เขาเจ็ดยอด กล่าวถึงพนิดา

หมวดหมู่ของบล็อก: 

   ในการเดินป่าครั้งนี้พอรู้ว่าพนิดามาด้วย ส่วนตัวแล้วกังวลเล็กน้อย ไหวมั๊ยหนอ เพราะผมรู้จักพนิดาตอนที่ไปอบรมที่ศูนย์กสิกรรมธรรมชาติสองสลึงในนาม Super Girl ความกังวลต่อพนิดาคงไม่ได้มีแต่ผมคิดว่าเพื่อนร่วมทางทุกคนคงกังวลเช่นกัน

   ในช่วงแรกที่เริ่มเดินออกจากน้ำตกไพรวัลย์มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมเดินแซงพนิดา ณ ตอนนั้นพนิดาหน้าขาวซีด ในใจคิดว่าพนิดาไม่น่าจะไหวน่าจะได้เดินกลับแน่ๆ พวกผมต้องเดินแซงพนิดาไป ไม่ได้ทิ้งครับแต่การเดินป่ามันคนเดินเร็วก็ต้องเดินไป คนที่ต้องรับผิดชอบพนิดาก็กลายเป็นพรานเบท นั่นหมายความว่าพนิดาจะต้องเดินอยู่รั้งท้าย  พวกผมที่เดินก่อนก็หมายความถ้าถึงจุดหยุดพักก็จะได้พักก่อน ขณะพักอดไม่ได้ที่จะเป็นห่วงพนิดา แต่ก็จะปรบมือกันเกรียวเมื่อพนิดาโผล่หน้ามา

พนิดาตอนเริ่มเดิน

พี่ศักดิ์สัมภาษณ์พนิดา ก็ทำให้ทราบว่าพนิดาเป็นคนสารพัดโรค

   ถึงแม้สารพัดโรค แต่ใจสู้มากๆ สามารถขึ้นเขาทั้งไปทั้งกลับได้ ขอชื่นชม Super Girl ครับ แต่ขาดเสียไม่ได้ก็ขอบคุณพรานเบทที่สามารถพาพนิดามาได้ตลอดทาง การขึ้นเขาเจ็ดยอดครั้งนี้ผมถือว่าเราได้ทีมนำทางที่สุดยอดมากๆ ตลกตลอดทาง ไม่มีเครียด

ความเห็น

ซูเปอร์ เกิล ยอดเยี่ยม กลับไปคราวนี้คงไม่ต้องกินยาเป็นถุง ๆ แล้วมั๊ง..... มาคราวนี้ไม่ได้คุยกันมากนัก หากคิดจะเดินป่าอีก อย่าลืม เขาเจ็ดยอดนะคะ แจ้วจะหุงข้าวไว้รับจ้า

:good-job: งานนี้คนที่น้องคอยตามลุ้นก็คือพี่ดากับลุงพี คอยให้กำลังใจสองคนนี้มากๆ ขอยอมรับเลยว่าสองท่านเก่งมากๆค่ะ และคนที่ร่วมเดินป่าครั้งนี้สุดยอดทุกคนเลยค่ะ :cheer2:

สุดมือสอย ก็ปล่อยมันไป^^ ธรรมะ จากท่าน ว.วชิรเมธี

เมื่อไหร่จะได้ไปเดินบ้างนะ

คุณหลวง..ปีหน้าเขาจะไปกันอีก..ไปด้วยกันนะ..นะ..นะ..

แสวงหาชีวิตที่สงบ..หลบลี้หนีความวุ่นวาย

เมื่อวานฟังจากพี่พนิดาเล่าด้วยตัวเอง ก็รู้สึกว่า พี่เค้าใจสู้จริงๆ ขนาดมีปัญหาตั้งแต่เขายอดแรก เป็นเราก็กลัวกลับไม่ทันมือหมอแล้ว

:good-job: พี่ดาใจเกินร้อยอยู่แล้ว  ว่าแล้วเมื่อไหร่พี่ดาจะมาเที่ยวเพชรบุรีบ้าง อิ อิ

“Stupidity is an attempt to iron out all differences, and not to use them or value them creatively.”
― Bill Mollison

พอเริ่มเดินผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง พี่หยอยต้องลงไปดูพรานเบทกับน้องดา แรกเห็นน้องดาหน้าซีดมากๆ และบอกว่าขาดน้ำตาลไม่ได้ จึงเจรจา ว่าให้ประเมินตัวเองใหม่ น้องดายืนยันใจเกินร้อย อย่างไรจะขอไปให้ถึงยอด พี่หยอยเลยถามพรานเบทว่ารับไหวมั้ย "เขาใจรัก อย่างไรก็ตามผมจะพาไปให้ถึง พี่หยอยล่วงหน้าไปได้เลย ผมขอรับผิดชอบทั้งหมด" เมื่อทั้งสองยืนยัน พี่จึงต้องวางใจ อะไรจะเกิดก็ต้องยอม แต่ก็ยังมิวายเดินคอยๆๆๆ รั้งท้าย


ก่อนรับน้องดาเข้าขบวนก็ทดสอบตวามมั่นคงทางใจ ๒ รอบ จนพี่หยอยต้องเปิดไฟเขียวให้น้องดา ถามแจ้วอย่างเดียวว่า เคยเห็นตัวจริงน้องดามั้ย แจ้วตอบว่าไม่เคยพี่เห้อ แต่เห็นสั่งเสื้อ XL 55555 โอ้แม่เจ้า ตอนนั้นรับเข้าขบวนแร้วๆๆ


พี่หยอยขออภัยน้องดาที่ด่วนตัดสินว่าขอให้ลงเขาเถอะ


บทพิสูจน์ว่า ความพร้อมทางใจสำคัญกว่าความพร้อมทางกาย  ขอโหวตให้ด้วยคนจ้า 

ความจริงมีเรื่องที่พนิดากางกางขาดตอนขาลง แต่ผมเล่าไม่ถูก

พี่นันยกนิ้วให้น้องพนิดาเลยค่ะ   :good-job:

หน้า