริยะปราชญ์เดินดินของครอบครัวนี้..เพื่อกระผมจะได้ซึมซับตั้งหลักปักใจในไออุ่นของแสงแห่งความพอเพียงบ้าง...แต่ก็เล่นเอาซะเหงื่อโซกเหมือนกันครับ เพราะ เจ้ายามรหัสเขาบอกว่า ง่ายไปน้อง กลับไปแต่งตัวเก็บชายเสื้อไว้ในกางเกงให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยเข้ามาใหม่ ก็เลยเอา ชูใจกับ มานี มาด้วยพี่ยามรหัสเลยใจอ่อ