หัวครกฉาบ

หมวดหมู่ของบล็อก: 

หัวครก....


ตอนเด็กๆ..ใครก็ตามที่เกิดอยู่ในสังคมชนบท แถวภาคใต้ น้อยคนนักที่จะไม่เคยเล่น ซัดราวหัวครก ยายอิ๊ดก็เป็นคนหนึ่งที่กระเป๋ากางเกงเต็มไปด้วยเม็ดหัวครก และจะมีลูกเด็ดของเราในกระเป๋าไว้สำหรับซัดราวหัวต้องโม่งๆคะ การซัดราวหัวครก คือการนำเอาไม้ไผ่ที่ผ่าแล้ว เหลาให้สามารถที่จะตั้งลูกหัวครกได้ ไม่ใหญ่ และเล็กเกินไป หลังจากนั้นก็ลงขันกัน ว่าจะลงเม็ดหัวครกคนละกี่เม็ด ตกลงกันได้ก็นำไปวางไว้ที่ราว ราวหัวครกก็ต้องมีฐานไม่ให้ติดพื้นดินมาก

และไม่สูงจนเกินไป หลังจากนั้น เราก็  ฉูฉีกันว่าใครจะได้ซัดราวก่อน..คนไหนซัดถูก ลูกหล่นเท่าไหร่ก็ได้ไปเท่าที่หล่น หากคนแรกซัดไปโดนหล่นหมด เกมส์ก็เริ่มใหม่ค่ะ ใคร..หากอยู่ทางใต้ ไม่ได้เล่นซัดราว ถือว่าไม่ได้กึ่นนะคะ ยายอิ๊ดนะหรือ..ปากก็โดนยางหัวครกกัดเป็นแผลเต็มไปหมดค่ะ เพราะเล่นชนะเพื่อน แล้วนำไปคั่ว ยาจกเกิน... ดิบบ้างสุกบ้าง กินเพ  ยางเลยไหม้ปากค่ะ ร่ายซะยาว วันนี้ไม่ได้นำเสนอเกมส์นะคะ แต่อยากให้กินขนมนี้ต่างหากค่ะ.....


เป็นขนมที่เห็นบ่อยตอนเด็กค่ะ ตอนนี้ยังมีอยู่บ้างค่ะที่ตลาดนัด คือใช้เมล็ดมะม่วงหิมพานต์  มาฉาบกับน้ำตาลแดง หรือน้ำตาลปี๊บก็ได้ค่ะ และรองด้วยใบของเขาค่ะ ตักลงตั้งแต่ร้อนๆ เลย  สักครู่เขาก็จะเหนียวหนึบค่ะ หวานมากค่ะ มีชื่อมากมายที่เรียกเฉพาะถิ่นค่ะ เช่น ยาร่วง  หัวครก กาหยี กาหยู แตแหร ยะโหย เล็ดล่อ ท้ายล่อ



เป็นขนมอีกหนึ่งอย่างค่ะ ที่เป็นขนมถิ่นใต้ค่ะ



 มีความสุขค่ะ   จากยายอิ๊ดคนงามค่ะ..


 

ความเห็น

ซัดราวเป็นกันนะ..... ชอบเล่าความหลังแบบนี้มันบ่งบอกค่ะ.... เอาหัวครกฉาบ 5 แผ่นเด้อ... เจ็บฟันหล่าวสางานนี้

ไม่แพ้ใครแหละเรื่องซัดราว แม่เย็บกางเกง มีเป้าข้าง 2 เป้า เป้าหน้าเป้าหลังให้โร้...ตอนเด็กๆ นะ เพื่อได้ใส่หัวครก 5+++


อืม..ไม่เท่าไหร่นะ..เรื่องความหลัง 5+++

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

จำได้แม่นมากตอนเด็กๆหาเงินเองได้ครั้งแรกก็โดยการขายเม็ดหัวครกนี่แหละ หลังจากทอยราวได้บ้าง หาแถวบ้านเองบ้าง บ้านเพื่อนบ้างได้เยอะๆหลายกิโลก็เอาไปขายในตลาด ปิดเทอมทุกปีมีตังใช้ก็ไอ้เม็ดหัวครกนี่แหละ อิๆๆๆ แถวบ้านเยอะ

เป็นกีฬายอดฮิตเลยแหละ...น่า...เพื่อนไม่ค่อยให้เล่นแล้ว ไปวงไหน เพื่อนไม่แหลง เพราะว่าซัดแป๊บเดียว ได้ทีคั่วแล้วค่ะ..

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

กินกันต๊ะ ฮาย อยากเลย แต่แรกินโหย๊ะ เก็บโม่งหัวครกขายได้เบี้ยดีอย่างแรง


เล่นซัดราว เหมือนพี่แจ้วกะได้ ไม่หอนแพ้เพื่อนกันแหละ

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

อ้าว...นึกว่าเด็กกรุงเตบ..

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

อ่านแล้วนึกถึงตัวเองตอนเด็กจัง...น่าจะจัด สมช.บ้านสวนมาซัดราวไอ้ครกชิงแชมป์กัน..คงสนุกน่าดู 55


แต่ที่บ้านโมเค้าไม่ได้เรียกว่าหัวครกฉาบค่ะ..เค้าจะเรียกว่า ไอ้ครกหราน้ำผึ้งค่ะ

จะทำแบบแห้งนะน้อง...เหมือนกล้วยฉาบมันฉาบ น่ะ แบบนี้เค้าเรียกหราน้ำผึ้งเหมือนน้องว่าแหละ พี่กะไม่กล้าเรียก กลัวว่าอีเรียกไม่เหมือนเพื่อน พอยังเพื่อนกะออกตัวทันทีแหละ...อิอิ

แต่ละถิ่นก็เรียกไม่เหมือนกัน แต่นครกับพัทลุงเรียกไอ้ครกเหมือนกัน


แล้วถ้าเป็น สมช.ฝั่งอันดามันบ้างละเค้าเรียกอะไรกันบ้างค่ะ...ใครพอทราบบ้าง


แต่จะเรียกยังไงไม่สำคัญ...สำคัญที่ความอร่อยตอนกินนี้แหละ...คงจะดีถ้ายายอี๊ดจะส่งมาให้โมลองชิมบ้าง อิอิ


 

ปีหน้าวันเกิดเวบ แน่จริงมานะน้อง อยากกินไหรบอกมาเลย ยายอิ๊ดจัดให้ค่ะ

#แตกต่าง.แต่.ไม่แตกแยก#

หน้า