ระหว่างทาง... พิชิตยอดเขา

หมวดหมู่ของบล็อก: 











ความเห็น

งานนี้ได้ครบเครื่อง ฝน ทาก น้ำป่า ก่อกองไฟฟืนเปียกๆ บันเทิงจากพรานไพร(อันนี้สุดยอด)ถามอ๊อดดูเถอะ ลื่นไหล หลงป่า อด หิว ความบริสุทธิ์จากธรรมชาติชุบชูใจกาย และน้ำตาแห่งมิตรภาพ

เก่งมากๆๆค่ะ

ชีวิตเป็นเรื่องง่ายๆ จะทำให้ยากทำไม


 

คงไม่ช่ายจิตตก อย่างเดียว สงสัยสูนพ้น เหม็ดแรงเดิน ถ้าเนือยแล้ว ทำไหรกะไม่รอดแล้ว:sweating:

 

 

msn:lekonshore@hotmail.com

ชีวิตคนเรานั้นสั้นนัก จงมีความสุข สนุกกับชีวิต อย่ามัวคิดอิจฉาใคร

สภาพร่างกายแกร่งกันมาก ๆ คะ ยอดเยี่ยมสุด ๆ  :victory: :victory:

    

 

ดีใจกับผู้พิชิตยอดเขาทุกท่าน นะคะ ดูบรรยากาศ  สนุก และเหนื่อย กันทั้งขาขึ้น-ขาลง

สุดยอดดดดดด หญิงแกร่งทุกคน แต่ที่พี่หยอยสารภาพนึกภาพเห็นน่าว่านะ 5555555

ยกนิ้วให้ทุกท่าน  อาการจิตตก เข้าใจได้ อย่างยิ่ง
นึกถึงตอนขึ้นเขา ทัพชี้ฟ้า กะพ่อ ตรงนั้นเป็นรอยต่อ 
ชุมพรกับระนอง เดินทางจากเขาทะลุ ขึ้นหลังเขา มุ่งสู่ ลำเลียง
หลงกะพ่อซะได้ ตอนนั้นอายุยังน้อย รู้สึก จะ ม.5 
เรียกว่า จิต ตกแบบลุกขึ้นยากเลยล่ะ  กูกแล้ว กูกอีก 
วู้แล้ว ก็วู้อีก ไม่มีเสียงพ่อตอบ ...เงยหน้ามองยอดไม้
คล้ายๆ ตะวันคล้อยหายไป เหมือนไกล้คำ  จำต้องมองหา
 อะไรกินได้มั่งหว่าในป่านี้ มองยังไงก็ไม่มี  ถึงกับทรุดนั่งร้องให้
ร้องจนเหนื่อย  ก็ลุกเดินต่อ หูแว่วๆ ได้ยินเสียงน้ำ เลยตรงไปหา
พอดีเจอ เอาชาวบ้านอีกกลุ่ม เขาเห็น ก็จำได้ ลูกตา.....นี่หว่า
บอกว่าเจอพ่อยู่ฟากโน้น ...โหเท่านั้นแหล่ะ เรี่ยวแรงคืนมาอื้อเลย
ลุงใจดีพามาส่งจนทันพ่อ ...เฮ้อ...ลืมได้ยังไง พ่อก็บอก ถ้าหลงป่า
ให้นิ่งๆ แล้วฟังเสียงน้ำ เพราะพ่อไม่เคยพาเดินไกลน้ำ ....
ที่ไหนได้  ตะวันก็ยังไม่มืด แถมก็อยุูไม่ไกล เท่าไร...ก็นี่ล่ะน้า
เขาเรียก อาการ ขี้ขึ้นสมอง ความนึกคิด ตรึกตรอง มันหายไปหมดเลย....

ลูกอิสานกันดารแท้ แต่บ่อเหี่ยวทางน้ำใจเด้อ
หากแหม่นใหลหลั่งรินปานฝนแต่เมืองฟ้า
มาเด้อพวกพี่น้อง สานสัมพันธ์ให้มันแก่น
ให้ยืนยาวแนบแน่นพอปานปั้นก้อนข้าวเหนียว เด้อพี่น้อง

อะโหยน่าสนุกอ่ะ.... ^ ^

...2553 ปีที่ 1 ที่เริ่มเดินตามรอยพ่อ...

ตอนที่หลงทางช่วงฝนตก นึกถึงเรื่องเขายายเที่ยงที่พี่อ๊อดเขียน นึกสงสัยว่าเป็นเพราะเ้จ้าป่าเจ้าเขาจะให้หลงม่าย

เพราะในเป้ถอนสมุนไพรมาทำยาหลายต้น แต่ก็คิดว่าไม่น่าใช่เพราะเรายังไม่ได้เดินวนจนเจอทางเดิมที

ส่วนในเป้ที่ถูกฝนก็ลองกะน้ำหนักดู รู้ว่าหนักขึ้นบ้าง แต่ไม่ถึงกับที่จะแบกไม่ไหวจนต้องทิ้งต้นไม้...

พอเพียง พอเพียง

หน้า