เชื้อชาติเกาหลี ... สัญชาติไทย

หมวดหมู่ของบล็อก: 

    เมื่อวาน (18 ม.ค. 2555) ... หลังเล่าเรื่อง “ขวิดโหยง” จบ ... ลูกชวนไปหาซื้อของ เตรียมทำ “ซูชิ” ที่ตลาดไฟฟ้า ... ที่อุตริทำซูชิ เพราะมีคนเอาข้าวหอมมะลิใหม่ มาให้กระปราณ ครึ่งกระสอบปุ๋ย จะใช้แทนข้าวญีปุ่น

       เดินซื้อของไป ตริไป ... ‘ซูชิ ... ต้องมีอะไรแก้เลี่ยน ซี’

    ไม่นึกเฉย ๆ ... เดินไปหน้าแผงผัก เลือกผักกาดขาว หัวเขื่อง 1 หัว .... ลูกกับป้า เดินมาสมทบ ...

        “พ่อจะซื้อไปทำอะไร?” ... เสียงถามจากลูก ข้าพเจ้าหันมองนิดหนึ่ง ก่อนตอบ

    “ทำ กิมจิ” แล้วหันไปเลือกขิง พร้อมบอกต่อ “ซุชิ ... เฉย ๆ พ่อว่าเลี่ยนไป ถึงมีน้ำซุปกลั้วก็เหอะ ... พ่อว่า กิมจิ ช่วยได้มากกว่า”

         “กุยช่าย ... เอาไหมพ่อ” ... ลูกถามพร้อมชี้ไปที่กองกุยช่าย

    “ไม่เอา” ข้าพเจ้า ตอบ  “พ่อว่า กิมจิสัญชาติเกาหลี ... จืดไป ...พ่อจะแปลงสัญชาติให้เอง”

     ชื้อของเสร็จ กลับถึงบ้าน ... พุ่งตรงไปโต๊ะคอม ฯ เปิด .. รอดูความเรียบร้อย การเข้าโหรแกรมต่าง ... เห็นเรียบร้อยดี ... เดินเข้าครัว จะเตรียมผัก เห็นป้าง่วนอยู่หน้าอ่างล้างจาน ... ชะโงกดู กำลังหักผักกาดออกล้างเป็นก้าน ๆ ...

       ‘เออ ... ช่างเหอะ ... ดีเหมือนกัน สะอาดดี ... ไหน ๆ จะแปลงสัญชาติทั้งที ก็แปลงกระบวนการไปด้วยก็แล้วกัน’ ... นึกในใจ ... ที่ข้าพเจ้านึกอย่างนั้น เพราะจริง ๆ แล้ว  ข้าพเจ้า จะใช้วิธีผ่าเป็น 4 ชิ้น ล้างสะอาด แล้วแช่น้ำเกลือ

    ระหว่างรอป้าขัดสีฉวีวรรณ ผักกาด ... ข้าพเจ้าเตรียมละลายเกลือ ... ชิมดูเค็มไม่ให้ถึงกะจัดนัก ... รอไว้ ... ป้าล้างเสร็จ พักพอสะเด็ดน้ำ ... ก็เอาลงสปา ในน้ำเกลือที่เตรียม ... กลัวเขาจะลอย เอาน้ำใส่ถุงพลาสติก ผูกปาก วางทับไว้ ... ส่วนเราออกไปนั่งหน้าคอม ฯ ฮุ ๆ ๆ

     ปล่อยให้เขา นอนแช่ ราว 4 ชั่วโมง ... กลับเข้าไปพลิกอีกด้านขึ้น ให้ได้หายใจบ้าง ... แต่ไม่ได้ผายปอดหรอกนะ ... คิดฆ่า ยังมีใจกรุณาอีกหรือ ... คราวนี้ ทิ้งนาน ...

 

 

 

 

 

    จนเช้า วันนี้ ... เอามาฉีก ขนาดชิ้นตามชอบ ... ที่เห็นนี่แหละ

    (เกาหลีขนานแท้ เขาไม่ฉีกครับ)

 

 

 

 

 

 

    ฉีก จนสะใจ ... ไม่ช่าย ... จนหมด ... บีบเอาน้ำออก กระจาย พักให้สะเด็ดน้ำ

    

 

 

 

   ระหว่างรอ ผักกาดสะเด็ดน้ำ ... เพื่อไม่ให้เสียเวลา ... เอาหัวผักกาด และ แครอท มาขูดเส้น ... เห็นป่ะ!

   แฮะ ๆ ... คุยไม่งั้นแหละ ป้าช่วยขูดให้

 

 

 

 

 

 

    กลัวจะถูกหาว่าเอาเปรียบ ... จึงเตรียมเครื่องคลุก ... เคี่ยวแป้งเปียก เสร็จ ...

    ก็หาครกมา (คนละใบที่น้ำท่วมนะ) ใส่พริกชี้ฟ้าแดงแกะเม็ดแล้ว พริกแห้ง ... ขิงหั่นแว่น  ... กระเทียม กลีบ  ลงไป โขลก

 

 

 

 

 

        ตำแล้ว เป็นฉะนี้ ...

    สีไม่จัดจ้าน ... เพราะขาดพริกเกาหลี


 

 

 

 

 

    เอา หัวผักกาด และ แครอท ที่ป้า อนุเคราะห์ช่วย ใส่ลงกะละมัง ... ตามด้วยเครื่องคลุกที่ตำไว้ ... คลุกเคล้า ... สีงามอร่ามตา ... เรียกหาผักกาดฉีก เทลงไป คลุกคนจนทั่ว ... ปรุงรสด้วย น้ำปลา (เกาหลีแท้ ใช้กุ้งหมัก)  และน้ำตาลทราย ... พอใจในรส .... ราดแป้งเปียก เรียกความหนืด ให้กิมจิ ... ไม่งั้น เนื้อ น้ำ จะไม่สมานฉันท์

 

 

 

 

 

 

 

    แล้วก็ออกมา เช่นที่เห็นนี้ ...

 


 

 

 

 

 

 

 

 

    หาภาชนะ ที่มีฝาปิดสนิท มาใส่ผลผลิต


 

 

 

 

 

 

 

 

 

    กล่องเดียว ไม่พอ ต้อง หาเพิ่ม ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

    ปิดฝา เตรียมเข้าตูเย็น (อีแล้วครับ) ไว้กินนาน ๆ

 

 

 

 

 

 

    ข้อควรจำ ...

      อันว่า กิมจิ หากจะเก็บไว้หลายวัน อย่าเก็บในภาชนะที่กว้างมากเกินไป และเวลาจะเอามาใช้ อย่าเปิดทิ้งไว้นาน ... มิฉะนั้นความอร่อย จะค่อย ๆ หดหาย

    ดีไม่ดี พาลบูดเสีย เอาง่าย ๆ

      วันนี้ แค่นี้ นะครับ  …..

    จะไปทำน้ำพริกเผา ไข่เค็ม …. ไว้กินต่ออีกเมนู !

       หวัดดีครับ !

ความเห็น

   ทำเองทั้งที่ บอกว่าไม่อร่อย ... ก็เป็นการถล่มตัวเองมากไป มั้ง

หน้า