ชีวิตพอเพียง แบบ บ้านนอก ที่ ไอร์แลนด์

ย้ายมาอยู่ที่ไอร์แลนด์หลายปีแล้ว  ตั้งแต่สมัยมาเรียน จนทำงาน  และอยู่มาเรื่อย  

ตอนมาอยู่ครั้งแรกๆ จำได้ว่า ได้กินแกงไตปลา ที่พี่คนไทยทำมาให้  ก้อร้องให้เลย  คิดถึงอาหารไทย ผักสดๆ  ที่แสนอร่อย

คนไทยบางครั้งไม่เห็นคุณค่าของผักปลาอาหาร  ถ้าวันใดที่คุณมาอยู่แดนไกล  มีเงินแต่ไม่มีผักที่เราต้องการขาย  เงินก็ไม่มีประโยชน์ 

ผักที่ขายในห้างที่นี่  ก็ทั่วไป แต่ไม่มีผักไทย ผักพื้นบ้าน  ถ้าต้องการซื้อต้องไปที่ร้านเอเซีย  แล้วแพงด้วยนะ 

หน้าร้อนปีนี้  ก้อปลูกผักทานเอง  ผักกาดดอย  ซื้อเมล็ดมาจากดอยแม่สลอง  ชาวเขาขายถ้วยละ สิบบาท  ซื้อมาสองถ้วย ติดทุกเม็ด เมล็ดพันธ์ดีมากๆ

ปลูกไว้ริมรั้ว   หรือ ปลูกไว้ในกระถาง จริงๆแล้วบ้านก้อมีบริเวณกว้างแต่พอดีเค้าจัดสวนสวยงาม กินไม่ได้  ก้อเลยหาที่ว่างๆปลูกแซมไปเรื่อย

ข้างล่างเป็นสาระแหน่  หอมดี  ไว้ใส่ลาบ หรือทำอาหารฝรั่งได้ ใส่รวมกับโรสมารี่  เออ ลืมถ่ายโรสมารี่มา ปลูกแซมไปเรื่อย

คนไอริชจะไม่นิยมปลูกผักไว้ทานเอง  ปีนี้ก้อปลูกผักคะน้า ผักกวางตุ้ง ผักกาดดอย  มิ้นต์ โรสมารี่ ผักชี ต้นหอม คูเจส (คล้ายบวบบ้านเรา แต่ลำต้นคล้ายฟักทอง )แต่คนที่นี่เห็นแล้วหัวเราะแล้วบอกว่าไปซื้อไม่กี่ยูโรก็ได้ครบแล้ว  ผักที่ปลูกก้อใส่ปุ๋ยขี้วัว ไปขอจากคอกวัวแถวบ้าน 

สำหรับหน้าร้อนของคนไทยในไอร์แลนด์  กิจกรรมที่ทำอีกอย่างคือ ไปหาของทะเล  คนที่นี่ไม่ชอบทานอาหารทะเล   คนไทยเราโปรดปรานยิ่งไม่ต้องซื้อ ยิ่งชอบ   รูปข้างล่าง เป็นหอยขมทะเล และหอยแครง สองอย่างนี้ ไปชายหาดด้านฝั่งทะเลโคลน  เดินลงไปเก็บ สิบนาที ก็ได้เป็นถังใหญ่แล้ว  เยอะจริงๆ  ที่ร้านขายอาหารทะเลสด ขายกิโลละสิบเอ็ดยูโรนะค่ะ คนที่นี่ชอบซื้อ ไม่ชอบหา  อิอิ  ส่วนปลาแมคคอเรลในถังข้างล่าง น้าข้างบ้านไปตกที่ทะเล เป็นกิจกรรมหน้าร้อนของผู้ชายไอริช แต่ตกเสร็จแล้ว ไม่ชอบกินนะ เมียเค้าทำกินไม่เป็น  น้าเลยเอามาให้  ก้อเลยเอาปลามาแล่ออกเป็นชิ้น  แช่น้ำปลาไว้ซักพัก  แล้วนำไปตากแดดไว้หนึ่งวัน เก็บเข้าตู้เย็นไว้  ทอดทานกับข้าวสวยร้อนๆ หรือข้าวเหนียว หรอยจังฮู้ค่ะ 

