อั๊ว เลิง ทัง มา ไก ...

    สืบเนื่อง มาจาก ของที่ ลูกหอบหิ้วมาจาก ไต้หวัน ... หนึ่งในจำนวนนั้น ...

      คือ ... “Chewing Tea” ... ซึ่ง เป็นที่รู้จัก และ เรียกขานกันว่า ... “ชาไข่มุก”

    หลังจากเดินทางมาไกล ... อาศัยร่มชายคา พักเหนื่อย 3 – 4 วัน .. ก็ได้ยินเสียง

      “เมื่อไหร่ พ่อจะต้มชาไข่มุก น้า ...”

         แทนคำตอบ ... ลุกเดินเข้าครัว ...

    จัดการ ... ต้มน้ำ ทำน้ำเชื่อม ... ระหว่าง รอน้ำเชื่อมได้ที่ ... ก็หันมาเตรียม ชาไข่มุกดิบ ...

    ไปเอาถุงชาไข่มุกดิบมาตัด ... เทแบ่งใส่ถุงเล็ก ๆ พอดี สำหรับทำกินเป็นหน ๆ ไป ...

          แล้ว ผนึกปากถุงไว้ ...

    เหลือไว้ ส่วนหนึ่ง ... นำไปต้ม แก้เสียงบ่น ...

    น้ำเชื่อมได้ที่ ... ยกลง ... ยกหม้ออีกใบ ขึ้นตั้งไฟ ใส่น้ำ (เยอะ ๆ หน่อย) ไม่งั้นเขาจะสุกไม่ทั่ว

   น้ำเดือด ... ใส่ไข่มุกดิบลงไป แล้วก็คน ๆ ๆ ราว ๆ .. 2 นาที ... พอไข่มุกลอย .. เบาไฟ .. ต้มต่อ สัก 30 นาที

    ครบ 30 นาที .. ปิดไฟ ... ปิดฝาหม้อ ... หันไปทำอะไรแก้เซ็ง (ไม่บอก) ...  40 นาที ...

    กลับมาเปิดฝา ... ตักไข่มุก ที่สุกแล้ว ไปล้างเมือกออก ด้วยน้ำสะอาด ... 

            นี่ไง ผลผลิตที่ได้ ! ...

       ล้างแล้ว ... พัก พอสะเด็ดน้ำ ... 

    เชิญไป สปา ในกล่องน้ำเชื่อม ที่อุ่น พอดีอาบ ... แล้วหล่อไว้งั้นแหละ

    อ๊ะ ! ... เสร็จแล้ว ...

    เอ้า ... จะทานเลย รึเปล่า ? ...

    ถ้าจะรับประทาน แบบ ขี้เกียจ ... ง่ายสุด ... กับน้ำแข็ง ก็ได้ ....

    รึจะให้วิจิตรสมาหรา ... ก็หา ... ก็ทำ  เอาเองครับ ... สุดแท้แต่ รัดดวง (ชอบ) 

    แต่ ... ขอบอกว่า .... หากรับประทาน ตอนนี้ ... เนื้อจะเหนียว ๆ หยุ่น ๆ อร่อย ครับ อร่อย

    หรือหากไม่รับประทานตอนนี้  .... จะเก็บไว้ทานวันหลังก็ได้ ... ไม่ผิดกติกา มรรยาท แต่ประการใด ... เพียงความ หยุ่น เหนียว ... อาจหนีเที่ยวไปบ้าง และบังเกิดไตน้อย ๆ ในเม็ด ซึ่งก็ไม่ทำให้เสียอารมณ์มากนักหรอกนะ...

    แต่ต้องเก็บไว้ในตู้เย็น นะครับ ... เอาแค่เก็บในช่องปรกติก็พอ ... แต่ถ้าเก็บไว้นานหลายวันเกิน ... อาจหนีไปเที่ยวในถังขยะ ทั้งหมดก็ได้นะ ... ฮุ ๆ ๆ

        วันนี้ ... พอละนะ ...  บางทีอาจต้องห่างบ้านสักพัก

            หวัดดี ครับ !