ของฟรียังไม่จบ   ถ้าบ้านเราผลไม้อย่างมะม่วง มะขาม หากินได้ตามริมทุ่ง หรือ ข้างถนน  ที่ไอร์แลนด์ก็มีผลไม้ที่ไม่ต้องซื้อหาเหมือนกัน นั่นก็คือ  ลูกท้อ ลูกพลัม แอ๊ปเปิ้ล  แต่วันนี้ก้อถ่ายมาให้ดูสองอย่างก่อน

ลูกท้อต้นนี้หวานมาก  มีอยู่สี่ต้น อยู่ตรงชายป่าแถวบ้าน  ไม่เคยมีใครเก็บเลย  รู้สึกว่า ก้อแข่งกับนกเก็บลูกท้อ  เก็บมาดอง มาทำแห้ง เชื่อม จนชาวบ้านแถวนี้บอกว่า คนไทยกินได้ทุกอย่าง สงสัยเมืองไทยยากจน  อดอยาก คนไทยถึงกินได้ทุกอย่าง  คนไอริชชอบกินลูกท้อเหมือนกัน แต่ต้องไปซื้อมากิโลละสามยูโร  ของฟรี ริมถนนไม่ทานค่ะ 

ส่วนแอ๊ปเปิ้ลต้นนี้มีที่มา  ปรกติบ้านก้อมีอยู่สองต้น มีลูกใหญ่หวาน พันธ์พิ้งเลดี้  กับ ลูกเล็กเท่านิ้วหัวแม่มือ ชื่อ แครปแอ๊ปเปิ้ล  เขาบอกลูกใหญ่ทานได้  แต่ลูกเล็กทานแล้วจะปวดท้อง  คนไทยรวมตัวกัน  ก็ลองตำดู  สรุป อร่อยกว่าตำมะยมอีก  ทุกปีต้นแอ๊ปเปิ้ลลูกเล็กจะหมดก่อนลูกใหญ่ 

ส่วนแอ๊ปเปิ้ลกิ่งนี้ก้อหักมาจากข้างทางเมื่อตอนเย็น  พอดีว่า ทำแกงไตปลาไว้  ยังหาผักเหนาะ ที่เข้ากันไม่ได้  เดินออกกำลังกายผ่านไปเจอต้นนี้เข้าเลยหักมาหนึ่งกิ่ง  เหนาะแกงไตปลา หรอยที่สุดเลย  ฝาดๆเปรี้ยวๆ เข้ากันอย่างดี   ผักเหนาะนี้ได้ไอเดียจากพ่อของก้อเอง  ตอนนั้นพ่อยังไม่ตาย ก้อไปเดินออกกำลังกายก็จะโทรคุยกับพ่อตลอด  แล้ววันหนึ่งบอกพ่อว่า  เบื่อที่นี่ไม่มีผักเหนาะเลย  ต้นไม้แตกยอดงาม ไม่รู้ว่ากินได้หรือเปล่าอยากลองหักมากินบ้าง  พ่อบอกว่า ยอดแอ๊ปเปิ้ลน่าจะทานได้น่ะ เพราะลูกกินได้  ตอนนั้นเดินอยู่ที่ดงแอ๊ปเปิ้ลป่าพอดี มองไปไม่เห็นยอดเห็นแต่ลูก เลยบอกพ่อว่า มีแต่ลูกแอ๊ปเปิ้ล  ชิมแล้ว ฝาดๆ เปรี้ยวๆ ไม่รู้กินได้มั้ย  พ่อว่า  นั่นแหละ หมันแล้วลูกเหอ  เก็บมาเหนาะแกงเคยปลาตะ  รับรองหรอยนิ